14 επιμελητές παρουσιάζουν 18 Performers από τις Εικαστικές Τέχνες καθώς και από άλλα καλλιτεχνικά πεδία όπως το Θέατρο, τον Χορό, τη Μουσική, τα Multimedia, στα δωμάτια ενός ξενοδοχείου. Σε κάθε δωμάτιο θα επιτελείται και μια ζωντανή performance κατά την εξαήμερη διάρκεια της έκθεσης Performance Rooms2022, η οποία θα είναι ανοιχτή στο κοινό στα Εγκαίνια την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2022, 19:00 – 23:00 και στην συνέχεια για τρεις ώρες κάθε μέρα, από την Παρασκευή 11 Μαρτίου έως και την Τρίτη 15 Μαρτίου, 19:00 – 22:00.
Σκοπός της έκθεσης είναι να παρουσιαστούν και να καταγραφούν συστηματικά οι σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον καλλιτεχνικό χώρο της Performance, καλλιτεχνικά και θεωρητικά, ώστε να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων, σαν συνέχεια των προηγούμενων διοργανώσεων για τις οποίες εκτιμάται ότι έχουν συμβάλει στην ανάδειξη ενός μεγάλου αριθμού καλλιτεχνών και επιμελητών.
Εικοσιτέσσερα χρόνια από το ξεκίνημα μιας μικρής απόπειρας που είχε ως ζητούμενο την ανίχνευση και παρουσίαση στο ευρύ κοινό των νέων τάσεων και προτάσεων και της θεωρητικής σκέψης στον εικαστικό χώρο. Εικοσιτέσσερα χρόνια έρευνας της σύγχρονης δημιουργικής και πνευματικής δημιουργίας, όπου το τοπίο της Σύγχρονης Τέχνης, κυρίως στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, έχει εξελιχθεί και διευρυνθεί, έχοντας την μεγάλη τύχη να είμαστε παρόντες, μάρτυρες και συμμέτοχοι αυτής της μεγάλης και σημαντικής αλλαγής. Αφήσαμε πίσω μας τα αρνητικά του παρελθόντος και συμβάλλαμε στο προχώρημα και κτίσιμο μιας νέας πραγματικότητας στις Εικαστικές Τέχνες στη χώρα μας. Σε αυτή τη πορεία μας είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με περισσότερους από 150 Επιμελητές και 450 Καλλιτέχνες και μας έδωσε τη μεγάλη και θερμή συμπαράστασή του ένα μεγάλο κοινό χιλιάδων φιλότεχνων. Τους ευχαριστούμε όλους και οραματιζόμαστε την συνέχεια σε αυτή την μοναδική εκδήλωση των δημιουργών της Σύγχρονης Τέχνης, αυτών που η ενασχόλησή τους με τα φαινόμενα και της ανάγκες της εποχής και της καθημερινότητάς μας, με την πληθώρα των εκφραστικών μέσων και εργαλείων, μας ανοίγουν νέους δρόμους στη σκέψη και τη συνείδησή μας.
Η Έκθεση θα παρουσιασθεί στα δωμάτια του Ξενοδοχείου “St George Lycabettus”, στην πλατεία Δεξαμενής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συμμετέχουν
Επιμελητές:
Αφροδίτη Αναστοπούλου, Νάσια Καλαμάκη, Μαργαρίτα Καταγά, Εύα Κέκου, Γιώτα Κωνσταντάτου, Έλλη – Άννα Περιστεράκη, Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου, Mario Banushi, Μαρία Ξυπολοπούλου, Κωνσταντίνος Παυλίδης, Ανδριανή Αργυρώ Σφήκα, Αύρα Σωτηροπούλου, Φαίη Τζανετουλάκου, Μαρίνα Τσιρώνη
Καλλιτέχνες:
Αλεξάνδρα Αναγνωστόπουλου, Ζωή Αντύπα, Γεννάδιος Αρβανίτης, Φλώρα Βάβουλα, Χρυσή Βιδαλάκη, Σπυριδούλα Γκέκα, Νίκη Γρυλλάκη, Ελένη Θεοδωροπούλου, Λυδία Λαμπροπούλου, Μάγδα Λαμπροπούλου, Αναστάσης Παναγής Μελέτης, Mario Banushi, Ξένια Ντάνια, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Παυλίδης, Αντιγόνη Σαντοριναίου, Μαρίνα Τσιρώνη, Άρτεμις Σαρτζετάκη, Αθανασία Τσάτσου, Βαγγέλης Νάνος, Χαρά Κολαΐτη (aka Anna Goula Vardinogianni).
Αναλυτικά
Καλλιτέχνης: Σπυριδούλα Γκέκα
Clytemnestra
Η performance «Clytemnestra» απεικονίζει μέσω της κίνησης του σώματος μία εσωτερική κατάσταση εγκλωβισμού από την οποία το άτομο πασχίζει να βγει. Το κοστούμι το οποίο φορά η performer αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της επιτέλεσης καθώς είναι αυτό που καθοδηγεί την κινησιολογία της. Πρόκειται για ένα «δίκτυ-κέλυφος» το οποίο έχει πλεχτεί από πολλά καλσόν- ένα κατεξοχήν γυναικείο ρούχο/αξεσουάρ, οι άκρες του οποίου καταλήγουν σε «βαρίδια» κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό και γεμισμένα με άμμο και χώμα. Το σώμα καλείται να αντισταθεί σε αυτήν την κατάσταση αδράνειας στην οποία έχει υποβληθεί και να κινηθεί στον χώρο ως μία συμβολική πράξη προσωπικής απευλευθέρωσης.
H performance αποτελεί μέρος της έρευνας της εικαστικού Αφροδίτης Αναστοπούλου σχετικά με το σώμα και τα όριά του. Το έργο αναδιαμορφώθηκε σε συνεργασία με την ηθοποιό Σπυριδούλα Γκέκα και παρουσιάζεται πρώτη φορά ως live performance για το Performance Rooms2022.
Επιμέλεια: Αφροδίτη Αναστοπούλου
Καλλιτέχνες: Mario Banushi, Χρυσή Βιδαλάκη, Ξένια Ντάνια
Ragada
Εγώ πάντα έλεγα ότι η γέννα είναι ένας ανάποδος έρωτας.
Η μητέρα μου γέννησε εμένα κι άλλα χιλιάδες παιδιά. Ήταν μαία. Ακούγοντας ιστορίες από την ίδια άρχισε να με αφορά πολύ ο άνθρωπος και τα πρώτα βασικά ένστικτά του. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε απτά υλικά. Δανείζομαι επίσης αυτοβιογραφικές ιστορίες και εικόνες από την παιδική μου ηλικία. Μέσα από τέτοιες συνδέσεις προκύπτει η σκηνική πρόταση της ανάμνησης. Παραλογισμός νανούρισμα ελλιπής έκτρωση άγγιγμα αυτοχειρία αντάμωμα γάλα χώμα ταυτότητα παράπονο μουνί η ανοιχτή πληγή Αλβανία ηδονή το γάλα της θλιβερής μου μητέρας χάλασε. Η σχισμή , το φως και το σκοτάδι… ΘΡΗΝΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΘΡΗΝΟΣ.
Επιμέλεια: Mario Banushi
Καλλιτέχνης: Αλεξάνδρα Αναγνωστόπουλου
Let’s be honest, I never got to learn anything
Αφορμή για το έργο υπήρξαν οι ταξιδιωτικές σημειώσεις ξένων περιηγητών στην Ελλάδα του 18ου αιώνα, όπου ως μάρτυρες σε διαβατήριες τελετές γάμου και θανάτου, κατέγραψαν και σχολίασαν τα νεκρόδειπνα και το έθιμο του ελέγχου της αγνείας της νύφης ως θεάματα. Η καλλιτέχνιδα δημιουργεί μια δράση ράβοντας ένα σεντόνι φτιαγμένο από λευκά γυναικεία πουκάμισα, και πάνω του κεντά, χρησιμοποιώντας τρίχες από μαλλιά γυναικών και άλλα υλικά, σύμβολα που αποτελούσαν στολίδια της νυφικής φορεσιάς, που απεικονίζονταν σε τάματα, που υποδηλώνουν έμμεσα ή άμεσα τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας διαχρονικά, που φανερώνουν την οικειότητα ανάμεσα στα σώματα δυο εραστών προτού κατασπαραχθούν, που δημιουργούν συνειρμούς σχετικά με μια ανθρωποφαγική/κανιβαλική πλευρά στις ανθρώπινες σχέσεις, και που μπλέκονται με σύμβολα της σύγχρονης κουλτούρας. Οι θεατές θα μπορούν να προσφέρουν τρίχες από τα μαλλιά τους ή/και να σημειώνουν κάποιο σχέδιο/σύμβολο που θα ήθελαν να κεντηθεί πάνω στα σεντόνια.
Επιμέλεια: Νάσια Καλαμάκη
Καλλιτέχνες: Αναστάσης Παναγής Μελέτης, Φλώρα Βάβουλα
Page 64010035
To page 64010035, είναι μια φανταστική σελίδα, με σειριακό αριθμό, μια μελλοντική στιγμή, μετά το τέλος του παραμυθιού, μετά από κάθε “κι έζησαν αυτοί καλά”. Ερευνώντας τους έμφυλους ρόλους, σε μύθους, παραμύθια και σύγχρονες αφηγήσεις εντοπίζουν τα βασικά δομικά τους στοιχεία και εστιάζουν στις αλληλεπιδράσεις των αρχετυπικών τους χαρακτήρων (Πρίγκιπας – Πριγκίπισσα, Ήρωας – Τέρας κ.α). Μέσα από τα παραπάνω προκύπτουν αντίθετα και αλληλοσυμπληρώμενα ζεύγη : Καλό – Κακό / Πολιτισμένο – Πρωτόγονο/ Άνθρωπος – Ζώο / Αρσενικό – Θηλυκό / Ενεργητικό – Παθητικό / Όλο – Μέρος / Λογική – Συναίσθημα τα οποία καθιερώνουν σχέσεις επιβολής και εξάρτησης. Με στόχο την αλλαγή αυτής της κοινής αφήγησης που υπόσχεται “Happy Endings” σε άτακτα αγόρια και φρόνιμα κορίτσια, ξεκινούν ένα ταξίδι. Σκίζοντας σελίδες και γράφοντας από πάνω τους, γεννιούνται νέοι τρόποι αλληλεπίδρασης, παίζοντας και κατακρεουργώντας με νέους όρους.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά
Καλλιτέχνης: Χαρά Κολαΐτη (aka Anna Goula Vardinogianni)
Πού είσαι έρωτα; Πού είσαι Valentino;
Η περφόρμανς αναπαράγει το πρότζεκτ “Eros- Valentino” της εικαστικού και γνωστής persona που ξεκίνησε από ένα ποίημα, μελοποιήθηκε κι έγινε τραγούδι και ακολούθως video-art. Είναι η πρώτη φορά που το πρότζεκτ παρουσιάζεται live στο εικαστικό κοινό.
Το ποίημα-τραγούδι είναι το εξής:
Νιώθω, τα μάτια σου να καίνε από πάντα
Βλέπω, το σώμα σου αλαβάστρινο ανδριάντα
Αγγίζω, λιώνω στου κορμιού σου την πυγμή
Δακρύζω, κλαίω γιατί εσύ δεν είσαι εκεί
Πού είσαι έρωτα-που είσαι Βαλεντίνε?
Παρ την ψυχή μου, κάντην νέκταρ σου και πίνε.
Πίνε το πνεύμα μου-πίνε να ξεδιψάσεις,
μες τους αιώνες από κάβλα να χορτάσεις…..
Επιμέλεια: Γιώτα Κωνσταντάτου
Καλλιτέχνης: Νίκη Γρυλλάκη
«Το δωμάτιό μου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Πάντρε Μπεκάρια, βρίσκεται στον 45ο παράλληλο. Η θέση του δείχνει από ανατολικά προς δυτικά. Είναι τετράγωνο και από τοίχο σε τοίχο είναι 36 βήματα. To ταξίδι μου όμως περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από αυτά. Θα περιπλανώμαι διαγωνίως, συχνά χωρίς σχέδιο και χωρίς σκοπό. Θα βαδίζω μάλιστα και σε ζιγκ ζαγκ και εάν απαιτηθεί θα το διατρέξω κατά μήκος όλων των γεωμετρικών γραμμών». (Ταξίδι στο Δωμάτιο μου, Xavier de Maistre )
Η πρόσφατη συνθήκη κατ’ ανάγκην εγκλεισμού υπήρξε και η έμπνευση για τη δημιουργία της περφόρμανς της Νίκης Γρυλλάκη, όπου οι έννοιες που αφορούν την υλική και μη υλική χωρική διάσταση συνυφαίνουν την αφήγηση εν είδει ημερολογίου που εκτυλίσσεται ως μία εφήμερη βιωματική δράση. Η συγκεκριμένη περφόρμανς μετουσιώνει το σωματικό εγκλεισμό σε πνευματική απελευθέρωση. Δημιουργεί μία ψυχογεωγραφική αναπαράσταση ατέρμονων διαδρομών -εφορμούμενων από διάφορες συντεταγμένες σε πραγματικό χώρο και χρόνο, οι οποίες ενώνουν με γνώμονα το derive διαφορετικά σημεία ιχνηλατώντας μία διαδρομή ψυχική, πνευματική αλλά και πραγματική μέσα στο “Δωμάτιο”
Επιμέλεια: Εύα Κέκου
Καλλιτέχνες: Μαρίνα Τσιρώνη, Άρτεμις Σαρτζετάκη, Αθανασία Τσάτσου, Βαγγέλης Νάνος
“walk me through”
Η performance “walk me through” αφορά την δημιουργία μιας συνθήκης -εν ήδη σκηνικού παιδικής θεατρικής παράστασης- όπου μέσα από τα κατάλληλα σκηνογραφικά στοιχεία, την αυθόρμητη περιπλάνηση και την παρατήρηση, κάθε θεατής καλείται να ανακαλέσει μνήμες και να επανασυνδεθεί με το εσωτερικό του παιδί. Η μετάβαση του θεατή στον ρόλο εκείνου που ορίζει και επιτελεί την δράση, αποτελεί το καλλιτεχνικό πλαίσιο που προτείνεται μέσα από την δουλειά μου. Σκοπό αποτελεί την προσέγγιση του “κοινού βιώματος» μέσα από αξιοποίηση της performance “walk me through” ως μια πλατφόρμα επικοινωνίας που δομείται με βάση τα ερευνητικά πεδία της Tέχνης και της Ψυχολογίας, με κοινό παρονομαστή την κρυμμένη παιδικότητα όλων μας.
Επιμέλεια: Μαρίνα Τσιρώνη
Καλλιτέχνης: Ζωή Αντύπα
“Yours, Peter”
Το ονειρικό overdose ως αντίδραση απέναντι στη γέννηση, η κωμικοτραγικότητα του ομοίου και ο πελαργός που του αποδίδονται περισσότερες ευθύνες από ότι σε κάθε άλλο πτηνό, ενώνονται σε μια πολυμεσική αφήγηση με προβληματισμούς γύρω από τη σχέση γονέα, παιδιού και «ενδιάμεσου». Στο “The Storks” του H. C. Andersen, οι σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα δημιουργούνται υπό όρους τιμωρίας, εκδίκησης και επιβράβευσης. Έχοντας σαν πρώτη ύλη τα τοπία που η ίδια η ιστορία δημιουργεί και τις αποφασιστικές κινήσεις των πλασμάτων που αλλάζουν την καθιερωμένη διαδρομή και τη μετατρέπουν σε μια δυναμική εκτόνωση με απροσδόκητα αποτελέσματα, δημιουργείται ένα περιβάλλον για αναστοχασμό πάνω στην ατομικότητα και την ομάδα.
Επιμέλεια: Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου
Καλλιτέχνης: Λυδία Λαμπροπούλου
Το New Wave Curiosities σε καλεί να εξερευνήσεις τον κόσμο μιας σπάνιας συλλογής με μοναδικά και γνήσια αντικείμενα. Πρόκειται για ένα ?pop up store” με ιδιότυπα και δυσεύρετα κομμάτια από έγκριτες πηγές. Όχι απομιμήσεις, υποκατάστατα ή ψεύτικα φινιρίσματα. Είναι όλα αυθεντικά. Εξαιρετικά δείγματα του ζωικού, φυτικού και ανθρώπινου βασιλείου, τα οποία οι καλύτεροι ιχνηλάτες θαυμάτων εντόπισαν σε κάθε μεριά του κόσμου. Ολά τα αντικείμενατης συλλογής έχουν ένα κοινό παρονομαστή, είναι μοναδικά στο είδος τους. Όπως εσύ. Πηγάζουν από το παρελθόν και προβάλλουν στο μέλλον.
Επιμέλεια: Έλλη – Άννα Περιστεράκη
Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παυλίδης, Δημήτρης Παπαδόπουλος
IN BETWEEN
Τι είναι η ύλη; Τι είναι η εφαρμογή; Τι είναι η συμβατικότητα;
Μία έρευνα που επικεντρώνεται περισσότερο στην διαδικασία η οποία επιχειρεί να δημιουργήσει ερωτήματα διευρύνοντας τα όρια μεταξύ σχετικού και αφηρημένου. Δημιουργώντας χώρο στον θεατή να δια δράσει με το γεγονός ως αναπόσπαστο κομμάτι του έργου.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παυλίδης
Καλλιτέχνης: Γεννάδιος Αρβανίτης
Ο Γεννάδιος Αρβανίτης μέσα από ένα αυτοσχεδιαστικό σύνολο μουσικής και χορού, στενά συνδεδεμένο με την πρακτική Circuit Bending, καλεί τους επισκέπτες να διακόψουν έστω για λίγα λεπτά τη σύνδεση τους με την πραγματικότητα και να κινηθούν διαισθητικά. Μια πρώτη γνωριμία, το πάτημα ενός κουμπιού, ίσως ένα απλό «-Τι κάνεις; -Καλά.» είναι αρκετό για να γίνουν μέρος του παιχνιδιού. Η «Μαστοστοιχία», ένα αντικείμενο πολλαπλών ταυτοτήτων, έχοντας υποστεί επεξεργασία στην πλακέτα της με αποτέλεσμα την αλλοίωση των παραγόμενων ήχων, λειτουργεί ως δίαυλος μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού. Τυχαίοι ήχοι, τυχαίες μελωδίες, τυχαίες κινήσεις συνθέτουν ένα αποτέλεσμα αναπάντεχο και μοναδικό κάθε φορά.
Επιμέλεια: Ανδριανή Αργυρώ Σφήκα
Καλλιτέχνης: Αντιγόνη Σαντοριναίου
«Ύβρις- Άτη- Νέμεσις- Τίσις»
Η Αντιγόνη Σαντοριναίου, εμπνευσμένη από τους μύθους του Αισώπου αλλά και από τις δικιές της προσωπικές εμπειρίες, χτίζει έναν κόσμο ζωοκεντρικό μα και ανθρωπομορφικό.
Μέσα στο δωμάτιο της performer γνώριμα στοιχεία από τους μύθους, πάντα με έντονο το προσωπικό της στοιχείο, θα κατακλίσουν τον θεατή και θα τον καλέσουν μέσα από τη δίκια του αναζήτηση να συμμετέχει και αυτός. Η καλλιτέχνης λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο κόσμων: αυτού του θεατή και του δωματίου και τίθεται το ερώτημα αν θα μπορέσουν να συνυπάρξουν, αρμονικά ή μη.
Στόχος αυτών των μικρόκοσμων είναι να αναλογιστούμε την «λογική» σειρά των πραγμάτων: ύβρις- άτη- νέμεσις- τίσις, που θα προκύψει καθώς θα χαθούν μέσα στην πλέον ασφυκτικά μεγάλη πόλη -δωμάτιο. Ο θεατής κομμάτι της πλέον, θα κληθεί να κάνει την δική του ενδοσκόπηση.
Επιμέλεια: Αύρα Σωτηροπούλου
Καλλιτέχνης: Ελένη Θεοδωρόπουλου
KIDEMONAS
Ο στόχος της δράσης είναι να δημιουργηθεί μια πραγματική συνθήκη insitu στο δωμάτιο-εργαστήριο “παραγωγής” Κηδεμόνων. Οι Κηδεμόνες είναι το ορθοπεδικό βοήθημα που περιορίζει την ανθρώπινη κίνηση με σκοπό να οργανώσει καλύτερα την κινητική λειτουργία του ατόμου. Είναι το ένδυμα που στηρίζει την σκελετό μέσα από τη δεσμευτική, ορθολογιστική συνθήκη που του προσφέρει. Χωρίς τον Κηδεμόνα οι κινητικές δυνατότητες του ασθενούς κινδυνεύουν να παρεκτραπούν και να οδηγηθούν στο Λάθος.
Ο θεατής θα μπορεί να μπαίνει στον προσωπικό χώρο του παρασκευαστή κηδεμόνων, στην καθημερινότητα του, ο οποίος/α θα φορά στολή εργασίας και θα διεξάγει μία δουλειά ρουτίνας σε πραγματικό χρόνο, σε φυσική ροή, σε ένα χώρο που θα φαντάζει οικείος στο θεατή.Μια δουλειά την οποία κάνει συνειδητά ο παρασκευαστής-εργάτης και ο θεατής καλείται να αναλογιστεί.
Η δράση αποτελεί μία αλληγορική πραγματεία στις έννοιες της προστασίας και ταυτόχρονα του περιορισμού. Εισερχόμενοι στο 3ο έτος της πανδημίας, αυτή η περφόρμανς αναπαριστά ανάγλυφα και σωματικά το αφήγημα περί προσωπικής ευθύνης, συμμόρφωσης στους κανόνες, φόβου και ανυπακοής.
Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου
Καλλιτέχνης: Μάγδα Λαμπροπούλου
«Όπου κι αν βρισκόμαστε, αυτό που ακούμε είναι κυρίως θόρυβος. Αν τον αγνοήσουμε, μας ενοχλεί. Αν τον ακούσουμε, γίνεται συναρπαστικός». -John Cage
Όταν οι χώροι στους οποίους δραστηριοποιούμαστε είναι δημόσιοι ή οι ώρες που περιφερόμαστε στον ιδιωτικό μας χώρο είναι κοινής ησυχίας, τότε οι ήχοι που εκπέμπονται από τα βήματα μας ή τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε, μπορεί να ακούγονται ενοχλητικοί και να μας προκαλούν αμηχανία ή στρες. Σωματοποιώντας τον χώρο και τα έπιπλα του δωματίου, η Μάγδα Λαμπροπούλου, προτείνει τη διαδραστική Performance “Soundprint” δημιουργώντας παράλληλα ένα κινησιο-ηχητικό ψυχογράφημα του κοινού. Ορμώμενη από προσωπικά της βιώματα, όπου ήπιοι ήχοι της διέφευγαν για χρόνια, στοχεύει στη δημιουργία μίας γέφυρας επικοινωνίας μεταξύ του κοινού και της δημιουργού, μέσω της ενσυναισθητικής ταύτισης των συμμετεχόντων με την βαρηκοΐα. Σε αυτό το δωμάτιο κανείς δε θα περπατάει αθόρυβα, κανένα βήμα δε θα μείνει μυστικό, κανένα σώμα δε θα μείνει βουβό. Αντιθέτως, θα προδίδεται η κάθε τους κίνηση.
Επιμέλεια: Μαρία Ξυπολοπούλου