Η τριλογία φαινόμενο που πλέον βρίσκεται σχεδόν σε κάθε βιβλιοθήκη του πλανήτη, συζητήθηκε και κατηγορήθηκε όσο λίγες ολοκληρώθηκε και στη χώρα μας και μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε πως, οι Ελληνίδες αναγνώστριες, ξέρουν ήδη ποιο είναι το καλύτερο για εκείνες δώρο, τις φετινές γιορτές.
Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
Ο κύριος Γκρέυ και οι Πενήντα Αποχρώσεις του, έφτασαν λοιπόν την κορύφωσή τους και μέσα από το τρίτο βιβλίο ολοκληρώνουν αυτό που σε μας, ξεκίνησε μόλις τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Διαβάζοντας το δεύτερο βιβλίο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δήλωσαν ότι ένα τρίτο, ήταν πλεονεξία από μεριάς της συγγραφέως και πως η ιστορία, είχε εν μέρη ολοκληρωθεί. Άλλοι πάλι, δεν ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν τον Κρίστιαν και την Άνα τόσο εύκολα. Προσωπικά, βρίσκομαι κάπου στη μέση. Όσο κι αν αγάπησα τα δύο προηγούμενα βιβλία, θα μπορούσα να επιβιώσω και χωρίς ένα τρίτο αλλά από την άλλη, δεν με χάλασε η ύπαρξη της συνέχειας καθότι, η περιέργειά μου γύρω από κάποια πράγματα που ποτέ δεν μου αποκαλύφθηκαν όσο ολοκληρωτικά θα ήθελα, ήταν πιο ισχυρή.
Η Άνα και ο Κρίστιαν, απολαμβάνουν το γαμήλιο ταξίδι τους. Ο γάμος τους, ήταν όπως τον ονειρεύτηκαν και απολαμβάνουν τις μέρες που έχουν στη διάθεσή τους, πριν να επιστρέψουν στην απαιτητική καθημερινότητά τους. Τα πράγματα γι’ αυτούς, μοιάζουν να πηγαίνουν καλύτερα απ’ όσο θα μπορούσαν να φανταστούν και η ευτυχία, δεν φαντάζει πλέον τόσο μακρινή και άπιαστη. Και οι δυο τους, κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, σε μια προσπάθεια να ισορροπήσουν ανάμεσα στις προσωπικές τους ανάγκες και σε αυτά, που χρειάζεται ο ένας από τον άλλον. Όμως τα προβλήματά τους, δεν έχουν λυθεί, όχι εντελώς τουλάχιστον. Η ευτυχία τους, μπορεί να ικανοποιεί τους οικείους τους όμως υπάρχουν και οι εχθροί που παραμονεύουν, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να δράσουν, προκειμένου να τους τιμωρήσουν, για τους λόγους που εκείνοι θεωρούν σωστούς. Παράλληλα, ένα ανατρεπτικό γεγονός θα έρθει να ταράξει τις ισορροπίες ανάμεσά τους, δοκιμάζοντας τα όριά τους και προκαλώντας τους να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον τους, την ίδια ώρα που ο Κρίστιαν πρέπει να παλέψει ή να συμβιβαστεί με τις Αποχρώσεις τους, επιτρέποντας στην Άνα, οριστική και απόλυτη εισχώρηση στον κόσμο του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νομίζω ότι μια από τις πιο έξυπνες κινήσεις της James έχει να κάνει με το γεγονός πως, μετά το τέλος των γεγονότων του δεύτερου βιβλίου, επιλέγει να μας μεταφέρει σε ένα χρονικό διάστημα που δεν ακολουθεί ακριβώς τη ροή των γεγονότων. Σίγουρα ο γάμος είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση όμως, στην προκειμένη περίπτωση, είναι απλά ένα μεταβατικό στάδιο που οδηγεί τους πρωταγωνιστές σε ένα νέο επίπεδο, το επίπεδο που εμείς ως αναγνώστες, θέλουμε να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε, κάθε σκοτεινή πτυχή του. Χρησιμοποιώντας λοιπόν αυτό το πέρασμα, η συγγραφέας, μας επιτρέπει να ρίξουμε μια πιο ενδελεχή ματιά στα πιο ουσιώδη γεγονότα, παραλείποντας, ευτυχώς, ανούσιες πληροφορίες χλιδής και πολυτέλειας που σε τελική ανάλυση, δεν θα είχαν να μας δώσουν τίποτα παρά μια σαθρή ικανοποίηση του νοητικού, οπτικού μας σύμπαντος. Ο Κρίστιαν και η Άνα, έκαναν το επόμενο βήμα και η διαδρομή μετά από αυτό, είναι η πιο ενδιαφέρουσα και τελικά, η πιο σημαντική για τη σχέση τους και για το κατά πόσο μπορεί αυτή να κρατήσει.
Πολύ θα το ήθελα αλλά δυστυχώς, δεν μπορώ να μιλήσω για ορισμένα πράγματα τα οποία και αφορούν την υπόθεση του βιβλίου καθώς, θα κάψω άθελά μου μερικά από τα σημαντικότερα χαρτιά στην εξέλιξη που οραματίστηκε η James. Αυτό που μπορώ να αποκαλύψω είναι πως, το βιβλίο, συνολικά, δεν στερείται διόλου έντονων σκηνών, κάτι που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το sex. Αυτό εξακολουθεί να υπάρχει, εξακολουθεί να είναι sexy και kinky όμως, η συναισθηματική ένταση που προκαλείται σε άλλες, πιο ουσιαστικές και συγκινησιακά πιο φορτισμένες σκηνές, απλά δεν συγκρίνεται με την αύξηση της σεξουαλικής λίμπιντο. Η Άνα μπορεί να δυσκολεύεται να αντισταθεί στον Κρίστιαν όμως, στο εν λόγω βιβλίο, τα περιθώρια είναι τόσο στενά και τόσο περιορισμένα που δεν έχει άλλη επιλογή από το να παλέψει ενάντια σε αυτά που υποτάσσει το σώμα και η καρδιά της και να ακολουθήσει τη λογική της, να βρει την απαραίτητη δύναμη που θα της επιτρέψει τελικά να προστατέψει, όχι μόνο την ίδια αλλά, και τον Κρίστιαν, από πράγματα που ούτε ο ίδιος δεν είναι πραγματικά σε θέση να αντιληφθεί ή να καταλάβει.
Η James, ακολουθεί το μοτίβο με το οποίο μας συστήθηκε και στα προηγούμενα βιβλία οπότε είναι μάλλον περιττό να αναφέρω και πάλι πως ναι, μπορεί λογοτεχνικά να μην είναι συγγραφέας κορφής ωστόσο, μέσα από την απλότητά της, καταφέρνει να αγγίξει τις καρδιές μας και να μας κάνει τελικά να ταυτιστούμε με τους ήρωές της και όλα όσα αυτοί καλούνται να περάσουν. Ο Κρίστιαν και η Άνα, εξελίσσονται, ωριμάζουν και καλούνται να αντιμετωπίσουν, τόσο τους προσωπικούς τους δαίμονες, όσο και ο ένας, τους δαίμονες του άλλου. Αν δεν το κάνουν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι πραγματικά μαζί, απελευθερωμένοι, έχοντας ελπίδα να ζήσουν το υπόλοιπο του βίου τους μακριά από τα σκοτάδια, υιοθετώντας μια πραγματικότητα ολότελα δική τους που σε κάποιους, μπορεί να φαντάζει παράλογη, παράταιρη, ίσως και αποκρουστική και όμως… για εκείνους είναι η μοναδική διέξοδος, ο απόλυτος και ο ολοκληρωτικός τρόπος να αποτινάξουν από πάνω τους, κάθε τύψη, κάθε ενοχή, κάθε τι που τους πληγώνει και τους στιγματίζει, να αποδεχτούν και τελικά, να είναι ολοκληρωτικά ελεύθεροι, μέσα σε μια δέσμευση, ολότελα δική τους.
Αν απόλαυσα αυτό το ταξίδι; Φυσικά! Αν αναθεώρησα την άποψή μου για τον έρωτα; Όχι, καθώς πάντα πίστευα ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και μπορεί να εκφράζεται και να εκδηλώνεται με πολλούς και διάφορους τρόπους. Απλά αυτή η τριλογία, ίσως να έκανε κάποιους άλλους να δουν πιο καθαρά, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχουν προδιαγραφές, σωστό και λάθος όταν αγαπάς και θέλεις να δώσεις στον άλλον τα πάντα. Η Άνα και ο Κρίστιαν, μέσα σε σύντομο διάστημα, έκαναν μεγαλύτερο δρόμο απ’ ότι άλλοι, σε μια ολόκληρη ζωή και αυτό, είναι πραγματικά σπουδαίο. Κι αν απόλαυσα κάτι σε αυτό, το τρίτο βιβλίο της σειράς, ήταν οι εκπλήξεις και οι ανατροπές, η αδιάκοπη δράση που συνεχώς, με οδηγούσε και κάπου αλλού, οι αλλαγές στην προσωπικότητα και στις εκάστοτε συμπεριφορές των ηρώων όταν καλούνταν να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη κρίση, τα βήματα που έκαναν προκειμένου να ξεγυμνώσουν τον εαυτό τους, το είναι τους, τα θέλω τους, ο ένας απέναντι στον άλλον. Και αν κάτι εύχομαι, είναι ο κάθε Κρίστιαν και η κάθε Άνα, να ακολουθήσουν και στην πραγματική ζωή αυτό το παράδειγμα και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην δικιά τους ζωή, στην δικιά τους απελευθέρωση.