Μετά την πραγματοποίηση της παρουσίασης των κορυφαίων συλλογών Ευάγγελου Αβέρωφ, Γιώργου Ι. Κατσίγρα, Αλίκης και Νέστορα Τέλλογλου, των ομώνυμων Πινακοθηκών και Μουσείων, τώρα στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζεται η λαμπρή συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου. Οι συλλογές αυτές από το Μέτσοβο, τη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και τη Ρόδο συνέβαλαν άμεσα στη στερέωση της φυσιογνωμίας της Νεοελληνικής τέχνης και ενδυνάμωσαν την αίσθηση μας ότι η τέχνη είναι απέραντη. Επίσης, ότι το όραμα των ιδρυτών τους έχει γίνει πλέον και δικό μας αφού οι συλλογές ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και κατ’ επέκταση αυτό θα ισχύει για πάντα.
Αντιπροσωπευτικοί πίνακες σπουδαίων καλλιτεχνών όπως οι
Θεόφιλος, Κωνσταντίνος Μαλέας, Κωνσταντίνος Παρθένης, Νικόλαος Λύτρας, Φώτης Κόντογλου, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Εγγονόπουλος, Γιάννης Μόραλης, Γιώργος Σικελιώτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Βάλιας Σεμερτζίδης, Σπύρος Βασιλείου, Σπύρος Παπαλουκάς, Γιώργος Μπουζιάνης, Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Γιάννης Σπυρόπουλος, Αλέκος Κοντόπουλος, Τάκης Μάρθας, Θανάσης Τσίγκος, Θόδωρος Στάμος, Βλάσης Κανιάρης, Νίκος Κεσσανλής, Στάθης Λογοθέτης, Αλέξης Ακριθάκης, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Κώστας Τσόκλης, Παύλος, Δημήτρης Μυταράς, Αλέκος Φασιανός, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Σωτήρης Σόρογκας, Χρίστος Καράς, Βασίλης Θεοχαράκης, Παναγιώτης Γράββαλος, Αντώνης Απέργης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρόνης Μπότσογλου, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Γιάννης Μπουτέας, Όπυ Ζούνη, Περικλής Γουλάκος, Παύλος Σάμιος, Δημήτρης Κούκος, Χρήστος Μποκόρος, Εδουάρδος Σακαγιάν και πολλών άλλων άξιων ζωγράφων παρουσιάζονται στους τρεις εκθεσιακούς ορόφους του Ιδρύματος.
Ο επιμελητής της έκθεσης και Διευθυντής εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, Τάκης Μαυρωτάς, τονίζει για την αξία και τη δημιουργία της συλλογής: «Ο Ανδρέας Ιωάννου (1918-1972) είναι ο εμπνευστής και δημιουργός της σημαντικής συλλογής έργων ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου. Λογοτέχνης και λάτρης των καλών τεχνών, οραματιστής Νομάρχης τότε της Δωδεκανήσου, κατάφερε να δημιουργήσει μια λαμπρή συλλογή, ώστε όχι μόνο να προβάλει τη φυσιογνωμία της νεοελληνικής τέχνης, αλλά να συμβάλει άμεσα και στην αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού…Την έκθεση πλουτίζουν προσωπογραφίες, τοπιογραφίες, συνθέσεις και νεκρές φύσεις, μέσα από διαφορετικές αισθητικές αποτυπώσεις καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών, περίπου από το 1863 έως και σήμερα. Έργα που αποπνέουν αθανασία και ότι η υψηλή αισθητική τους έκφραση προκαλεί πνευματική και ψυχική ευφορία. Αυτή είναι η δύναμη της τέχνης, να αναβαπτίζει τον κόσμο και να τον βοηθά να αναζητά τη γαλήνη και τη δύναμη της φύσης.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι Χάρης Καμπουρίδης και Γιώργος Λεβούνης αναφέρουν στον ομώνυμο κατάλογο της έκθεσης: «Οι συλλογές της Πινακοθήκης Ρόδου συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο ψηφιδωτό, αναδεικνύοντας το πρόσωπο του ελληνικού 20ού αιώνα. Τα περισσότερα έργα έχουν πολυδιάστατο χαρακτήρα, επιδέχονται σύνθετες ερμηνευτικές ματιές και μιλούν όχι μόνο για τον καλλιτέχνη και τον κόσμο του αλλά και για ευρύτερες τάσεις που καθόρισαν την εποχή τους. Υπάρχει μια σοφή ισορροπία ανάμεσα στις τάσεις για ανανέωση της εικαστικής γλώσσας και στις τάσεις για συνομιλία της τέχνης με τον τόπο, τους ανθρώπους και την μοίρα τους. Η Πινακοθήκη Ρόδου εκφράζει την άποψη μιας Ελλάδας που πιστεύει στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία της και ταυτόχρονα στον παγκόσμιο χαρακτήρα της.»
Ο Πρόεδρος του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου, Δρ. Νικόλαος Τσ. Φρόνας τονίζει: «Πενήντα επτά χρόνια μετά την ίδρυση της Δημοτικής Πινακοθήκης, η φήμη και η αίγλη της παραμένει αναλλοίωτη. Είναι η μοναδική Δημοτική Πινακοθήκη (Ν.Π.Δ.Δ.), σε ολόκληρη την Ελλάδα με σύγχρονη λειτουργία έξι εκθεσιακών χώρων, σε τέσσερα ξεχωριστά κτήρια, συνολικού εμβαδού 2456 τετρ. μέτρων.»
Την έκθεση συνοδεύει πολυτελές πολυσέλιδο λεύκωμα, έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου, με τίτλο Χ. Καμπουρίδης και Γ. Λεβούνης. Νεοελληνική τέχνης 20ος αιώνας. Ζωγραφική-Χαρακτική-Γλυπτική. Οι πολύτιμες συλλογές της Πινακοθήκης Ρόδου.
Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Νίκος Εγγονόπουλος, Ο Όρκος, 1952, Λάδι σε μουσαμά (λεπτομέρεια)
