Μπορεί το καλοκαίρι να αποτελεί παρελθόν, ο χρόνος να μειώνεται με το τέλος των διακοπών αλλά το φθινόπωρο ποτέ δεν έπαψε να προσφέρεται για ανάγνωση. Έστω και μισή ώρα μέσα στην μέρα ένα καλό βιβλίο μπορεί και μας ξεκουράζει, μας αναζωογονεί και διώχνει μακριά την σκόνη της καθημερινότητας για να παραφράσω ελαφρώς την γνωστή ρήση του Πικάσο. Μέσα στην δίνη των καθημερινών προβλημάτων, της πίεσης και του άγχους η διέξοδος μέσω της γοητευτικής ανάγνωσης ενός βιβλίου μπορεί να φτιάξει την μέρα μας.
Για αυτό διαλέγουμε και πάλι βιβλία ιδιαίτερα από το μεγάλο καλάθι της βιβλιοπαραγωγής και τα προσφέρουμε για εκείνη την στιγμή που θα έρθει η διάθεση να ανέβουμε με όχι πολύ κόπο το μαγικό βουνό – βιβλίο του Τόμας Μαν – της αστείρευτης γνώσης. Το σημαντικό εξάλλου στην διαδικασία της ανάγνωσης είναι και η ψυχαγωγία μας. Όλα τα βιβλία που παρουσιάζονται εδώ έχουν τα συστατικά εκείνα ενός δέντρου που μπορεί και μας χαρίζει μοναδικούς καρπούς έτοιμοι να μας χαρίσουν τον απολαυστικό χυμό τους.
Διαβάζοντας βιβλία που ανθίζουν το φθινόπωρο…
Yasmine El Rashidi, Χρονικό ενός τελευταίου καλοκαιριού, Εκδόσεις Κριτική
Η Αίγυπτος, η ιστορία της, οι αδυναμίες της, οι άνθρωποί της και o ο φόβος αυτών για αλλαγή πρωταγωνιστούν μέσα από τα μάτια της Yasmine El Rashidi. Αυτός ο ευλογημένος τόπος των Θεών που τόσοι επιθύμησαν αλλά δεν κατάφεραν να υφαρπάξουν την αρχέγονη της ταυτότητα είναι το πεδίο συγκρούσεων και διενέξεων εδώ και πολλά χρόνια. Η συγγραφέας μέσα από ένα χρονικό εμπνευσμένο από το χρονικό του Μαρκές, μας αφηγείται τα προσωπικά της βιώματα και την δική της οικογενειακή ιστορία, τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, τις αναμνήσεις της από μία αθώα εποχή και την ανάγκη επαναφοράς σε μία σταθερότητα που μοιάζει χαμένη στην μετάφραση και τις αντιπαλότητες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Arthur Conan Doyle, Ο βραζιλιάνικος αγριόγατος και άλλες ιστορίες μυστηρίου, Εκδόσεις Gutenberg
Ο περίφημος επιθεωρητής Σέρλοκ Χολμς, μία επινόηση του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ που έχει αφήσει εποχή, σε αυτή την σειρά διηγημάτων έχει αποσυρθεί για να δώσει την θέση του σε άλλους πρωταγωνιστές που παίρνουν μέρος σε άλλες ιστορίες, εξίσου συναρπαστικές και πικάντικες, γεμάτες πάντα αγωνία για τα μελλούμενα. Ο πάντα ευφυής και ευρηματικός Κόναν Ντόυλ δεν αφηγείται μόνο κάποιες ιστορίες μυστηρίου όπως αυτή του Βραζιλιάνικου αγριόγατου, δεν μένει μόνο στον αφηγηματικό του ρόλο αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Και πως να μην γίνει αυτό όταν σε όλη την διάρκεια της ζωής του διάλεξε διάφορους δρόμους που του δημιούργησαν διαφορετικά ερεθίσματα, τα οποία χρησιμοποίησε με μοναδικό τρόπο εντάσσοντάς τα στις αφηγήσεις του.
Tobias Wolff, Η χαρά του πολεμιστή και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Ίκαρος
Στην σύγχρονη Αμερική, την Αμερική του Wolff, όλα κινούνται με ρυθμούς ήρεμους, «δεν συμβαίνει τίποτα και όμως συμβαίνουν τα πάντα» όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Sunday Telegraph σε σχόλιό τους για τα διηγήματα του Wolff. Δεν είναι ψέμα, πίσω από την πραγματικότητα που προβάλλεται σε πρώτο πλάνο, στο γαλήνιο πρωινό ή δείλι στις ζωές των ανθρώπων, εκεί στο ίδιο σημείο διαπιστώνεται υποδόρια κινητικότητα, σαν ένα ποτάμι σιγανό που σε λίγο θα εμφανίσει ρεύματα. Το αν είναι σπουδαίος για το έργο του ή όχι θα το κρίνει η ιστορία της λογοτεχνίας, πάντως ο Wolff κατορθώνει να προβληματίσει, να συγκινήσει, να εγείρει πολλά ερωτήματα για την καθημερινότητα που όλοι εμείς ζούμε, της οποίας είμαστε για κάποιους λόγους αιχμάλωτοι ή δράστες, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε, την διαχειριζόμαστε, την δαμάζουμε ή την αποδεχόμαστε.
Hubert Haddad, Παλαιστίνη, Εκδόσεις Utopia
Η Παλαιστίνη είναι ένα αναγκαίο μυθιστόρημα, είναι σαν τα μυθιστορήματα που γράφτηκαν εν μέσω Τρίτου Ράιχ, για όλα αυτά τα εγκλήματα εκτελεσμένα από ανθρώπους ενάντια σε ανθρώπους λόγω φυλετικών διακρίσεων. Το πλαίσιο είναι ακριβώς το ίδιο, γιατί και στην Μέση Ανατολή άνθρωποι με διαφορετικές καταγωγές κατορθώνουν να έχουν μετατρέψει την περιοχή σε πυριτιδαποθήκη που θρέφεται συνέχεια από το μίσος, ένα μίσος φλογερό και ασίγαστο όσα χρόνια και αν πέρασαν. Και η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει κοντά 70 χρόνια και το δράμα συνεχίζεται και δυστυχώς θα συνεχίζεται για πολύ, γιατί το χώμα είναι ποτισμένο με το αίμα αθώων, λουλούδια αγάπης μοιάζει να μην φυτρώνουν πια και η εκδίκηση είναι ένα τραγούδι πικρό, ένα όπλο συναισθηματικό που μπορεί και εξολοθρεύει, δεν σκοτώνει απλώς.
Ιβάν Τουργκένιεφ, Ο μονομάχος, Εκδόσεις Ερατώ
Ο μονομάχος δεν είναι μόνο μια ρομαντική ιστορία από τον συγγραφέα που βρέθηκε στο περιθώριο της ρωσικής λογοτεχνίας από τους σύγχρονούς του Τολστόι και Ντοστογιέφσκι. Η ερωτική ιστορία είναι η αφορμή και το εργαλείο του Τουργκένιεφ για να αποκαλυφθούν δύο πρόσωπα που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές σχολές σκέψης, νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Εδώ ο συγγραφέας χτίζει μια μονομαχία μεταξύ δύο αντίθετων κόσμων, αυτόν της λεπτότητας και της ευγένειας και αυτόν της τραχύτητας και της χοντροκοπιάς. Οι δύο κόσμοι αυτοί συνυπάρχουν αρχικά αλλά στην πραγματικότητα συγκρούονται όταν έρθει η ώρα να δείξει ο καθένας το πραγματικό του πρόσωπο. Ένα μυθιστόρημα που καθρεφτίζει τις κοινωνικές τάξεις και είναι η “αντιπροσωπευτική περιγραφή ενός κόσμου όπως τον αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας”.