Η έκθεση έχει διανύσει μία ιδιαίτερη πορεία, με αρχικό προορισμό, τον Σεπτέμβριο του 2016, τον Αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου και τον ιστορικό χώρο του Ξενία, με πρωτοβουλία και διοργάνωση του Σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ» και αρχικό σχεδιασμό από την ίδια επιμελήτρια. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε από τον Μάιο έως και τον Οκτώβριο του 2017, στο θαυμάσιο Διαχρονικό Μουσείο της Λάρισας, λόγω της μεγάλης διάδοσης της λατρείας του Ασκληπιού και μετέπειτα, του έργου του Ιπποκράτη, στη Θεσσαλία.
Η Ελευσίνα, του μύθου, της παράδοσης, με τα σημαντικότερα μνημεία, που σφράγισαν τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, το καλλίχορον φρέαρ, το Πλουτώνειο, το ιερό Τελεστήριο, όπου λατρεύτηκε η θεϊκή δυάδα της μάνας και της κόρης και μαζί η αέναη εναλλαγή του κύκλου της ζωής, αποτελεί τον τρίτο προορισμό της έκθεσης.
Τα έργα των συμμετεχόντων εικαστικών, άλλα παλαιότερα, πρωτοπαρουσιαζόμενα ή με σημαντικές προγενέστερες παρουσιάσεις σε Μουσεία και Ιδρύματα Τέχνης και άλλα πρόσφατα φιλοτεχνημένα, ειδικά για την έκθεση, εστιάζουν στο πάσχον ανθρώπινο σώμα και πνεύμα, αλλά κυρίως στην ελπίδα της ίασής τους.
Πρόκειται κυρίως για αυτοφερόμενα έργα – γλυπτά, εγκαταστάσεις και κατασκευές-, με αναφορές στο ανθρώπινο σώμα, στα μέλη του, αλλά και στις αποτυπώσεις ή στις συμφύσεις του με ενθυμηματικό ή αναθηματικό χαρακτήρα. Τόσο τα ίδια τα έργα, όσο και τα λιτά υλικά που αυτά χρησιμοποιούν (γύψος, πηλός, ξύλο, χαλκός, αλουμίνιο και μπρούvτζος, ύφασμα, κλωστή, πέτρα, κερί και γυαλί, φωτογραφία, πορσελάνη, χαρτί, καλάμι, μελάνι, φυτά, ταρριχευμένα έντομα κ.ά), αφουγκράζονται σε μεγάλο βαθμό τη σιωπή και τη μυστική ζωή, την ιστορία και την ιερότητα του τόπου, αντανακλώντας με τη σειρά τους την ευθραυστότητα και τη φθαρτότητα του σώματος και εν γένει της ύπαρξης, διατηρώντας μια εννοιολογική και αισθητική συμβατότητα με το οργανικό κέλυφος φιλοξενίας της έκθεσης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες αποτυπώνουν ο καθένας με την προσωπική του ματιά τη διαδρομή του ανθρώπινου σώματος από την υγεία στην ασθένεια και από την ασθένεια στην ελπίδα της ίασης, ενώ διατυπώνουν μέσω του έργου τους τις έννοιες της σωματικής και ψυχικής υγείας, όπως αυτές διαμορφώνονται ιστορικά και κοινωνικά ανά τους αιώνες, συνοψίζοντας την ατέρμονη μάχη του ανθρώπου ενάντια στη φθαρτότητα και την ανυπαρξία.
Ο ήπιος μα χθόνιος Ασκληπιός και ο φοβερός αναπόδραστος Άδης, ο Πενθέας και η Μελαγχολία, η Νέμεσις και ο Νιπτήρ, η προσφορά και η αλήθεια, τo ανθρώπινο DNA και το προσωπικό βάρος του καλλιτέχνη, τα τάματα, τα μελανά σημάδια και τα αποτροπαϊκά πανιά, οι ευλογίες προφύλαξης, τα χειροποίητα ευχολόγια, οι κεντημένοι εφιάλτες και τα μαξιλάρια των ιαματικών ονείρων που εξέρχονται από το θαυματουργό Εγκοιμητήριο της Επιδαύρου, και κυρίως, τα ανθρώπινα μέλη ως εξακολουθητικά ευρήματα των Ασκληπιείων, ως θραύσματα, σπαράγματα και ανέλπιστα θαύματα, αποτελούν ταυτόχρονα τους τίτλους των έργων αλλά και την ίδια τη δυναμική και την αυτογνωσιακή συνομιλία της έκθεσης με τον κύκλο της ζωής.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί:
Κώστας Ανανίδας, Άγγελος Αντωνόπουλος, Αλέξης Βερούκας, Μάριος Βουτσινάς, Γαβριήλ Παρασκευή, Γκόνου Ειρήνη, Γρηγορίου Μαρία, Γεωργία Δαμοπούλου, Δικαία Δεσποτάκη, Γιώργος Ζογγόπουλος, Σταυρούλα Καζιάλε, Τίνα Καραγεώργη, Βούλα Καραμπατζάκη, Κυριακή Κουνιάρη, Έλενα Κυρκιλή, Μαρία Κώτσου, Αφροδίτη Λίτη, Παναγιώτης Μαρίνης, Βαρβάρα Μαυρακάκη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Χαρίτων Μπεκιάρης, Παναγιώτης Μπρέντας, Δανάη Νικολαΐδη – Κωτσάκη, Βάνα Ξένου, Χριστίνα Παπαγεωργίου, Πασάντας Παναγιώτης, Δήμητρα Σιλιαλή, Ελένη Σουμή, Μ άριος Σπηλιώπουλος, Χρήστος Στεργιόπουλος, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Γιώργος Χουλιαράς.
Ομαδική συμμετοχή φοιτητών της Α.Σ.Κ.Τ. από το εργαστήριο γυψοτεχνίας & χαλκοχυτικής του Μάρκου Γεωργιλάκη: Όλγα Βλάσση, Πηνελόπη Μερκούρη, Αντρέα Τσούροβιτς, Άννα Τζώρτζη, Αθανασία Τσάτσου, Δάφνη Φικιώρη.
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού