Ο Ίταλο Καλβίνο αναφέρει στο βιβλίο που έγραψε με τίτλο “Γιατί πρέπει να διαβάζουμε τους κλασικούς” πως κλασικό είναι ένα βιβλίο που ποτέ δεν έχει ολοκληρώσει αυτά που έχει να πει. Ένα βιβλίο είναι εν όψει καλοκαιριού μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδράσει κανείς από σκέψεις, να γευτεί την χαρά της διασκέδασης και να απολαύσει την συντροφιά και την μαγεία που προσφέρουν οι λέξεις, οι ιστορίες, οι ιδέες. Γιατί το βιβλίο είναι το απαραίτητο και ιδανικό αφέψημα δροσιάς, εκείνο που κάτω από το δέντρο ή υπό τα βέλη του καυτού ήλιου προσφέρεται ως ένα καταφύγιο. Η εκάστοτε ανάγνωση μας φέρνει πιο κοντά σε άλλους κόσμους, έτσι που ξαναγινόμαστε παιδιά και ζούμε το παραμύθι του ταξιδιού μέσα από εικόνες, πρόσωπα, χρώματα. Συγκινούμαστε, ξεχνιόμαστε, χαιρόμαστε, λυπόμαστε και σαν τελειώσουν οι σελίδες επιθυμούμε πάντα λίγο ακόμα…
Mark Twain, Τυράννων μονόλογοι, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
Ο συγγραφέας του Τομ Σώγιερ που συντρόφευσε την εφηβεία μας εδώ επιστρατεύει, όπως το συνηθίζει άλλωστε, την κριτική του και τον σαρκασμό του και αναφέρεται όπως και σε άλλα του διηγήματα σε περιπτώσεις της ιστορίας όπου πολιτικά πρόσωπα εκμεταλλευόμενα το αξίωμά τους επιδίδονται σε εγκληματικά ανήθικες πράξεις για να ενισχύσουν την δύναμή τους. Αποτελούν και τα δύο έργα που συμπεριλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση “ως δύο έξοχα δείγματα πολιτικής εγρήγορσης και συγγραφικής τόλμης”.
Καίσαρας Βαγιέχο, Άγριο παραμύθι, Εκδόσεις Ροές
Πιστός στην λατινοαμερικανική παράδοση του είδους του φανταστικού, όπως άλλωστε το ανέγνωσε λογοτεχνικά και ο Μπόρχες στο βιβλίο των φανταστικών όντων, ο Βαγιέχο αφηγείται μια ιστορία βγαλμένη από τα απέραντα βάθη της υπαρξιακής αναταραχής του ανθρώπου που ποτέ δεν ησυχάζει. Με βλέμμα στο μυστηριώδες, το άγνωστο και το ακατανόητο η ιστορία αυτή καθίσταται ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα γραφής από έναν άνθρωπο που με ανήσυχο πνεύμα και καθηλωτική πένα άφησε την σφραγίδα του στα ισπανόφωνα γράμματα.
Sheridan Le Fanu, Το άγρυπνο μάτι, Εκδόσεις Άγρα
Ο Χένρι Τζέιμς είχε πει για τον Le Fanu, από τον οποίο άλλωστε εμπνεύστηκε το “Στρίψιμο της βίδας” πως οι ιστορίες του ήταν “το ιδανικό ανάγνωσμα για μεταμεσονύχτιες ώρες σ’ ένα σπίτι στην εξοχή ενώ ο M.R.James πως “κατορθώνει να εμπνέει τον μυστηριώδη τρόμο καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον συγγραφέα”. Το φάντασμα που ακολουθεί στους εφιάλτες του τον συγγραφέα και τον αναγκάζει να γράφει τα βράδια για να το κατευνάσει ή να συμβιβαστεί μαζί του είναι το ίδιο που εδώ παίρνει σάρκα και οστά και κυνηγά μέρα και νύχτα, εντός ή εκτός σπιτιού τον εξουθενωμένο και ταλαιπωρημένο Μπάρτον.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γκράχαμ Γκρην, Η καρδιά των πραγμάτων, Εκδόσεις Πόλις
Μέσα σε μία ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, μέσα σε έναν πυρετό πολιτικών, κοινωνικών και ιστορικών αναβρασμών και μέσα στην δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκράχαμ Γκριν με τον αινιγματικό και πολλές φορές μυστηριώδη λόγο χτίζει έναν ολόκληρο κόσμο υπόγειων διαβουλεύσεων και διεργασιών όπου όλα πρωταγωνιστούν: ίντριγκες, ερωτικές έλξεις, ανήθικες δράσεις, αλαζονικές συμπεριφορές. Η ανθρώπινη υπόσταση θύμα των αδυναμιών της ξεγυμνώνεται για μια ακόμα φορά δια χειρός Γκριν.
Άλφρεντ Ντέμπλιν, Οι δύο φίλες και η υπόθεση φαρμακείας, Εκδόσεις Καλέντη
Το έργο αυτό, το οποίο μεταφράζεται πρώτη φορά στα ελληνικά, δημοσιεύεται το 1924 και σχετίζεται περισσότερο με την εμπειρία του στην ψυχιατρική, στην οποία εξειδικεύτηκε, και την προσπάθειά του να κατανοήσει ο ίδιος και να προσεγγίσει τον ασταθή εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Το γεγονός της φαρμακείας στο οποίο αναφέρεται ο συγγραφέας αποτέλεσε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα στην δημοκρατία της Βαϊμάρης τον καιρό εκείνο και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον ίδιο, ο οποίος “εκμεταλλεύτηκε” λογοτεχνικά την ιστορία.