Από το εμβληματικό «Κάτι θα γίνει θα δεις» το 2010, μέχρι το «Πες της», που κυκλοφόρησε επίσης από τις εκδόσεις Πόλις πριν από μερικές μέρες, στο έργο του Χρήστου Οικονόμου διαφαίνεται η διάτορη σημασία που δίνει ο συγγραφέας στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στις σχέσεις που συνάπτουν οι άνθρωποι κάθε ηλικίας και τάξης, στην αφομοιωτική δύναμη της μοναξιάς, στην ανάγκη αναμέτρησης με την κοινωνική νοσηρότητα. Αφήνοντας πίσω του τα αίτια και τα αιτιατά της κρίσης, θέμα που τον απασχόλησε αρκετά στα προηγούμενα έργα του, ο Οικονόμου αυτή τη φορά καταγράφει με ενάργεια τη μοναξιά του σύγχρονου κόσμου, απότοκη αυτής της κρίσης, αλλά και τον γρήγορο τρόπο του βίου που υπαγορεύει την υποδόρια παρακμή που διαπερνά τα βλέμματα, τα συναισθήματα και τα όνειρα των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις, τη φρενίτιδα που κυριαρχεί στις ανθρώπινες συναλλαγές, τη συνδιαλλαγή των ξέφρενων ρυθμών.
Κεντρικός χαρακτήρας η αφηγήτρια του βιβλίου. Μια γυναίκα που εργάζεται ως κούριερ, η οποία μέσω της παρατήρησης των κοινωνικών συναναστροφών και της εμπειρίας της αρχίζει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους που γνωρίζει, ενδομύχως να τους συμπονά, να αφουγκράζεται τον πόνο τους, να αφομοιώνεται στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους και να αντιλαμβάνεται ταυτόχρονα πως πρέπει «Να κάνουμε λίγο χώρο για τον πόνο. Να φτιάξουμε ένα καινούργιο δωμάτιο για τον πόνο, πώς γίνεται να μην είσαι ακραίος σ’ έναν ακραίο κόσμο;» Επειδή ο πόνος είναι καταλυτικός παράγοντας σε μια κοινωνία που φιλοδοξεί να ξεπεράσει τη σήψη, την αποδόμηση που επέφερε η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών. Άνθρωποι που μαλώνουν, φωνάζουν, κλαίνε, πληγώνουν και πληγώνονται, εξομολογούνται τους φόβους, τους πόνους, τα πάθη και τα λάθη τους, τα χαμένα τους όνειρα, τις ανείπωτες προσδοκίες τους, τις απογοητεύσεις τους, ζητούν βοήθεια, φέρνουν στην επιφάνεια της ψυχής τους ό,τι τους σημάδεψε και καθόρισε τη στάση τους, βρίσκουν στο πρόσωπο της κούριερ έναν άνθρωπο να μοιραστούν ελάχιστα λεπτά κοινωνικής αλληλεπίδρασης, να συνομιλήσουν μαζί του, ενίοτε να φιλοσοφήσουν, να ανακαλέσουν μνήμες τους, κάποιες φορές να του ζητήσουν μια μικρή χάρη, κυρίως όμως να συνδιαλλαγούν με τον άλλο να ανιχνεύσουν την ετερότητα και την ιδιαιτερότητά τους σε ένα ξένο πρόσωπο, με το οποίο συγκυριακά συνδέονται για λίγες στιγμές προτού επιστρέψουν στη μοναχική τους διαδρομή στον χρόνο.
Η κούριερ γίνεται το πρόσωπο στο οποίο εντελώς διαφορετικές ιστορίες—ετερόκλητες αφηγήσεις που άλλοτε κυριαρχούνται από το σκωπτικό στοιχείο και άλλοτε αναδεικνύουν την τραγικότητα ή το παραμυθιακό τους χαρακτήρα—θα ειπωθούν για να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους σε μια ζωή που ακροβατεί ανάμεσα στα πάθη και την αλήθεια τους. Ανάμεσα στο φως που ανάβει αναπάντεχα στη ζωή τους ο προβολέας μιας τυχαίας, ολιγόλεπτης συνάντησης με την κούριερ και στο σκοτάδι που θα βυθιστούν με την αποχώρησή της. Προβολέας που αναδεικνύει τις μνήμες και τις ανάγκες τους, τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις τους, τις αλήθειες και τις ψευδαισθήσεις τους σε μικρές, συνοπτικές ιστορίες που εναλλάσσονται συνεχώς καθώς η κούριερ συνεχίζει την εργασία της. Και ο Οικονόμου μέσα από αυτές καταμετρά τις πληγές της κοινωνίας, αναμετρά την καθημερινότητά της, στήνει καρτέρι στο ποιητικό στοιχείο συχνά όπως αναδεικνύεται μέσα από το τραγικό και ιχνηλατεί την ύπαρξη της ομορφιάς που εντοπίζεται στην ελπίδα, στην ανθρωπιά, στην ανάγκη του σεβασμού του άλλου, στην ενσυναίσθηση, στη συνοδοιπορία, στην ανθρώπινη επαφή—έστω κι αν αυτή γίνεται με έναν άγνωστο άνθρωπο—στη ζεστασιά της οικείωσης και της εγγύτητας στη ζωή.
Με ρεαλισμό στη βάση της αφήγησης και με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση ο Οικονόμου αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τη συγγραφική του δεινότητα υπογράφοντας ένα κείμενο, γραμμένο με έναν εσωτερικό ταχύτατο ρυθμό. Η ανάγνωση επιταχύνεται σταδιακά, ασθματικά σχεδόν, και κορυφώνεται στο τέλος του βιβλίου για να αναδειχθεί, κάποτε σκωπτικά, άλλοτε ποιητικά, κατά βάση ρεαλιστικά ο τρόπος που ένας ισχυρός συγγραφέας υιοθετεί αφηγηματικές τεχνικές για να συναντηθεί με τους ήρωές του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
Χρήστος Οικονόμου – Πες της: Μια ιστορία για μια κούριερ και την ποίηση της σύγχρονης ζωής