Η έκθεση ζωγραφικής του Ανδρέα Δεβετζή με τίτλο «Περί κτισμάτων, ένοικοι», εγκαινιάζεται…
την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012 και ώρα 8:00μ.μ. στην Titanium Yiayiannos Gallery. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012.
Στα εγκαίνια της έκθεσης θα μιλήσει ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης.
Λίγα λόγια για την έκθεση από τον ιστορικό τέχνης Μάνο Στεφανίδη:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Ανδρέας Δεβετζής επιμένει στην σπαραχτική επικαιρότητα μιας αρχιτεκτονικής με αρνητικό πρόσημο, ενός οικοδομημένου τοπίου που γίνεται σταδιακά σκηνογραφία φρίκης ή χτισμένο περιβάλλον μη αρχιτεκτονικής.
Ο ζωγράφος, περισσότερο ως χειρουργός και λιγότερο ως αισθηματίας του τοπίου, καταγράφει σαν σε μάθημα ανατομίας, τα κτίσματα που γερνάνε και εγκαταλείπονται όπως γερνάνε και εγκαταλείπονται οι άνθρωποι.
Πρόκειται για πίνακες-οδοδείκτες σαν παραγγελίες σε ταξιτζήδες: Μαυρομιχάλη και Ναβαρίνου, Κολοκοτρώνη λίγο πριν την Αθηνάς, Ασκληπιού και Βουλγαροκτόνου, Λιοσίων κοντά στη Χέϋδεν, Ευελπίδων και Δροσοπούλου γωνία. Οπτικές γωνίες απροσδόκητες που μοιάζουν να κοιτούν τα κτήρια όχι απ’ έξω αλλά από μέσα. Στις ιστορίες που σοβούν σιωπηλές…
Πλάι στα κτήρια που απολεπίζονται ή καταρρέουν χωρίς φροντίδα, στέκονται οι φιγούρες που απελπίζονται, οι άνθρωποι που τα κατοικούν και που τους στερούν την αξιοπρέπεια. Ο καλλιτέχνης επιμένει σε μιαν φευγαλέα κίνηση, σε μιαν απρόβλεπτη στάση ώστε να εγκλωβίσει απ’ τη φιγούρα ό, τι δεν εγκλωβίζεται ώστε να ζωγραφίσει, δηλαδή να δώσει υλική υπόσταση στο αβαρές, το άυλο: τον ερωτισμό, την εσωστρέφεια, το φόβο, την αισθησιακότητα, την μοναξιά. Τα σώματα που σχεδιάζει, ξεφεύγουν εσκεμμένα από την ανωνυμία ή την τυπικότητα και αποκτούν σταδιακά όσο και επώδυνα την ταυτότητά τους.
Οι φιγούρες του Δεβετζή είναι όλες θήλειες.
Οι γυναίκες όπως και οι κατοικίες. Αποσπασματικές, εγκλωβισμένες, βυθισμένες στη ενδοσκόπηση ή τη σιωπή. Ματαιωμένες. Αιφνίδια το θέμα του αποκτά δραματική, υπαρξιακή διάσταση: άνθρωποι και κτίρια. Φιγούρες σε δωμάτια αφιλόξενα, γυμνά. Γερασμένα. Ούτε καν το μεσημβρινό φως δεν αποτελεί παραμυθία. Ο ζωγράφος με εντιμότητα, πείσμα και λιτή, άμεση -σχεδόν ασκητική παρά τον χρωματικό της πλούτο- γλώσσα πρώτα περιγράφει κι έπειτα ερμηνεύει. Το πως φθάσαμε ως εδώ. Εμείς, εσείς, οι άλλοι, η πόλη…
