Μια αιωνιότητα γίνηκες απουσιάζοντας από τη λαμπερή νιότη μου,
που μάζευε με τις αγρύπνιες, που θάμπωνε
αφού δεν καταύγαζε πια τη λατρεία του βλέμματός σου.
Το έργο
Το άγνωστο και εξαντλημένο έργο της Λιλής Ζωγράφου Πού έδυ μου το κάλλος (εκδ. Γαβριηλίδη) κινείται στα όρια μεταξύ διηγήματος, ποίησης και μονολόγου. Αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που συναντά τον έρωτα σε έναν Γερμανό κατά τη διάρκεια της Κατοχής και που υποχρεώνεται να ζήσει με την ανάμνησή του όταν τα γερμανικά στρατεύματα αποχωρούν. Οι ήρωες του έργου υπερβαίνουν συμβολικά, αλλά και έμπρακτα, τον διαχωρισμό των εθνών και μάλιστα σε συνθήκη πολέμου. Το κάλλος, που μόνο ως συνάρτηση μπορεί να γίνει αντιληπτό, καταδικάζεται σε θάνατο όταν δεν συνυπάρχει. Οι κοινωνικές συμβάσεις και τα πατριαρχικά στερεότυπα, εσωτερικευμένα πια, παραμένουν ικανά να νικήσουν το όνειρο.
Η περφόρμανς
Η site-specific performance Πού έδυ μου το κάλλος πραγματοποιείται στη σιδερένια σκάλα που οδηγεί στη σειρήνα του πολέμου στον Λυκαβηττό. Αποτελεί μια απόπειρα συνομιλίας του ομώνυμου διηγήματος της Λιλής Ζωγράφου με το φυσικό τοπίο και το σώμα της περφόρμερ. Χρησιμοποιώντας σαν υλικά τις αναμνήσεις της ηρωίδας, τα μοναδικά σημαίνοντα του τοπίου, τους ήχους του κοντραμπάσου και ένα κοστούμι που υφαίνει μια παράλληλη αφήγηση της ιστορίας, δημιουργεί ένα νέο έργο όπου ο ρομαντισμός και η σκληρότητα εναλλάσσονται και συνυπάρχουν.
Ένα έργο για τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φθορά· για το ιδανικό, το ανυπέρβλητο, το ανέφικτο· για την ουτοπία που δεν μπορεί να αντέξει την πραγματικότητα· που δεν μπορεί παρά να παραμείνει ουτοπία.
Η περφόρμανς δημιουργήθηκε για το 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού
Συντελεστές
Σύλληψη-Εκτέλεση: Ράνια Καπετανάκη
Καλλιτεχνική συνεργάτης: Μαριλένα Ρασιδάκη
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Γεβετζή
Σχεδιασμός & υλοποίηση κοστουμιού: Δάφνη Αηδόνη
Μουσική σύνθεση-κοντραμπάσο: Λουκάς Γιαννακίτσας
Ηχοληψία-Ηχητικός σχεδιασμός: Γιάννης Σκανδάμης
Φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός
Ράνια Καπετανάκη
Η Ράνια Καπετανάκη -με σπουδές στην ψυχολογία, την υποκριτική και τις πολιτικές επιστήμες- έχει εστιάσει τόσο το ακαδημαϊκό όσο και το καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον στην τέχνη της περφόρμανς. Στην καλλιτεχνική της πρακτική έχει επικεντρωθεί στην περφόρμανς στον δημόσιο χώρο. Το 2018 παρουσίασε το έργο Unneeded στους δρόμους του Ελαιώνα στο πλαίσιο του φεστιβάλ Visions-V_ideas, Performances στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού ΒΕΤΟΝ7. Το 2021 πραγματοποίησε την περφόρμανς Reconstruction στο 2ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού, ενώ έχουν προηγηθεί της έργα όπως το Errants στη γειτονιά του Μεταξουργείου το 2012. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται στον συγκερασμό της θεωρίας της σύγχρονης τέχνης και της κοινωνιολογίας των κοινωνικών κινημάτων, έχοντας εκπονήσει μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία με θέμα: Η περφόρμανς ως μορφή συλλογικής δράσης στην Ελλάδα της πρώιμης Μεταπολίτευσης.
Φεστιβάλ Λυκαβηττού
Το Φεστιβάλ Λυκαβηττού αποτελεί ένα πείραμα στοχασμού και επαναπροσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα φεστιβάλ. Η ιδέα για το Φεστιβάλ Λυκαβηττού γεννήθηκε μέσα στον πρώτο εγκλεισμό, τον Μάρτιο του 2020, σε μια περίοδο που οι τέχνες της επιτέλεσης βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο της παραμέλησης. Η επιθυμία προβολής και στήριξης του ανεξάρτητου χώρου οδήγησε στη δημιουργία ενός ανοικτού δημόσιου πολιτιστικού γεγονότος. Ο λόφος του Λυκαβηττού θεωρήθηκε ιδανικός χώρος για να προκληθεί η γιορτή της συνάντησης και της αλληλεπίδρασης καλλιτεχνών, έργων και κοινού.
Το 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ.Α. και απαρτίζεται από 13 έργα που θα λάβουν χώρα στον λόφο στις 6, 7, 8 Μαΐου.