Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παρουσιάζει σε απευθείας μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, το έργο του διασημότερου Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, Άλαν Μπένετ, με τίτλο «People», στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013, στις 21.00 με αγγλικούς υπέρτιτλους.
Ένας σαραβαλιασμένος, φεουδαρχικός πύργος του 15ου αιώνα, που κατοικείται από μια ξεπεσμένη αριστοκράτισσα, πρώην διάσημο μοντέλο. Η αδελφή της επιμένει να δώσουν τον πύργο στον Οργανισμό Εθνικής Κληρονομιάς και να μετατραπεί σε μνημείο, εκείνη αντιστέκεται, προτιμάει πιο εκκεντρικές λύσεις και αρνείται να εμπορευματοποιήσει την οικογενειακή και προσωπική της ιστορία και να την προσφέρει ως θέαμα σε περαστικούς τουρίστες.
Προκλητικό, διασκεδαστικό, συγκινητικό και οργισμένο, το καινούργιο έργο του Άλαν Μπένετ είναι μια δήλωση εναντίον της βιομηχανίας της διάσωσης της εθνικής κληρονομιάς, του κακόγουστου μάρκετινγκ της ιστορίας, της προσπάθειας να μεταμορφωθεί κάθε είδους εμπειρία σε εμπόρευμα και της εμμονής να αποκτήσουν τα πάντα μια τιμή.
Το ‘People’ είναι η πέμπτη (μετά τα: ‘Τίμων ο Αθηναίος’, ‘Η τελευταία των Χάουσμαν’, ‘Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα;’ και ‘ο Δικαστής’ ) της φετινής σειράς μεταδόσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, που το Μέγαρο Μουσικής για τρίτη συνεχή χρονιά προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό, σε συνεργασία με την Βρετανική Πρεσβεία και το Βρετανικό Συμβούλιο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο ίδιος ο Μπένετ στον πρόλογο της έκδοσης του έργου λέει ότι πρόκειται για «ένα θεατρικό για την Αγγλία», για τη χώρα που από τα χρόνια του 80, «καθετί πρέπει να έχει μια τιμή και αν δεν έχει τιμή, δεν έχει αξία».
Ο πιο διάσημος και πολυβραβευμένος θεατρικός συγγραφέας της Βρετανίας, συναντιέται για άλλη μια φορά με τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου του Λονδίνου και σκηνοθέτη, Νίκολας Χάιτνερ σε μια παραγωγή ζωντανή και ευχάριστη, με τα εξαιρετικά σκηνικά του Μπομπ Κρόουλι και τη χαρισματική ερμηνεία της βραβευμένη με Ολίβιε, Φράνσις ντε λα Τουρ, στο ρόλο της μαραμένης καλλονής, Ντόροθι Στάκπουλ.
Η Ντόροθι έχει αποσυρθεί στον οικογενειακό πύργο μετά από μια νεανική απογοήτευση, ζει εκεί με τη σύντροφό της την Άιρις και το μόνο που περιμένει από τη ζωή της είναι να μένει προστατευμένη στην ιδιωτικότητά της και να λειτουργεί η κεντρική θέρμανση. Από τις πασαρέλες της υψηλής ραπτικής, το πρώην μοντέλο, περιφέρεται μέσα στον πύργο που καταρρέει με σκοροφαγωμένες γούνες, τριμμένα ρούχα και πάνινα παπούτσια. Αντιμετωπίζει αγέρωχα τα μοναχικά γηρατειά της και μιλάει με χιούμορ και σπιρτάδα, σχεδόν σαν εκπρόσωπος του συγγραφέα: νοσταλγεί μια Αγγλία όπου το παρελθόν είχε ουσία, δεν εξιδανικευόταν και δεν έβγαινε στην αγορά, έναν κόσμο όπου όλα –και η ίδια- μπορούσαν να καταρρέουν φυσικά και ήσυχα. Όσο για το μέλλον του πύργου, προτιμάει να τον νοικιάζει για να γυρίζονται πορνό ταινίες, «τουλάχιστον το συνεργείο φτιάχνει και τον καυστήρα».
«Και σε αυτό το έργο», γράφει ο κριτικός του Guardian, Μάικλ Μπίλινγκτον, «ο Μπένετ δείχνει το χάρισμά του να συνδυάζει τη σάτιρα με την ελεγεία… για τον συγγραφέα ο πύργος είναι μια αφορμή για να κάνει τα έντονα και δηκτικά του σχόλια για τη σαγήνη που έχει δημιουργήσει η εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης εμπειρίας, για να πει ότι αυτή η τάση επιταχύνθηκε από τη δεκαετία του 80 και έφτασε σε βαθμό γελοιότητας. Ο άνθρωπος που εκπροσωπεί τον Οργανισμό Πολιτιστικής Κληρονομιάς στο έργο είναι έτοιμος να δελεάσει τους μελλοντικούς επισκέπτες με τα παλιά ουροδοχεία του πύργου, τα οποία είχαν χρησιμοποιήσει διάσημοι φιλοξενούμενοι… Σε αυτό το έργο αποτυπώνονται οι δύο όψεις του Μπένετ: η πιο συντηρητική του πλευρά συμμερίζεται τον θυμό της Ντόροθι για τους επισκέπτες που θα μπουν στο μυστικό της σύμπαν και η πιο ριζοσπαστική του τρομάζει από τη διαβρωτική δύναμη της κληρονομιάς του Θατσερισμού».
Αυτή η τάση της συντήρησης « με υποχρεώνει να μπω στο ρόλο του προσκυνητή επισκέπτη», λέει ο Μπένετ και αναθέτει στον εκπρόσωπο του Οργανισμού Εθνικής Κληρονομιάς να δηλώσει την απονέκρωση των πάντων: «Οι άνθρωποι καταστρέφουν πράγματα» γι αυτό είναι καλύτερα οι θησαυροί του κόσμου να σωθούν για τους λίγους και εκλεκτούς. Ένας άλλος χαρακτήρας του έργου αποκαλεί τον Οργανισμό, τη «νέα φεουδαρχία».
«Οι Άνθρωποι», σημειώνει ο Χένρι Χίτσινγκς, στην Evening Standard, «είναι γεμάτοι ιδέες, το έργο αποπνέει μια τραγική αίσθηση της φθοράς, της απώλειας, των διαψεύσεων, μιλάει για τις παραδοξότητες του αγγλικού ταξικού συστήματος, είναι στοχαστικό, έχει στιγμές μεγάλης τρυφερότητας, είναι ο Μπένετ στα καλύτερά του».
«Κανείς δεν γράφει πιο οργισμένα και προκλητικά για τη διαρκή έκπτωση της ποιότητας της ζωής, κανείς δεν είναι πιο κοντά στους καθημερινούς ανθρώπους», γράφει ο Μάικλ Κόβενι στον Independent. « Ο Μπένετ, με το νέο του έργο συνεχίζει την εκστρατεία του, μασκαρεμένη με κωμική κάθαρση. Αυτός ο έξοχος σατιρικός, ο ποιητής της καρδιάς, είναι ταυτόχρονα και ο πιο διασκεδαστικός από όλους τους δραματουργούς μας. Στα 78 του χρόνια επιμένει να επικοινωνεί και να μοιράζεται τις απόψεις του μαζί μας, κάθε έργο του είναι μια αφορμή για να μιλήσει και έχει πολλά να πει και μπορεί να τα πει τόσο ωραία!».
Οι «Άνθρωποι», είναι η τέταρτη συνεργασία του Άλαν Μπένετ και του Νίκολας Χάιτνερ. Προηγήθηκαν η τεράστια επιτυχία του «History Boys», που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, «Η Τρέλα του Βασιλιά Γεωργίου» και το «The Habit of Art».