Πιμπινόνε του Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Η παρουσίαση λυρικών έργων σε απρόσμενους χώρους είναι μία από τις βασικές επιλογές εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με στόχο να φέρει την όπερα κοντά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.

Στον άξονα αυτό, η ΕΛΣ παρουσιάζει στις 28 Φεβρουαρίου 2015 στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος την νέα παραγωγή της “Όπερας Τσέπης”, την μονόπρακτη μπαρόκ όπερα του Γ. Φ. Τέλεμαν, Πιμπινόνε.

Πρόκειται για την ιστορία μίας καπάτσας καμαριέρας, της Βεσπέττα που καταφέρνει να «τυλίξει» έναν πλούσιο και φαντασμένο γέρο, τον Πιμπινόνε και να τον κάνει σύζυγό της. Το έργο, που βρίσκεται στον απόηχο των κωμικών τεχνασμάτων της Commedia dell’ Arte, παρουσιάζεται σκηνοθετημένο από τον Ίωνα Κεσούλη, σε μια εκδοχή που στηρίζεται στον θεατρικό αυτοσχεδιασμό και την άμεση απεύθυνση στον θεατή.

Στην παράσταση του Σαββάτου 28 Φεβρουαρίου, συμμετέχουν οι μονωδοί: Μυρσίνη Μαργαρίτη (Βεσπέττα) και Βαγγέλης Μανιάτης (Πιμπινόνε).

Τη μουσική διεύθυνση και τη συνοδεία στο πιάνο έχει αναλάβει ο Χρύσανθος Αλισάφης. Το σκηνικό υπογράφει ο Γιώργος Κολιός, τα κοστούμια η Αυγή Δελέγκα και τη χορογραφία η Δήμητρα Βλάχου.

Ο Πιμπινόνε με μια ματιά

Σχεδόν τα πάντα για το μονόπρακτο αυτό κωμικό ιντερμέδιο μαρτυρά ο πλήρης τίτλος του: Ο άνισος γάμος ανάμεσα στη Βεσπέττα και τον Πιμπινόνε ή Η τυρρανική καμαριέρα. Κωμικά ιντερμέδια παρουσιάζονταν συνήθως ανάμεσα στις πράξεις σοβαρών έργων. Το συγκεκριμένο ακούστηκε για πρώτη φορά στις 27 Σεπτεμβρίου 1725 στο Αμβούργο ανάμεσα στις πράξεις της σοβαρής όπερας του Χαίντελ Ταμερλάνος. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία και άνοιξε το δρόμο για άλλα ανάλογα έργα, ανάμεσα στα οποία το πιο διάσημο είναι η Υπηρέτρια κυρά (1733) του Τζοβάννι Μπαττίστα Περγκολέζι.

Το ποιητικό κείμενο του Πιμπινόνε είναι του Γιόχαν Φίλιπ Πραιτόριους, δομείται σε τρία μέρη και αφορά τα τεχνάσματα που επινοεί η καμαριέρα Βεσπέττα, προκειμένου να παντρευτεί το αφεντικό της, τον Πιμπινόνε. Μόλις γίνει ο γάμος η κοπέλα φανερώνει την τυραννική φύση της. «Βεσπέττα» στα ιταλικά σημαίνει «μικρή σφήκα», όνομα που παραπέμπει στο «κεντρί» της καμαριέρας. Αν και το ύφος της μουσικής ακολουθεί τα πρότυπα της ιταλικής κωμικής όπερας, οι διάλογοι όπως επίσης ορισμένες άριες και ντουέτα, είναι γραμμένα σε γερμανική γλώσσα, ώστε το κοινό να παρακολουθεί εύκολα την πλοκή.