ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ο συνωστισμός, οι ελληνικές οικογένειες όταν φωνάζουν στις παραλίες και στις ταβέρνες, οι μουσικές από τα μπαρ στην παραλία, τα γκρουπ ανθρώπων, τα πούλμαν μα τα κλειστά παράθυρα, οι γουρούνες, το εικοστό τρίτο υπόγειο γκαράζ του πλοίου, όπου περιμένεις μισή ώρα για να βγεις, γενικά η πιο σκοτεινή πλευρά της ζωής ολόκληρης και όχι μόνο του καλοκαιριού είναι οι ανθρώπινες φάτσες όταν μαζεύονται πολλές μαζί η μία δίπλα στην άλλη.
GARY SALOMON
FREDDO Krueger στον “Εφιάλτη μέσα στον Καλοκαιρινό Δρόμο” . Οι Έλληνες και οι τουρίστες πιστεύουν πως είναι είναι εντάξει να πίνουν φρέντο τρεις φορές την ημέρα σε πλαστικές κούπες μίας χρήσης μαζί με πλαστικά καλαμάκια, επίσης μιας χρήσης. Ύστερα όλα αυτά τα αφήνουν στην παραλία ή σε ένα πλαστικό βουνό δίπλα στον κάδο σκουπιδιών (στον απλό κάδο, ούτε καν στον κάδο για την ανακύκλωση).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΡΔΑΜΗΣ
Το ανικανοποίητο! Οι άνθρωποι είμαστε το κυρίαρχο είδος. Και έχουμε μάθει τους κανόνες. Έτσι είναι «φυσικό» να κάνουμε ότι «γουστάρουμε» στους άλλους ανθρώπους, στα ζώα και στη φύση. Ο καπιταλισμός εμπορευματοποιεί ό,τι μπορεί, αρκεί να υπάρχει πλεόνασμα. Έτσι η Φιλοξενία σιγά-σιγά έγινε τουριστικό προϊόν και μια Ελλάδα να δουλεύει στα όρια για την τουριστική περίοδο με οποιοδήποτε κόστος. Πρέπει όμως να βγει ο χειμώνας… κι ας καταστρέφονται παραλίες, κι ας δουλεύουν ανασφάλιστοι οι πάντες κι ας κλέβει όποιος μπορεί ό,τι μπορεί. Δε συμφέρει βάση ευρωπαϊκής και ελληνικής νομοθεσίας να παράγεις πορτοκάλια, αλλά με bungalows κάτι θα βγει. Από τη στιγμή που ο ξένος (αρκεί να έχει λεφτά βέβαια, μην είναι πρόσφυγας) έγινε αυτός που περιμένουμε, κι όσοι κι αν έρθουν εμείς θα βρίσκουμε τις δομές για να τον ικανοποιήσουμε… δε βλέπω φως.
ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΥΡΕΑ
Η ασέβεια στους ανθρώπους εργασίας, η αυθαιρεσία και η αισχροκέρδεια.
ΘΕΑΝΩ ΜΕΤΑΞΑ
Η σκοτεινή πλευρά του Ελληνικού καλοκαιριού είναι τα πτώματα προσφύγων και μεταναστών στη θάλασσα,
είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν σεζόν στα νησιά υπηρετώντας τουρίστες αμειβόμενοι με ψίχουλα και που δε μπορούν να πάνε διακοπές
Είναι οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν air-condition
είναι τα γαϊδουράκια στη Σαντορίνη και τα δελφίνια στα καλοκαιρινά show του Αττικού πάρκου
ΣΟΦΙΑ ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ
Η αναγκαιότητα του να πάω κάπου, να χαλαρώσω και να περάσω καλά.
Bonus:
ο σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς απαντά στην ίδια ερώτηση 7 μήνες μετά, αφού έχει ακολουθήσει η πιο παράξενη περίοδος της ζωής μας παγκοσμίως.
ΑΝΕΣΤΗ ΑΖΑΣ
Είναι μία ποιητική ερώτηση αυτή… Για εμένα η σκοτεινή πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού είναι η υπερεκμετάλλευση. Ωστόσο, λόγω του Covid τo φετινό καλοκαίρι ήταν φωτεινό και όχι σκοτεινό. Το φετινό καλοκαίρι ήταν μία απελευθέρωση, αφού μόλις είχαμε βγει από την καραντίνα. Θεωρώ πως το χρειαζόμασταν, μας έδωσε μία ανάσα το γεγονός πως μπορούσαμε και βγαίναμε έξω. Τώρα, δεν ξέρω ο χειμώνας πως θα εξελιχθεί…
Για εμάς – όπως φαντάζομαι και για άλλους θιάσους – ήταν μεγάλο σοκ αυτό που συνέβη, καθώς σταματήσαμε πέντε ημέρες πριν την πρεμιέρα λόγω του lockdown. Στη συνέχεια περάσαμε όλα τα στάδια της μεγάλης αβεβαιότητας για το πως θα προχωρήσουμε και αν τελικά θα το κάνουμε ψηφιακά. Τελικά ανοίξανε τα θέατρα και το έργο είναι έτοιμο για παρουσίαση. Ωστόσο, ξαναδουλεύοντας το έργο έξι μήνες μετά, εντάξαμε τη συνθήκη του κορωνοϊού αρκετά έντονα. Ξεκινάμε την παράσταση με το δεδομένο πως μόλις τελείωσε αυτό το πολύ περίεργο φετινό καλοκαίρι, που είμασταν με μάσκες, που δεν υπήρχαν τουρίστες, που παρά πολλά ξενοδοχεία ήταν κλειστά. Και σιγά σιγά μέσα από το έργο πηγαίνουμε σε αναμνήσεις από παλαιότερα καλοκαίρια.
Info
Τοποθεσία: Μικρή Σκηνή, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107, Αθήνα
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.00 || Κάθε Σάββατο και Κυριακή με αγγλικούς υπέρτιτλους (24 & 25.10, 31.10 & 1.11, 7.11 & 8.11.2020)| Από 22/10 έως 8/11
Πληροφορίες: www.onassis.org
Διαβάστε επίσης:
Ερωτικές Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
