Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων έγραφε στο αφιέρωμα: “Ο Δημητρίου επιζήσας της γερμανικής Κατοχής, παραμένει αποφασισμένος να παλέψει ολομόναχος ενάντια στην digital εκτύπωση, για όσο αντέξει. Κι αυτό διότι για εκείνον, είναι τέχνη ότι βγαίνει από την καρδιά. Για περισσότερα από 65 χρόνια, ο μικροσκοπικός με τον μπερέ καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει όλα τα μεγάλα ονόματα”.
«Αυτούς που αγαπώ, τους ζωγραφίζω καλά. Εκείνους που δεν αγαπώ δεν τους ζωγραφίζω καλά. Για παράδειγμα, έχω ζωγραφίζει τον Κλιντ Ίστγουντ 50 φορές. Αν κλείσω τώρα τα μάτια μου, μπορώ να ζωγραφίσω τον Κλιν Ίστγουντ» είχε δηλώσει.
“Σήμερα, είναι ο τελευταίος ζωντανός ζωγράφος billboard στην Ελλάδα, και ένας από τους λίγους στην Ευρώπη, η τέχνη του είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Όταν οι βουβές ταινίες ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1920, τα στούντιο του Χόλιγουντ χρησιμοποίησαν γραφίστες για να μεταδώσουν την αίγλη και τον ενθουσιασμό των νέων κυκλοφοριών και χειροποίητες πινακίδες έρχονταν για να κοσμούν θέατρα σε όλο τον κόσμο. Η άνοδος του αυτοκινήτου βοήθησε στην τόνωση μιας ακμάζουσας βιομηχανίας βαμμένων πινακίδων αυτοκινητόδρομων σε όλη την Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Αλλά σε μια εποχή μαζικής παραγωγής εκτυπώσεων, η πρακτική ήταν εκτός λειτουργίας. Μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων όπως ο κ. Δημητρίου διατηρεί την παράδοση” αναφέρουν οι NY Times.
