Το Εθνικό Θέατρο έχοντας ως προτεραιότητά του την ανάπτυξη ενός δικτύου συνεργασιών και τη σύμπραξη με σημαντικούς διεθνείς θεατρικούς οργανισμούς, πραγματοποιεί το φετινό καλοκαίρι μια νέα συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο της Σερβίας παρουσιάζοντας τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Nikita Milivojevic.
Η παράσταση του Nikita Milivojevic με τον μικτό θίασο, από Έλληνες και Σέρβους ηθοποιούς, στοχάζεται πάνω στο κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Αριστοφάνης για τον τρόπο κατανομής του πλούτου και εξετάζει τις αναγωγές του στο σήμερα.
Το έργο
Ο Χρεμύλος μετά την επίσκεψή του στο μαντείο των Δελφών επιστρέφει φέρνοντάς μαζί του έναν τυφλό γέρο άντρα, ύστερα από παραίνεση του Απόλλωνα. Με τη βοήθεια του δούλου του, Καρίωνα, ανακαλύπτει πως ο άντρας που έχει πάρει στο κατόπι δεν είναι άλλος από τον Πλούτο. Ο Χρεμύλος και όλοι οι τίμιοι συμπολίτες του θα ευημερήσουν, αν ο Πλούτος ξαναδεί το «φως το αληθινό».
Η θεραπεία του Ασκληπιού στέφεται με επιτυχία κι η δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Η Πενία (Φτώχεια) που τόσο καιρό διαφέντευε την πόλη, προσπαθεί τώρα να υπερασπιστεί τις χάρες της φτωχής πλην τίμιας ζωής. αλλά οι Αθηναίοι δεν πείθονται και σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν τον Πλούτο στην παλιά του θέση, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς (εκεί όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σημείωμα σκηνοθέτη
Μία από τις μεγάλες μου απορίες εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί η ύπαρξη διάφορων λιστών διανομής του πλούτου ανά τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν 100 άνθρωποι να είναι πλουσιότεροι από τη μισή ανθρωπότητα… Τι κόσμος είναι αυτός; Το αν ο Πλούτος είναι τυφλός ή βλέπει πολύ καλά τί κάνει μοιάζει παντελώς αδιάφορο: οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, οι φτωχοί όλο και πιο φτωχοί. Από τον καιρό του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα τα πράγματα μοιάζουν να μην έχουν αλλάξει καθόλου.
Ο Πλούτος προφανώς είναι ακόμη ο πιο ισχυρός Θεός του πλανήτη, η κινητήρια δύναμη του κόσμου, ενώ διάφορα «οικονομικά συμφέροντα» καθορίζουν τα πάντα. Η Ελλάδα και η Σερβία (και με ευρύτερη έννοια και ολόκληρα τα Βαλκάνια), είναι οι δύο όψεις του νομίσματος στα ψιλά του Πλούτου. Ο ρόλος μας σε τούτη την επ’ άπειρον επίκαιρη παγκόσμια κωμωδία είναι πάντα ίδιος: κορώνα ή γράμματα για μας δεν υπάρχει διαφορά.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιλιβόγεβιτς
Σκηνικά: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Κοστούμια: Marina Medenica
Συνθέτης: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτιστής: Αλέκος Αναστασίου
Χορογράφος: Αμάλια Μπένετ
Ερμηνεύουν: Γιώργος Γάλλος (Χρεμύλος), Στέλιος Ιακωβίδης (Καρίων), Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (Πλούτος), Μάνος Βακούσης (Βλεψίδημος), Γαλήνη Χατζηπασχάλη (Πενία), Γιάννης Κότσιφας (Ασκληπιός/Χορός), Κώστας Κορωναίος (Γυναίκα Χρεμύλου / Δίκαιος / Χορός), Μιχάλης Τιτόπουλος (Συκοφάντης / Ερμής / Χορός), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Γυναίκα / Χορός), Νέναντ Μάριτσιτς(Κορυφαίος χορού)
Χορός μουσικών
Δημήτρης Κατσίβελος: τρομπέτα
Κώστας Σαπούνης: τρομπέτα β΄
Σπύρος Νίκας: σαξόφωνο
Λεωνίδας Παλαμιώτης: τρομπόνι
Ρενάτο Κούσης: τρομπόνι β΄
Στρατής Σκουρκέας: κρουστά
Μενέλαος Μωραΐτης: τούμπα
Γιώργος Δούσος: κλαρίνο
Διαβάστε επίσης:
Πλούτος, του Αριστοφάνη από το Εθνικό Θέατρο: Οι επόμενες παραστάσεις
