Από τις εκδόσεις Αντίποδες κυκλοφορεί το βιβλίο, Περί βάθους. Μια πραγματεία του Μαρτίνους Σκρίμπλερους για την τέχνη της βύθισης στην ποίηση του Alexander Pope σε μετάφραση των Θοδωρή Δρίτσα και Κώστα Σπαθαράκη.
Βάθος είναι η φανταχτερή ασημαντολογία, η κακόγουστη επιτήδευση, τα φτηνά ευφυολογήματα, οι εκτροπές που ευτελίζουν το υψηλό ύφος. Είναι κυρίως ένα πάθος άκαιρο, χωρίς νόημα ή χωρίς μέτρο. Στο Περί βάθους, την ειρωνική αντιστροφή του Περί ύψους, ο Πόουπ στρέφει τα βέλη του στους βαρετούς και ανέμπνευστους δημιουργούς, στην ψεύτικη εμβρίθεια που κρύβεται πίσω από τη μεγαλοστομία και τη σοβαροφάνεια, στις έτοιμες συνταγές και στις ποιητικίζουσες κοινοτοπίες. Προτάσσει έναν ασυμβίβαστο κριτικό Διαφωτισμό, που έχει σήμερα ζωτική σημασία, καθώς αντιτίθεται τόσο στη συντηρητική επιφανειακότητα όσο και σε κάθε αφελή προοδευτισμό.
Στο επίμετρό της, η Αγγέλα Γιώτη φωτίζει τη συναρπαστική εποχή του Πόουπ, που είναι η εποχή της γέννησης του σύγχρονου δημόσιου χώρου, εξετάζει τις πολιτικές προεκτάσεις της έννοιας του βάθους και διερευνά τον απόηχό της στη νεοελληνική λογοτεχνία.
O Αλεξάντερ Πόουπ (1688-1744), ποιητής, κριτικός και μεταφραστής του Ομήρου, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές των αγγλικών γραμμάτων. Παρότι δεν έλαβε πανεπιστημιακή μόρφωση και ήταν εν πολλοίς αυτοδίδακτος, αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους Άγγλους συγγραφείς του 18ου αιώνα και υπήρξε ένας από τους πρώτους λόγιους που κατόρθωσαν να βιοποριστούν από τα βιβλία τους (εν προκειμένω τη μετάφραση της “Ιλιάδας”). Κορυφαίοι σταθμοί του ποιητικού του έργου, που διαπνέεται από έντονο σατιρικό πνεύμα, είναι το “Κριτικό δοκίμιο”, η “Αρπαγή της μπούκλας”, η “Δουνσιάδα” και το “Δοκίμιο για τον άνθρωπο”.
