Η Νάτα Μελά-Κωνσταντινίδη γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής το 1923 και μεγάλωσε σε οικογένεια με ιστορικές ρίζες. Ο πατέρας της ήταν ο αξιωματικός Μιχαήλ Μελάς, γιος του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά ενώ η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, συνιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας. Από διακεκριμένη τενίστρια – ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας την παραμονή της κήρυξης του πολέμου, στις 27 Οκτωβρίου 1940 – βρέθηκε στα έδρανα της Νομικής και νοσοκόμα στον Ερυθρό Σταυρό. Και από εκεί, έδωσε εξετάσεις μυστικά από τους γονείς της, στη Σχολή Καλών Τεχνών, με επιτυχία. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ την περίοδο 1942-1946, με δασκάλους τους Κώστα Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο, από όπου αποφοίτησε με πρώτο βραβείο και έπαινο. Δούλεψε επίσης στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη.
Στην Κατοχή προσχώρησε στην ΕΠΟΝ και έκανε ένα σύντομο πέρασμα από το ΚΚΕ και αποχώρησε μετά τον θάνατο του Κίτσου Μαλτέζου που ήταν φίλος της. Στον φιλικό της κύκλο συμπεριλαμβάνονταν ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Βάσος Καπάνταης, η Μπούμπα Λυμπεράκη, ο Νίκος Κούνδουρος, ο Γιάννης Μόραλης. Παντρεύτηκε με τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη το 1952. Στην πρώτη φάση της σταδιοδρομίας της δημιούργησε έργα στην πέτρα και στο μάρμαρο (και υπό την επίδραση του Δημήτρη Πικιώνη). Σε εκείνη τη φάση φιλοτέχνησε παραγγελίες μνημείων, αγαλμάτων, προτομών, κτλ. Από το 1960 και μετά, (ώριμη περίοδος) αποτίναξε την εξάρτηση από τα παραδοσιακά υλικά και στράφηκε στις μεταλλοκατασκευές (ήταν κάτοχος διπλώματος οξυγονοκολλητή) για να δώσει ζωτικότητα και εκφραστικότητα στην τέχνη της.
Οι μεταλλοκατασκευές της εγκαινίασαν στην Ελλάδα μια νέα αντίληψη γλυπτικής, σύμφωνα με την οποία, το υλικό εμπνέει και καθοδηγεί τον καλλιτέχνη. Η δουλειά της παρουσιάστηκε σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (από το Ζυγό 1963 έως το Μουσείο Μπενάκη 2008) και στο εξωτερικό από το 1970 (ΗΠΑ), ενώ συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Πανελλήνιες: 1948 μετ’ επαίνου, 1965, 1967, 1975, 1987) και στη Ρουμανία, Αγγλία, Αυστρία, Βραζιλία (Μπιενάλε Σάο Πάουλο 1965) κ.α. 0000000261 Έγινε επίσης γνωστή για τα σκηνικά και τις μάσκες που φιλοτέχνησε για το θέατρο (Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν κ.ά.).
Το 2011 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της με το Αριστείον Καλών Τεχνών. Μέλος του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Ελλάδος από το 1967 και ιδρυτικό μέλος της πρωτοποριακής καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός» (από το 1950), ενώ ορίστηκε μέλος επιτροπών σε γλυπτικούς διαγωνισμούς από το ΕΕΤΕ. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
25 γλυπτά της Ναταλίας Μελά στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης