Τον Dimitris The Athens, κατά κόσμον Δημήτρη Στρατάκη, δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ προσωπικά. Κι ίσως αυτό με κάνει τον πιο αντικειμενικό παρουσιαστή του έργου του, αφού η εικόνα που έχω στο μυαλό μου για εκείνον, δεν βασίζεται παρά μόνο σε όσα έχω δει μέσα από τα δικά του μάτια, ξεφυλλίζοντας διαδικτυακά φωτογραφίες του.
Επιβλητικά διακριτικός στην προσωπική του εικόνα και διαμετρικά αντίθετος στο φωτογραφικό του έργο, με μάγεψε με την γλαφυρότητα που «σχολιάζονται» με τον φακό του καταστάσεις, σκέψεις, συναισθήματα… «μέτρησα μαζί του τις αντοχές» μου στο οδοιπορικό του στο Camino de Santiago…
Πέρασα από το δάκρυ στο γέλιο και πάλι πίσω, όταν τον ακολούθησα στην Βοσνία με τους Γιατρους του Κόσμου…
Περιπλανήθηκα στις χίλιες και μια νύχτες, με μυρωδιές και χρώματα της Ανατολής…
Μάτωσα με τις Μαινάδες του…
Λυτρώθηκα στον καναπέ του…
Ένιωσα πιο πολύ γυναίκα!
Πάντα, όμως, ήθελα κι άλλο… χωρίς ενοχές!
Σε πείσμα των λογοκριτών του, λοιπόν, και με την υποστήριξη
των φίλων του, ο Δημήτρης θα μας ανοίξει μια χαραμάδα
για τον Παράδεισό του…
Ιδωμένο, όπως ο κάθε άνδρας ενδόμυχα ποθεί κι η κάθε γυναίκα ελπίζει… τρυφερά, συμπονετικά, ερωτικά, πρόστυχα!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Πειρασμός», λοιπόν για όλους αυτούς, τους μικρόψυχους ενάρετους, που μιλούν περί ηθικής, χωρίς να έχουν σπουδάσει αμαρτία… Φαντασίωση, ίσως για κάποιους τολμηρότερους… Πραγματικότητα, για τους ελεύθερους…
«Πειρασμός», λοιπόν… «εκεί, που τα πιο ανομολόγητα μου θα συναντήσουν τα πιο απόκρυφα όνειρα σας». Πιο ελεύθερος από ποτέ σ’ έναν κόσμο ανελεύθερο… με σύμμαχό του ό,τι αγάπησε περισσότερο… το γυναικείο κορμί!
