Στην έκθεση συμμετέχουν τέσσερις Έλληνες καλλιτέχνες, τρεις Αμερικανοί καλλιτέχνες και μία Κορεάτισσα καλλιτέχνιδα που ζουν όλοι στην Νέα Υόρκη.
Κείμενο από την επιμελήτρια της έκθεσης Δρ. Thalia Vrachopoulos:
Σε αντίθεση με τη σεξουαλικότητα που προέρχεται από το άτομο, ο ρόλος του φύλου διαμορφώνεται μέσω των γονικών, των ισάξιων, των σχολικών και κοινωνικών επιρροών. Πολλές από τις πρόωρες απόψεις μας για τη ζωή προέρχονται από τους πρώτους καθηγητές που συναντάμε. Συχνά η πρώτη μας γεύση κοινωνικών πεποιθήσεων όπως ότι τα κορίτσια φαίνονται όμορφα και είναι παθητικά, ενώ τα αγόρια πράττουν και είναι ενεργά, μας παρέχονται σε αυτή την νεαρή ηλικία. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να αναπτύξουν ένα ισχυρό εγώ στη φάση κοινωνικοποίησης ώστε να μπορούν να αντέξουν την ομότιμη και κοινωνική πίεση και να συνεχίσουν να δημιουργούν υγιείς σχέσεις.
Με αυτήν την έκθεση, που αποτελείται κατά κύριο λόγο από λεπτότατα εφαρμοσμένα, ραμμένα, καρφωμένα και υφασμένα έργα, προκαλούμε τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και τις προκαταλήψεις σχετικά με το τι θεωρείται γυναικεία και ανδρική τεχνική. Ως εκ τούτου, ελπίζουμε να διαλύσουμε τις παραδοσιακές αναθέσεις φύλου στο έργο αυτών των καλλιτεχνών που εργάζονται με μεθόδους που παραδοσιακά θεωρούνται ως “γυναικεία δουλειά” επειδή παράγονται με λεπτότητα και επιμέλεια.
Η Eozen Agopian, για παράδειγμα, ράβει πάνω στα έργα της, ένα καθήκον που συνήθως αποδίδεται στις γυναίκες, αλλά επιδιώκει να διασχίσει τα όρια της τέχνης και της αντικειμενικότητας με το υπαινίσσεται ότι ζωγραφίζει στα εξαιρετικά λεπτεπίλεπτα ραμμένα και υφασμένα έργα της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα μοτίβα της Renee Magnanti της χρησιμεύουν ως λεϊτοτίφες για την παραγωγή έργων που είναι αλληλένδετα, διασταυρωμένα ή συνυφασμένα με την τέχνη των ινών. Συνδυάζει έθνικ μοτίβα στην προσπάθειά της να μας βοηθήσει να δούμε τον κοινό δεσμό μεταξύ λαών διαφορετικού γεωγραφικού υποβάθρου.
Η κατασκευή των εξαιρετικά διακοσμημένων καμβάδων του Nicholas Moore έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την ανατροφή του από τους γονείς του στη βιομηχανία της μόδας. Τα μικτής τεχνικής έργα του Moore είναι επιστρωμένα και επεξεργασμένα με λαμπερά υλικά τα οποία, λόγω της εύθραυστης φύσης τους, μπορούν λανθασμένα να θεωρηθούν θηλυκά όσον αφορά τα στερεότυπα φύλου.
Το έργο της Ran Hwang έχει επίσης επηρεαστεί από τη μόδα γιατί αποτελείται από χιλιάδες καρφίτσες που σχηματίζουν θέματα που κυμαίνονται από βουδιστικούς ναούς μέχρι αράχνες και άνθη δαμάσκηνου. Η Hwang συμμετέχει στη θεωρία των αντίθετων όπως στο γιν και το γιανγκ της εγγενής κορεατικής χώρας της και λόγω του ιστορικού της στη βουδιστική φιλοσοφία αντανακλά την εφήμερη ζωή.
Η Maria Karametou δημιουργεί περίπλοκα, εξαίσια και φινετσάτα κομμάτια που, λόγω της εύθραυστης φύσης τους, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως θηλυκά κεντήματα. Η δουλειά της Karametou είναι πολύπλευρη και αντιπαραθέτει τη λεπτή φύση αυτού που μπορεί να βρεθεί στην προίκα μιας γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα ενάντια στο κρύο, μεταλλικό επάγγελμα με τις αναφορές των τίτλων της σε πόλεμο ή συγκρούσεις.
Οι πολύχρωμες ανάγλυφες εκτυπώσεις του Bill Pangburn ορίζονται από γραμμικά αραβουργήματα που μπορούν να συσχετιστούν με την ομορφιά της διακόσμησης. Οι εκτυπώσεις κατακόρυφης μορφής κύλισης είναι πολύ έντονες στη χρήση της γραμμής, που λόγω των ελικοειδών καμπυλών τους υποδηλώνουν ποτάμια και καμπυλόδρομες διαδρομές που διαπερνούν το τοπίο. Το καλλιτεχνικό λεξιλόγιο του Pangburn, λόγω της γραμμικής του ποιότητας, μπορεί να συνδεθεί με το κείμενο και την καλλιγραφία, καθώς και με την συγγραφή.
Τα έργα του Yiannis Christakos με τίτλο “Rosa”, αποτελούνται από λεπτά γραμμικά δίκτυα που είναι κεντημένα με τριαντάφυλλα. Οι πλασματικοί χάρτες του είναι γι ‘αυτόν “ιδανικός χώρος” που απορρέει από τη φαντασία του, σε συνδυασμό με τις εναέριες γεωγραφικές παρατηρήσεις, στρωμένοι με ένα οργανικό πλέγμα. Όπως δηλώνει ο Christakos το έργο αυτό “ενσωματώνει μια πολύπλοκη ποικιλία φανταστικών συμβόλων, ραμμάτων και χαρτογραφικών ενδείξεων που παράγουν ελκυστικές μακρογραφικές και μικρογραφικές τοπογραφίες”.
Τα κόκκινα γλυπτά του Konstantinos Stamatiou “Inside I”, “Inside II”, “Inside III” δημιουργούνται με καλαμάκια κομμένα σε διάφορα μεγέθη ώστε να προκύπτουν όμορφες καμπυλώσεις που ενσωματώνονται στον γύρω χώρο τους. Χρησιμοποιώντας καλαμάκια, ο Stamatiou έχει τελειοποιήσει τα μέσα του για να παράγει εφήμερα κομμάτια στα οποία το κενό είναι εξίσου σημαντικό με το στερεό. Με τον τρόπο αυτό, ο Stamatiou δεν αναφέρεται μόνο στην καταναλωτική κουλτούρα αλλά δείχνει επίσης την ανησυχία του για το περιβάλλον.
Η Artemis Alcalay χρησιμοποιεί κεντήματα, ραφές ή άλλα είδη χειροτεχνίας ως τρόπο πρόσβασης στην ιστορία, την κοινωνία και την οικογένεια καθώς ασχολείται με τη μνήμη. Τα έργα της εξετάζουν συνήθως το ολοκαύτωμα και τις φρίκες που προκύπτουν από αυτό: απομόνωση, δεινά, εξορία, πόνος.
Αυτοί οι εννέα καλλιτέχνες αποτελούν παράδειγμα της διάσπασης με τα προηγούμενα μοντέλα ταξινόμησης των φύλων αγκαλιάζοντας την ατομική αισθητική και μοναδική μέθοδο εργασίας του κάθε ένα από τους καλλιτέχνες που συμμετέχει στην έκθεση. Ο πυρήνας της έκθεσης θέτει υπό αμφισβήτηση την ιδέα του «γυναικείου έργου» υποδηλώνοντας ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό κατασκεύασμα ίσως στην υπηρεσία του να καταστήσει την κυρίαρχη τάξη ακόμα πιο ισχυρή. Θα πρέπει επίσης να μας βγάλει ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αποδόμησης των παραδοσιακών στερεοτύπων που στο παρελθόν έχουν αποκλείσει τους διεμφυλικούς και τους ομοφυλόφιλους.
Καλλιτέχνες:
Eozen Agopian
Artemis Alcalay
Yiannis Christakos
Ran Hwang
Maria Karametou
Renee Magnanti
Nicholas Moore
Bill Pangburn
Konstantinos Stamatiou