Πεθαίνω σαν χώρα, του Δημήτρη Δημητριάδη στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ

Το έργο «Πεθαίνω σαν χώρα», γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που βρίσκεται σε ένα τέλος καιρού, σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο. Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το εξουθενωμένο έθνος να υποδέχεται έναν νέο ιστορικό κύκλο. Τις στιγμές εκείνες θρονιάζεται σε όλα τα κεφάλια το πολυμέτωπο βασίλειο της φαντασίας και συμβαίνουν κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις. Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας.

Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά.

«…εύχομαι να έρθει γρήγορα ο θάνατος αυτός, γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Είναι νομοτελειακό. Βρισκόμαστε στην κίνηση ενός μηχανισμού ο οποίος δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα έχει ολοκληρώσει την τροχιά του. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και πολλή ζωή γύρω μου. Και θα νικήσει στο τέλος.» (Δημήτρης Δημητριάδης)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Αλίκη Στενού
Μουσικός Επί Σκηνής (Κρουστά): Νίκος Τουλιάτος
Σύνθεση Ηλεκτρονικού Ηχοτοπίου: Τάκης Π.
Κοστούμια/Σκηνικά: Σοφία Παπαγεωργίου
Κατασκευή σκηνικών: Αρτοδυναμική Πέλλετ
Κίνηση: Λίνα Κομνηνού
Φωνητική Διδασκαλία: Γεωργία Κατσίβελου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Νταντή
Φωτογραφίες/Trailer: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: ομάδα ΚΝΟΤ

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Καραμάνος, Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αλίκη Στενού

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά