Πεθαίνω σαν χώρα, του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή στο Θέατρο Σοφούλη

Το προφητικό και άκρως επίκαιρο έργο «Πεθαίνω σαν χώρα» του παγκοσμίου φήμης Έλληνα συγγραφέα, Δημήτρη Δημητριάδη, γραμμένο το 1978, περιγράφει με τρόπο χειμαρρώδη, το επικείμενο τέλος μιας χώρας… Η συμφορά, η κατάπτωση, η βαρβαρότητα και η αηδία ενός ολόκληρου λαού συντελούν το θάνατο της χώρας.

«Τη χρονιά εκείνη καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί»

…Στον απόηχο ενός ξέφρενου party. Λίγο μετά τις μεγάλες γιορτές. Ένα πλήθος ανθρώπων αφήνει πίσω όλα αυτά που ήξερε. Παύει πια να νιώθει εθνικά υπερήφανο. Παύει να μάχεται για τη χώρα που ζει. Παύει να πιστεύει σε όλα αυτά που πίστευε. Το κράτος ολόκληρο βρίσκεται σε σήψη. Οι γυναίκες δεν μπορούν να παράξουν πια ζωή. Ο εμφύλιος σπαραγμός έχει διαλύσει τα πάντα. Όλα βαίνουν προς την καταστροφή.

«Μισώ αυτή τη χώρα. Μου ‘φαγε τα σπλάχνα»

Η παράσταση αποτελεί καρπό του 3ου Ετήσιου Εργαστηρίου Θεάτρου Πρόταση και ερμηνεύεται από συμμετέχοντες του εργαστηρίου και ηθοποιούς της Ομάδας Θέατρο Πρόταση.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής
Δραματουργική επεξεργασία: Στέλιος Βραχνής και η ομάδα των ηθοποιών
Μουσική: Θάνος Χαριζάνης
Φωτισμοί: Ανέστης Ατακτίδης
Γραφίστας: Απόστολος Λινάρδος
Φωτογραφίες: Απόστολος Λινάρδος
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Μαρία Τότσκα

Πρόσωπα: Γιάννης Καίδας, Νίκος Σοïλεμεζίδης, Ευγένης Κοψαχείλης, Μαρία Παπαδοπούλου, Ευθύμης Σούφτας, Σταυρούλα-Claudia Τοπαλίδου, Άρτεμις Καρυδάκη, Κωνσταντίνα Ξανθογιώργη, Πάνος Αναγνωστόπουλος, Χαρά Σβάνου

Διάρκεια: 60′