Τα «Οστέα Ξηρά Σφόδρα», μια ιδιαίτερη παράσταση που στήθηκε με αφορμή ένα όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ, παρουσιάζεται και πάλι στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Περικλή Μουστάκη. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο σημαντικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, μας μιλά για την διαδικασία σύνθεσης της παράστασης και τις ενδιαφέρουσες προεκτάσεις της και τους σχολιασμούς που αφορούν την εποχή μας.
– Φέτος επιστρέφετε στην θεατρική σκηνή της οδού Κυκλάδων, με τον δεύτερο κύκλο της εμπνευσμένης παράστασης «Οστέα Ξηρά Σφόδρα», ένα υπερκόσμιο όραμα του Ιεζεκιήλ. Αρχικά πείτε μας, τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με αυτό;
Π. Μ.: Σ’ αυτό το όραμα του Ιεζεκιήλ εμπεριέχεται η προσπάθεια του ανθρώπου για την εσωτερική του ανακαίνιση. Αυτή η προφητεία γράφτηκε από τον Ιεζεκιήλ όταν το κράτος του Ισραήλ ήταν αιχμάλωτο από τους Βαβυλωνίους και με αυτήν, ο Ιεζεκιήλ προσέφερε στους συμπατριώτες του παραμυθία και δείχνει την τάση του ανθρώπου προς την ακεραιότητα και την ενοποίησή του.
– Μιλήστε μας περισσότερο για την συγκεκριμένη διασκευή. Ποια στοιχεία τονίζονται ιδιαίτερα και ποιες θεωρείτε ότι είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες ή παγίδες του ανεβάσματος;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Π. Μ.: Η προφητεία αυτή είναι η αφορμή για το παραστασιακό σώμα. Η παράσταση εστιάζει ακριβώς σε αυτόν τον κατακερματισμό, τη διαστροφή και την αλλοίωση των πραγμάτων που υπάρχουν στις ημέρες που ζούμε και αυτός ο εκφυλισμός, αντιπαρατίθεται στην ακεραιότητα που εμπεριέχει η προφητεία του Ιεζεκιήλ. Η παράσταση είναι αυτό το παιχνίδι, η αντίστιξη των δύο πόλων.
– Έννοιες όπως η «μνήμη», ο «Θεός» και ο «θάνατος» πώς αναδεικνύονται μέσα στην παράσταση; Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη δίνουν κατά καιρούς αρκετό υλικό για εμπνευσμένα θεατρικά έργα και ανάλογες διασκευές. Θεωρείτε πως αυτό ενέχει κάποιο ρίσκο ή γενικά τα θρησκευτικά κείμενα περιέχουν μία ανεξερεύνητη και ενδιαφέρουσα θεατρικότητα που δύναται να αναδειχθεί;
Π. Μ.: Ενέχουν μία ενδιαφέρουσα σκέψη καταρχήν. Έναν ενδιαφέροντα λόγο. Ένα νόημα πολύ βαθύ, το οποίο λείπει στις ημέρες μας και αυτό είναι το κίνητρο που με κάνει προσωπικά να ασχοληθώ με αυτό. Πιστεύω πως αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί έχουν ασχοληθεί με τέτοιου είδους κείμενα, σε πολλά επίπεδα της τέχνης. Η Παλαιά Διαθήκη ενέχει σπερματικά την όλη κατάσταση του ανθρώπου, συν το γεγονός ότι αυτός ο λόγος πέρα από το βαθύ του νόημα, παρουσιάζει ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ως προς τη μορφή του, λόγω της ποιητικότητάς της.
– Ας αναφερθούμε λίγο και στην προσωπική σας πορεία. Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για την Εταιρεία Θεάτρου «Άσκηση», της οποίας αποτελείτε ιδρυτικό μέλος; Το βιογραφικό σας είναι γεμάτο ιδιαίτερες και επιτυχημένες συνεργασίες. Μέχρι σήμερα θα λέγατε πως εκπληρώθηκαν ως ένα βαθμό οι καλλιτεχνικές σας αναζητήσεις;
Π. Μ.: Η Εταιρεία Θεάτρου Άσκηση έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στην προσωπική μου ζωή και στη θεατρική μου πορεία, η οποία μέσα από διάφορες οικονομικές αντιξοότητες, με κυρίαρχη αντιξοότητα την έλλειψη επιχορηγήσεων, δεν μπορεί να έχει μόνιμη λειτουργία, ούτε μόνιμο χώρο. Έτσι, από εδώ και πέρα οι παρουσιάσεις της είναι πιο σπάνιες. Όσο για τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, πιστεύω ότι δεν έχουν εκπληρωθεί. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, θα έμοιαζε με έναν μικρό θάνατο. Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι κάποιες φορές εκπληρώνεται κατάτι από αυτό που έχει κανείς μέσα στο μυαλό του, αλλά αυτή είναι μια αέναη διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Υπάρχει δηλαδή ένα στοιχείο ανεκπλήρωτο και πιστεύω ότι αυτό μπορεί να εκπληρωθεί μόνο από διαδικασίες όπως ήταν αυτές της Άσκησης, που αν και έχει πάψει να έχει έναν μόνιμο χώρο όπως στο παρελθόν, εντούτοις στην ουσία της είναι ακόμη σε ισχύ.
– Ας κλείσουμε με την προσωπική σας εκτίμηση και οπτική για το «αύριο».
Π. Μ.: Δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος, καθώς διαγράφεται ένα ζοφερό πεδίο προοπτικής των πραγμάτων. Όμως πιστεύω ότι πρέπει να αντιστέκεται σε αυτόν τον ζόφο με οποιονδήποτε τρόπο. Πιστεύω πως για εμάς που ασχολούμαστε με το θέατρο, αυτό γίνεται μέσα από την Τέχνη μας και αυτό είναι που μας σώζει εντέλει.
* Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Μαρμάρας, Σπύρος Αλιδάκης
