Για το concept, την οργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης την ευθύνη έχει ο Δημήτρης Λαζάρου. Η επιμέλεια ανήκει στην ιστορικό τέχνης Όλγα Λατουσάκη.
25 σύγχρονοι εικαστικοί απομακρύνουν την Πίσσα και τα Πούπουλα από τις πληγές που οι άνθρωποι ανοίγουν με τα λόγια και τις πράξεις τους σε ανθρώπους που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ αλλά είναι πολύ απλά ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με τα έργα τους δηλώνουν παρόντες στον αγώνα ενάντια σε κάθε διάκριση και κάθε υποτίμηση των ανθρώπων που κάποιοι τους κατηγοριοποιούν ως «διαφορετικούς».
Η ιστορικός τέχνης Όλγα Λατουσάκη σημειώνει:
«Ποτέ η ανάγκη αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ήταν τόσο επιτακτική όσο σήμερα. Την ίδια στιγμή που δικαιώματα όπως η εκπαίδευση, η ελευθερία της έκφρασης και η επιλογή της θρησκείας θεωρούνται πλέον εδραιωμένα από την πλειονότητα, ένα δυσάρεστα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν έχει ακόμη καταφέρει να αποδεχτεί το αναφαίρετο δικαίωμα ενός ανθρώπου: την ελεύθερη επιλογή της ταυτότητάς του.
Η έκταση του φαινομένου της ομοφοβίας, τρανσφοβίας και αμφιφυλοφοβίας, συγκεκριμένα στην Ελλάδα, αναδεικνύεται από τα πορίσματα των Εκθέσεων του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας. Μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν, η ομοφυλοφιλία -ή καλύτερα, η μη ετεροφυλοφιλία- θεωρούνταν κάτι το ανεπίτρεπτο και σε πολλές χώρες της Δύσης επρόκειτο ακόμη και για εγκληματική δραστηριότητα. Ακόμη κι αν μετά την 17η Μαίου του 1990 η ομοφυλοφιλία σταμάτησε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ομοφοβία υποβόσκει ακόμη και σήμερα στις ανθρώπινες σχέσεις.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ερευνώντας βαθύτερα τέτοιου είδους συμπεριφορές, αποδεικνύεται πως η αποδοκιμασία της ομοφυλοφιλίας στις περισσότερες περιπτώσεις συνδέεται με την κοινωνική τάξη, το μορφωτικό επίπεδο αλλά και με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Άτομα γαλουχημένα με τέτοιου είδους προκαταλήψεις, αδυνατούν ή και αρνούνται να κατανοήσουν τις διαφορετικές εκφάνσεις και αποχρώσεις της αγάπης και πως αυτή δεν επιδέχεται κανόνες ή κοινωνικά καλούπια. Τα ζητούμενα στις ανθρώπινες σχέσεις παραμένουν πάντα η ειλικρίνεια, η γενναιοδωρία αλλά και η παντελής απουσία υποχρέωσης όποιας υποκρισίας.
Με τη σωστή ενημέρωση και τη θετική αντιμετώπιση, θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε και να σεβαστούμε όλες τις μορφές αγάπης. Και είναι ο ρόλος της τέχνης να αμβλύνει τα αρνητικά συναισθήματα και να προτείνει νέους τρόπους σκέψης. Είναι το όχημά μας για την παραδοχή και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, στο δρόμο προς την εδραίωση αληθινών και στέρεων δεσμών. Μήπως, τελικά, η ευτυχία δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε;»
Συμμετέχουν οι εικαστικοί:
Anna Patrou – Cécile Balthazard – Lydia Z. – Όλγα Αναστασιάδου – Θοδωρής Αρφάνης – Ευαγγελία Βεκιαροπούλου – Μαρία Ευρυδίκη Βεντούρη – Δάφνη Βοτανοπούλου – Φρόσω Βυζοβίτου – Αθηνά Κάρκα – Στέλλα Κατεργιαννάκη – Χριστίνα Κατεργιαννάκη – Καλλιόπη Κουκλινού – Νίκη Κυριάκη – Έφη Μάνου – Σταυρούλα Μιτζιφίρη ΜιΣτ – Ιωάννα Μιχοπούλου – Βαλάντια Μωραϊτάκη – Αγγελική Παπακωνσταντίνου – Εύα Παρσωτάκη – Βίκυ Σαρρή – Κώστας Σπυρόπουλος – Μαρία Σταμάτη – Όλγα Αικατερίνη Τσουρή – Γιάννης Τσούχλος – Αγγελική Χρυσοβιτσάνου
Συντελεστές:
Επιμέλεια: Όλγα Λατουσάκη
Επιμέλεια εντύπων: Σοφία Παπαδοπούλου
Επιμέλεια video έκθεσης: Τάσος Πέτσας – Το νέο του τραγούδι R’N’B Neo Soul με τίτλο «Humane (Peace & Love)» σε αγγλογαλλικούς στίχους, ένα τραγούδι κοινωνικής «διαμαρτυρίας» με αφορμή τη βίαιη δολοφονία του George Floyd στη Μινεάπολη, θα συνοδεύσει το βίντεο των έργων της έκθεσης
Μεταφράσεις κειμένων στην Αγγλική γλώσσα: Μαρία Συρρή
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Cécile Balthazard
