Ίσως το ανθρώπινο είδος στη βρεφική και νηπιακή του ηλικία να χρησιμοποίησε τα βότανα ως ιάματα, δεν άργησε, όμως, παράλληλα με την κοινωνικοποίηση του και την παράπλευρη αύξηση του φυσικού του ανταγωνισμού, να υιοθετήσει τη «σκοτεινή» τους δύναμη, ώστε να «διευθετήσει» σχέσεις ανταγωνισμού, ζηλοτυπίας, επικράτησης, ανταπόδοσης, αποτελεσματικά συνήθως και ατιμώρητα ιδίως, εφόσον ήταν μη ανιχνεύσιμα. (…)
Η χρυσή εποχή των θανατηφόρων ιαμάτων ήταν και η χρυσή εποχή που ανέδειξε τεράστιους καλλιτέχνες. Ο Μεσαίωνας με τη διττή του όψη. Ως Ιανός μεταξύ ερέβους και φωτός. Άρα, στους δίβουλους εκείνους καιρούς να υπήρξε θεός ή άνθρωπος μάρτυρας στον αφανισμό μιας μουσικής ιδιοφυίας υπό το καθεστώς άκριτης ζηλοτυπίας ή επικράτησης με τα ίδια αυτά σκευάσματα που ο Ιπποκράτης θεράπευε;
Συντελεστές:
Έργα των Mozart και Salieri
Μαριάννα Μανσόλα σοπράνο κολορατούρα
Μιράντα Μακρυνιώτη μεσόφωνος
Χρήστος Κεχρής τενόρος
Βαγγέλης Μανιάτης μπασοβαρύτονος
Δημήτρης Πέτροβας πιάνο
