P.I.I.G.S., Athens World Music Festival

Η «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, διοργανώνει για 2η συνεχή χρονιά το «Athens World Music Festival». Φέτος, με τον ιδιαίτερο θεματικό τίτλο “P.I.I.G.S.” παρουσιάζουν τον εξαιρετικό μουσικό πλούτο των 5 ευρωπαϊκών χωρών που στιγματίστηκαν τα τελευταία χρόνια για το δημοσιονομικό τους χρέος (Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία).

Το Φεστιβάλ, θα διαρκέσει από τις 15 έως τις 19 Ιουλίου 2013.

Τα “P.I.I.G.S.” θα έχουν την ευκαιρία να δείξουν πως ο πολιτισμός και η μουσική τους είναι ένας σημαντικός πυλώνας τόσο της ευρωπαϊκής όσο και της παγκόσμιας μουσικής και πολιτιστικής παράδοσης.

Οι φετινές συμμετοχές: Πορτογαλία (Andre Maia Band, Cristina Branco), Ιταλία (Encardia, Nueva Compania di Canto Popolare), Ιρλανδία (Realta, Altan), Ελλάδα (Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης “Greekadelia”, Μαριώ ), Ισπανία (Xarnege, Lenacay).

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μάριος Στρόφαλης

Ακολουθεί αναλυτικό πρόγραμμα:

•           Δευτέρα 15 Ιουλίου – Πορτογαλία

Andre Maia Band

Η Andre Maia Band διασκευάζει και παίζει Fados και Μουσικές από την Πορτογαλία. Το Fado είναι η έκφραση της πορτογαλικής ψυχής. Η αίσθηση μυστηρίου και μελαγχολίας της μουσικής αυτής που γεννήθηκε στη Λισαβόνα (Πορτογαλία), είναι τα στοιχεία που εξασφαλίζουν στο Fado μια εξέχουσα θέση στις λεγόμενες “Μουσικές του Κόσμου”.

Την Andre Maia Band αποτελούν οι André Maia : τραγούδι, Έφη Ζαϊτίδου : κανονάκι, Ξένια Τσέλιγκα : μπαγιάν (ακορντεόν ορχήστρας), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης : κιθάρα / πολίτικο λαούτο, Κώστας Σταυρόπουλος : κοντραμπάσσο.

Cristina Branco

Η φωνή της Christina Branco είναι ταξιδιάρικη. Μόλις αισθανθεί «επανάπαυση», «βάζει πλώρη για άλλα λιμάνια», για να βρει «νέο δέρμα»• και λέγοντας νέο δέρμα εννοώ νέους μουσικούς δρόμους, νέες μουσικές έννοιες, νέες προκλήσεις. Η αναζήτηση για νέους μουσικούς ορίζοντες φαίνεται να είναι η έννοια που χαρακτηρίζει την καριέρα της  Cristina Branco.

Η ανησυχία και η αναζήτηση νέων δρόμων διαφαίνεται από την αρχή της καριέρας της. Ηταν εμφανής στο Ulisses [Ulysses], στο Abril  [April], στο Não há só tangos em Paris [There’s More to Paris than Tangos], και πάλι στο Alegria [Joy]. Η Cristina Branco περιγράφει τη συνεχή αυτή αναζήτηση ως «την αδρεναλίνη του να είσαι ζωντανός».

Το Alegria δεν είναι ένα άλμπουμ για την ελπίδα, χωρίς όμως και να αρνείται ότι μπορεί να υπάρξει ελπίδα.

•           Τρίτη 16 Ιουλίου – Ιταλία

Encardia

Οι encardia, η ιδιότυπη και απόλυτα ελκυστική αυτή μουσική κολεκτίβα, αποτελούν την εποχή αυτή ένα από τα πλέον προβεβλημένα και καταξιωμένα στη χώρα και διεθνώς Ελληνικά σχήματα της world μουσικής. Προσηλωμένοι στην πλούσια παραδοσιακή και γεμάτη ενέργεια μουσική της Κάτω Ιταλίας, με τον πειστικό τους τρόπο έκφρασης και απόδοσης της μουσικής, μας ταξιδεύουν μουσικά στα απόμακρα χωριά της Καλαβρίας, στις όμορφες περιοχές του Salento και σ’ όλα εκείνα τα μέρη που μιλούν ακόμη Γκρεκάνικα κι άλλες τοπικές διαλέκτους. Κύριο χαρακτηριστικό του σχήματος η σχέση που αναπτύσσουν με το εκάστοτε κοινό των συναυλιών τους. Το γκρουπ δημιουργήθηκε το 2004 για να διαγράψει μία ζηλευτή πορεία μέχρι σήμερα που περιλαμβάνει σχεδόν 500 ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, αλλά και Γαλλία, Γερμανία, Αλγερία, Ελβετία, Κύπρο αλλά κυρίως στην ίδια την Ιταλία καθώς και 5 εξαιρετικά επιτυχημένους δίσκους.

Το Μάρτιο του 2012 η ταινία του Άγγελου Κοβότσου (παραγωγή Γ. Πουλίδη) με τον τίτλο encardia «Η πέτρα που χορεύει» και θέμα το οδοιπορικό του γκρουπ στις περιοχές των Ελληνόφωνων χωριών της Ιταλίας, απέσπασε το βραβείο κοινού στο 14ο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και προβάλλεται σε ξένα Φεστιβάλ αλλά και στις αίθουσες ανά την Ελλάδα ήδη από το Νοέμβρη του 2012!

Nueva Compania di Canto Popolare

Η “Nuova Compagnia di Canto Popolare” δημιουργήθηκε το 1970 με σκοπό την προώθηση των παραδόσεων της περιφέρειας της Καμπανίας (περιοχή στη Νότιο Ιταλία με πρωτεύουσα τη Νάπολη).  Η εκπληκτική επιτυχία που σημείωσαν στο Spoleto Festival το 1972 και το 1974 αποτέλεσε την αφετηρία της διεθνούς καριέρας τους.  Έκτοτε, οι “Nuova Compagnia di Canto Popolare” έχουν συμμετάσχει στα σπουδαιότερα μουσικά φεστιβάλ εντός και εκτός Ευρώπης, όπως, στο Εδιμβούργο, στο Ελσίνκι, στο Βερολίνο (Festwochen), στο Théatre des Nations (Καράκας 1977, Αμβούργο 1979), Μπουένος Αυρες (Coliseum), στο Festival of the Fiandres, Ζυρίχη, Στρασβούργο (Mozarteum), Παρίσι (Théatre de la Ville), Αθήνα, Ισραήλ, Σπολέτο (ΗΠΑ), Σύδνεϋ (Opera House), Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, στο Schwetzingen Festspiele (1990),Τόκυο (Sogetsu Hall), Κολωνία (Opera), Σαο Πάολο (Sesc Pompeia 2001), Σόφια (Sala Bulgaria 2001), Βελιγράδι (Kolarca 2002), Λονδίνο (Riverside Studios) Μόναχο (Herculees Saal) και πολλά άλλα.

Το 2013 έχουν ήδη εμφανιστεί σε διάφορες παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, καθώς κσι σε δύο παραστάσεις στο International Music Festival στην Καρθαγένη της Κολομβίας, όπου έπαιξαν μπροστά σε 3.000 άτομα και η παράσταση μεταδόθηκε ζωντάνα από την τηλεόραση.  Το πρόγραμμα τους περιλαμβάνει περιοδείες σε όλες τις μεγάλες πόλεις στο Λουξεμβούργο, την Γερμανία και την Ιταλία.

Τετάρτη 17 Ιουλίου – Ιρλανδία

Realta

Οι Réalta έχουν μια ζωντανή, ενθουσιώδη αλλά και σεβάσμια προσέγγιση στην παραδοσιακή Ιρλαδική μουσική.  Μεγαλωμένοι με τη μουσική των The Bothy Band, Planxty και άλλα τέτοια κλασσικά σχήματα, το συγκρότημα αυτό από το Μπέλφαστ καταφέρνει να συλλάβει τη διαχρονική αξία της παραδοσιακής μουσικής και να εμφυσήσει σε αυτή στοιχεία από άλλους μουσικούς χώρους.

Χρησιμοποιώντας διπλές ιρλανδικές γκάϊντες, ιρλανδικές φλογέρες, κιθάρα και bodhrán (παραδοσιακά τύμπανα), αυτό το πολυοργανικό τρίο παρουσιάζει ένα μαγευτικό πρόγραμμα χορευτικής μουσικής που συνδυάζεται με αφηγήσεις ιστοριών και παραδοσιακά τραγούδια.  Η μουσική τους εμπεριέχει μια νεανική αναζήτηση που συνδυάζεται άψογα με την αυστηρή προσοχή στη λεπτομέρεια κατά την εκτέλεση της.

Στις ζωντανές εμφανίσεις τους, οι Réalta συνεπαίρνουν το κοινό με τον ενθουσιασμό, την ενέργεια και το πάθος της μουσικής τους.

Το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο ‘Open The Door For Three’ κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2012.

Altan

Το παραδοσιακό φολκ συγκρότημα Altan είναι από τους πρωταγωνιστές της αναζωογόνησης της Ιρλανδικής μουσικής στη χώρα τους και στο εξωτερικό. Διάσημο για τα δυναμικά διπλά βιολιά του και τις διαχρονικές a cappella εκτελέσεις παλαιών Κέλτικων τραγουδιών, οι Altan ειδικεύονται σε ήχους  με το δυναμικό ύφος της περιοχής του Ντονεγκαλ, που διακρίνεται για τις σκωτσέζικες μουσικές επιρροές που φέρει.

Ο πατέρας της Mairead, o Francie Mooney, ήταν ηγετική φιγούρα στην διάσωση και ανάδειξη της μουσικής βιολιού από το Ντόνεγκαλ, την οποία οι Altan έκαναν δημοφιλή σε όλο τον κόσμο.  Οι παραδοσιακοί ήχοι του Ντόνεγκαλ έχουν μια ξεχωριστή σκωτσέζικη χροιά, κυρίως λόγω της πολύχρονης ανταλλαγής εργατών-μεταναστών μεταξύ Σκωτίας και Ντόνεγκαλ και την αναπόφευκτη ανάμιξη των τοπικών μουσικών. Οι γρήγορες, μονές, κοφτές διαδρομές του δοξαριού και οι τριπλές στακάτο  που χαρακτηρίζουν τους βιολιστές του Ντόνεγκαλ αποτελούν την καρδιά του δυναμικού ήχου των δύο βολιών που παίζουν η  Mairead Ni Mhaonaigh και ο Ciaran Tourish.  Αυτός ο βασικός ήχος των Altan πλαισιώνεται από το ακορντεόν του Dermont Byrne και το δυναμικό ήχο των κρουστών που παίζουν οι Ciaran Curran, and Daithi Sproule.

•           Πέμπτη 18 Ιουλίου – Ελλάδα 

Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης “Greekadelia”

Κρίστη Στασινοπούλου: φωνή, μπεντίρ, ινδικό αρμόνιο

Στάθης Καλυβιώτης: λαούτο, live looping, ηλεκτρονικά, φωνητικά

Η Κρίστη Στασινοπούλου είναι τραγουδίστρια, στιχουργός-τραγουδοποιός που εδώ και πολλά χρόνια ακολουθεί μια δική της, ανεξάρτητη πορεία στο χώρο της ελληνικής μουσικής και του τραγουδιού. Ο Στάθης είναι συνθέτης, ενορχηστρωτής, πολυ-οργανοπαίκτης. Mαζί έχουν κυκλοφορήσει 5 δίσκους που διακρίθηκαν στο εξωτερικό. Έκτοτε μαζί με την μπάντα τους ταξιδεύουν και παίζουν σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ και συναυλιακούς χώρους στην Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά, την Βραζιλία, κλπ. Στα περισσότερα απ’ αυτά τα πολύ σημαντικά φεστιβάλ είναι και οι μοναδικοί Έλληνες εκπρόσωποι της χώρας μας, της μουσικής και της γλώσσας μας.

Τον Ιούνιο 2012 η εγγλέζικη εταιρία Riverboat Records της World Music Network κυκλοφόρησε τον πέμπτο δίσκο της Κρίστη Στασινοπούλου  και του Στάθη Καλυβιώτη, με τίτλο Greekadelia, που αυτή τη φορά περιλαμβάνει διασκευές ελληνικών δημοτικών τραγουδιών από τις διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Για δύο μήνες στη σειρά, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, το Greekadelia είναι στο νούμερο 1 των World Music Charts Europe. Έχει πάρει ενθουσιώδεις κριτικές από εφημερίδες όπως η Guardian, η Independent, η Financial Times, το περιοδικό Folk Roots, το περιοδικό Songlines κλπ.

Η Κρίστη & ο Στάθης παίζουν κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο τους Greekadelia, που περιλαμβάνει ηλεκτρονικο-ακουστικές διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, καθώς και δικά τους τραγούδια από τους προηγούμενους δίσκους τους, Υφαντόκοσμος, Ηχοτρόπια, Τα Μυστικά των Βράχων και Ταξιδοσκόπιο.

Μαριώ

Μια από τις εκφραστικότερες εκπροσώπους του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, η Μαριώ, γεννήθηκε στο Ρωσικό Θεσσαλονίκης. Η μητέρα της από τα Φάρασα Καππαδοκίας (ήταν το κεντρικό κεφαλοχώρι μιας ευρείας περιφέρειας της Ν.Α. Καππαδοκίας που εκτείνονταν πάνω στις οροσειρές και τα υψίπεδα των Ταύρου και Αντίταυρου) έφτασε πρόσφυγας στην Ελλάδα το 1923 και εγκαταστάθηκε στο Πλατύ Ημαθίας. Ο πατέρας της κατάγεται από τον Κορινό Κατερίνης.

Η Μαριώ «βαφτίστηκε» στη μουσική από τα 13 της τραγουδώντας και παίζοντας ακορντεόν δίπλα στον πατέρα της, που ήταν επίσης μουσικός. Από τότε υπηρετεί με υποδειγματική συνέπεια και πάθος το τραγούδι δίπλα στους σημαντικότερους εκτελεστές του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Έχει περιοδεύσει στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη η Μαριώ θεωρείται από τις τελευταίες αυθεντικές εκπροσώπους ενός ύφους που αντλεί από την ανθρώπινη εμπειρία και αποφεύγει τις μιμήσεις και τους ψευδεπίγραφους νεωτερισμούς.

Πρωτοβγήκε στο πάλκο τραγουδώντας Δερβενιώτη και Βίρβο. Είχε την τύχη να τραγουδήσει δίπλα στον Μάρκο Βαμβακάρη το 1967. Για πολλά χρόνια εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον Χονδρονάκο και τον Χρήστο Μίγκο.

Το 2009 κυκλοφορεί το cd «Μαριώ – 50 χρόνια διαδρομή», μια ζωντανή ηχογράφηση που περιέχει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του ρεμπέτικου καθώς της πορείας της Μαριώς.

Ανάμεσα σε άλλα περιέχονται τα καλύτερα ρεμπέτικα της Θεσσαλονίκης («Ο πράσινος ο μύλος», «Ο μάγκας ξεχωρίζει», «Τρίτη Πέμπτη μακαρόνια» κ.ά.), σπουδαία ρεμπέτικα του Βασίλη Τσιτσάνη («Σαν απόκληρος», «Απόψε στις ακρογιαλιές») αλλά και τραγούδια-προτάσεις όπως το «Θεέ μου μεγαλοδύναμε».

•           Παρασκευή 19 Ιουλίου – Ισπανία

Xarnege

Η λέξη Xarnege, ή Sharnègo προέρχεται από τη γασκωνική διάλεκτο και αναφέρεται στα χωριά που βρίσκονται στα σύνορα μεταξύ της γαλλικής επαρχίας της Γασκωνίας και της χώρας των Βάσκων και όπου οι κάτοικοι ομιλούν και Βάσκικα και Γασκωνικά.  Το μουσικό σχήμα των Xarnege συνδυάζει  πολλά στοιχεία που είναι κοινά και στις δύο κουλτούρες.

Οι  Γασκώνοι μουσικοί Joan Baudoin (έχει παίξει με τα σχήματα VERD E BLU, UN PAS UN SAUT), Lucia Longué (PAKOPOLEN,DUS MOTS DE LETRAS, BAAL) και Simon Guillaumin (PAKOPOLEN,PASS’AIRES, ROCK’N’TRAD, PARAULAS DE BAL, BAAL)  ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους Βάσκους μουσικούς Juan Ezeiza (GANBARA, EURITAN BLAI, LANTZ) και  Josean Martin Zarko (GANBARA, ALBOKA, EURITAN BLAI, LANTZ) και δημιουργούν αυτό το εξαιρετικό μουσικό σύνολο που επιχειρεί την ένωση και αναγέννηση της παραδοσιακής μουσικής των γενέτειρών τους, της Γασκωνίας και της Χώρας των Βάσκων.

Η παραδοσιακή μουσική και από τις δύο πλευρές των δυτικών Πυρηναίων, και από την Bearn, τη Navarra και τη Χώρα των Βάσκων αποτελεί το ρεπερτόριο των τραγουδιών, χορών και ήχων των Xarnege. Η Γασκωνία και η Χώρα των Βάσκων, εκτός του ότι γειτνιάζουν γεωγραφικά, μοιράζονται πληθώρα πολιτιστικών στοιχείων και η μουσική είναι ένα από αυτά.

Οι παραδοσιακοί χοροί branles, gavottes, jauzis, segidas, polkas, rondeus, mutchikoak και βαλς και η μουσική που τους συνοδεύει ερμηνεύονται, επομένως, με ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο, ώστε να αποτελούν κοινή έκφραση δύο λαών που έχουν  διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας, και των οποίων η μεταξύ τους σχέση δεν είναι γνωστή στο ευρύτερο κοινό. Εκδοχές των ίδιων τραγουδιών ερμηνεύονται διαφορετικά, με διαφορετικά μουσικά όργανα, σε διαφορετική γλώσσα και με διαφορετικά βήματα χορού, αλλά το πνεύμα παραμένει το ίδιο.

Lenacay

Οι Lenacay παρουσιάζουν το RYMA, το πρώτο τους άλμπουμ και την αφετήρια αυτής της περιπέτειας. Ένας δίσκος που αποτελεί ένα μουσικό ταξίδι χωρίς όρια, από τις ρίζες του φλαμένγκο σε ανεξερεύνητους ορίζοντες.

Το εγχείρημα αυτό αποτελεί ένα μουσικό πείραμα που κινείται μεταξύ φλαμένγκο και διαφορετικών μορφών μουσικής έκφρασης, με επίσης κάποιο  πειραματικό ηλεκτρονικό περιεχόμενο. Απευθύνει μια πρωτοποριακή πρόσκληση για ένα αξέχαστο ταξίδι των αισθήσεων.  Το όνομα αυτού του εκπληκτικού σχήματος προέρχεται από την ένωση δύο λέξεων της Ρομανί, δηλαδή της διαλέκτου των Ισπανών Αθίγγανων:

LEN: η πορεία της ζωής

ACAY: ματιά

Ο συνδυασμός των δύο λέξεων δημιουργεί μια ευρύτερη έννοια που αντιπροσωπεύει τις περισσότερες μουσικές και φυσικές πλευρές της ζωής: ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (Δηλαδή συνεχής μάθηση).

Ένα πρωτοποριακό ταξίδι στο χρόνο που συνδυάζει ρίζες φλαμένγκο σε διαδοχικό ρυθμό, μελωδίες ρούμπα, φάνκυ μπάσο και χορό φλαμένγκο.