Η γκαλερί Vamiali’s παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο «I don’t know it’s an illusion I don’t care»…
… στις 7 Φεβρουαρίου-9 Μαρτίου 2013, κάθε Πέμπτη-Σάββατο 12.00-18.00 και με ραντεβού. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013, στις 19.00.
Επιμέλεια: Preteen Gallery και Gerardo Contreras
Darja Bajagic, Luis Miguel Bendana, Jennifer Chan, Phoebe Collings-James, Petra Cortright, Radames “Juni” Figueroa, Rodrigo Hernandez, Calvin Holbrook, Donna Huanca, Emily Jones, Brian Kokoska, Kubiat Nnamdie, Carlos Laszlo, Angelo Plessas, Przemek Pyszczek, Abdul Vas, Lewis Teague Wright, Elliott Wright, Jeff Zilm, Mario Zoots.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
H γκαλερί Vamiali’s παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘I DON’T KNOW IT’S AN ILLUSION I DON’T CARE’ (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ) που διοργανώνει η γκαλερί Preteen από το Μεξικό και επιμελείται ο Gerardo Contreras. Η έκθεση, σύμφωνα με τον επιμελητή, είναι ένα πείραμα, μια άσκηση. Είναι μέρος μιας συνεχιζόμενης έρευνας για το τυχαίο, τον εκτροχιασμό, τον παραλογισμό σε σχέση με τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις του μυαλού. Ο τίτλος, το κείμενο και η πραγματική έκθεση δεν συνδέονται μεταξύ τους, δεν περιγράφουν το ένα το άλλο. Η συγκεκριμένη επιμελητική προσέγγιση αφορά όλα τα επίπεδα, ο τίτλος, το συνοδευτικό κείμενο και η πραγματική έκθεση είναι αυτόνομα “κομμάτια” τα οποία “συνδέονται μεταξύ τους”, με την πραγματοποίηση της έκθεσης. Η εννοιολογική διάζευξη παίζει ρόλο και γίνεται ένα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα αυτής της άσκησης.
Πρόθεση του επιμελητή είναι η εγκατάσταση της έκθεσης να μην οδηγεί σε σαφές συνεκτικό μήνυμα. Αντ’ αυτού, η έκθεση στο σύνολό της ή ακόμη και κάθε έργο χωριστά να παρουσιαστεί χωρίς την ανάγκη μιας “ανάγνωσης”. Η θέαση να είναι μια καθαρά αισθητική εμπειρία, που μπορει και να στερείται της θεωρίας ή της ερμηνείας που βασίζεται στην προφορική/γραπτή γλώσσα. Η συνολική αποτυχία είναι πολύ πιθανή, δεδομένου ότι είναι σχεδόν σίγουρο πως κάποιος μπορεί να καταλήξει σε μια συνεκτική ανάγνωση της έκθεσης. Ωστόσο, η αναγνώριση της πλήρους αδυναμίας της επικοινωνίας βρίσκεται στον πυρήνα αυτού του πειράματος. Η εγκατάσταση των έργων έχει μια άμεση σχέση με τον εκθεσιακό χώρο από αρχιτεκτονικής άποψης. Όπου ο χώρος και ο τόπος αποτελούν μια υπαρξιακή προσέγγιση στην ανάγνωση του κλειστού χώρου και τις ιδιαιτερότητες που τον καθιστούν ένα χώρο για τέχνη.
Στην έκθεση παρουσιάζεται ένα σύνολο από έργα νέων καλλιτεχνών των οποίων η πρακτική ξεκινά από το Διαδίκτυο. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα επιλεγμένα έργα βασίζονται στην αισθητική του Διαδικτύου. Τα έργα είναι το αποτέλεσμα της ατομικής καλλιτεχνικής πράξης και ξεπερνούν τις έννοιες της αϋλότητας συνήθως σε σχέση με την ψηφιακή τέχνη ή την τέχνη των νέων μέσων. Αισθητικά, τα έργα ανήκουν σ’ ένα μετα-διαδυκτιακό χώρο με αναφορές στην avant-garde τέχνη του 20ου αι εμπλουτισμένα από νέες εμπειρίες μέσω του Διαδικτύου και δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας νοσταλγικής ματιάς ή μιας ρεβιζιονιστικής πρόθεσης. Αντ ‘αυτού, είναι το αποτέλεσμα της απόδοσης του κάθε καλλιτέχνη με το αντικείμενο αυτό.
