Η Πειθώ, το τελευταίο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν και το πιο συγκινητικό από όλα τα έργα της, χαρακτηρίζεται από την υπόγεια ειρωνεία και την ακρίβεια στην περιγραφή των συναισθημάτων. Με καινοτομίες πρωτόγνωρες για την εποχή –εσωτερικός μονόλογος, έντονη κοινωνική κριτική–, η συγγραφέας περιγράφει μία από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης, τονίζοντας το δικαίωμα που έχει ο καθένας σε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
H 27χρονη Άννα Έλιοτ ζει μοναχικά στο ασφυκτικό περιβάλλον της αγγλικής επαρχίας. Οκτώ χρόνια μετά, η ανάμνηση του νεανικού έρωτά της για τον Φρέντερικ Γουέντγουορθ εξακολουθεί να τη βασανίζει, όπως και οι τύψεις για την ευκαιρία που έχασε να παντρευτεί τη μεγάλη αγάπη της ζωής της. Η καλύτερή της φίλη, λαίδη Ράσελ, και ο πατέρας της την έπεισαν να ακυρώσει τον αρραβώνα της, θεωρώντας ότι ο Φρέντερικ δεν ήταν κατάλληλος για την κοινωνική θέση της οικογένειάς της.
Όταν όμως ο Φρέντερικ θα επιστρέψει στη ζωή της, πλοίαρχος πλέον του βρετανικού ναυτικού, με μια αξιοσέβαστη περιουσία, η Άννα θα συνειδητοποιήσει πως είναι ακόμη ερωτευμένη μαζί του. Θα καταφέρει να κάνει στην άκρη την περηφάνια της και να του ομολογήσει την αγάπη της; Eκείνος είναι πρόθυμος να ξεχάσει πόσο τον πλήγωσε με την απόρριψή της;
Η συγγραφέας
Η Τζέιν Όστεν, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Μ. Βρετανίας, γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1775 στο Στέβεντον, ένα μικρό χωριουδάκι της κομητείας του Χάμσαϊρ, και πέθανε στις 18 Ιουλίου 1817 στο Γουίντσεστερ.
Ήταν το έβδομο παιδί του αγγλικανού ιερωμένου, εφημέριου και δασκάλου της ενορίας Τζορτζ Όστεν.
Ο πατέρας της ήταν αυτός που της δίδαξε και της εμφύσησε την αγάπη για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Άρχισε να γράφει στην εφηβεία, όμως τα έργα της άργησαν να εκδοθούν. Είχε ταλέντο και απαράμιλλη δεξιοτεχνία στη δημιουργία ολοκληρωμένων και πειστικών χαρακτήρων.
Παράλληλα τα μυθιστορήματά της χαρακτηρίζονται από μια διεισδυτική ματιά στο κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής της, ενώ η κριτική που ασκεί είναι διανθισμένη με λεπτή ειρωνεία και διακριτική αίσθηση του χιούμορ.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της εκδόθηκαν τέσσερα μυθιστορήματα: Λογική και Ευαισθησία (1811), Υπερηφάνεια και Προκατάληψη (1813), Μάνσφηλντ Παρκ (1814) και Έμμα (1815).
Δύο ακόμα βιβλία, Το Αββαείο του Νορθάνγκερ και οι Επιρροές, δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατό της, το 1818, ενώ άφησε ανολοκλήρωτο το μυθιστόρημά της με τον τίτλο Σάντιτον.
