Η Feelgood παρουσιάζει την πολυαναμενόμενη ταινία του Richard Linklaterμε τίτλο “Πριν τα Μεσάνυχτα”, που γυρίστηκε στην Ελλάδα με πρωταγωνιστές του Ίθαν Χωκ και Ζιλί Ντελπί και έντονο ελληνικό στοιχείο, τόσο στους συντελεστές όσο και στην υπόθεση.
Η ταινία, θα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013, ενώ η επίσημη πρεμιέρα της έχει προγραμματιστεί για τη Δευτέρα 11 Ιουνίου 2013, στο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην επίσημη πρεμιέρα, θα παραστούν ο σκηνοθέτης της Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, οι πρωταγωνιστές Ίθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί, οι Έλληνες ηθοποιοί Ξένια Καλογεροπούλου και Γιάννης Παπαδόπουλος, οι σκηνοθέτες Αθηνά-Ραχήλ Τσαγγάρη και Πάνος Κορώνης – οι οποίοι παίζουν δυο απολαυστικότατους ρόλους – καθώς και η Αριάν Λαμπέντ ενώ στην ταινία συμμετέχει και ο Ουώλτερ Λάσελιε, ο θρυλικός φωτογράφος του Ζορμπά.
Οι χαρισματικοί Ethan Hawke και Julie Delpy επιστρέφουν στους ρόλους των Jesse και Celine και μοιράζονται μαζί μας το τρίτο μέρος μιας ξεχωριστής ιστορίας αγάπης. Γυρισμένο στο αγέρωχο και ανεπιτήδευτο τοπίο της Μάνης, το «Πριν τα Mεσάνυχτα» είναι η πιο πολυαναμενόμενη ταινία του καλοκαιριού σε παραγωγή της ελληνικής εταιρείας Faliro House.
Μετά τη Βιέννη (Πριν το Ξημέρωμα) και το Παρίσι (Πριν το Ηλιοβασίλεμα), η κάμερα του Richard Linklater περιπλανιέται παρέα με τους πρωταγωνιστές από το σπίτι του αείμνηστου περιηγητή συγγραφέα Patrick Leigh Fermor στην Καρδαμύλη μέχρι την Πύλο και την Κορώνη. Σε αυτή τη γραφική διαδρομή, με φόντο την καλοκαιρινή Ελλάδα, μας αποκαλύπτεται με αφοπλιστική αμεσότητα τι επιφυλάσσει η ζωή για το ιδιαίτερο αυτό ζευγάρι.
Τα μεγάλα μονοπλάνα που σφύζουν από διάλογο –χαρακτηριστικά της σκηνοθετικής μαεστρίας του Linklater-, οι καλοδουλεμένες ατάκες που ακούγονται αυτοσχέδιες –καρπός μιας ιδιαίτερης συγγραφικής διαδικασίας- και η φυσικότητα των πρωταγωνιστών-αποτέλεσμα ατελείωτων προβών- είναι τα εργαλεία αυτής της γοητευτικής ταινίας που αιχμαλωτίζει λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα τις πιο καλά κρυμμένες πτυχές της ζωής ενός ζευγαριού.
Μπορεί σε αυτή την ταινία να μην υπάρχει διορία (ένα τραίνο ή μια πτήση που καραδοκεί ως εύρημα που πυροδότησε τις δύο προηγούμενες ταινίες), όμως η εμπλοκή μας με τους πρωταγωνιστές είναι ακόμα πιο έντονη. Δεν είναι μόνο οι συζητήσεις τους που είναι ακόμα το ίδιο συναρπαστικές. Είναι ότι τα συναισθήματα τους αναδύονται πιο γνήσια από ποτέ, ειδικά τώρα που μοιράζονται μια ζωή και όχι μόνο μια φαντασίωση.
Τότε και Τώρα:
Στο “Πριν το Ξημέρωμα” (1995), ο Jesse (Ethan Hawke), ένας νεαρός Αμερικανός τουρίστας συναντά αναπάντεχα τη Γαλλίδα Celine (Julie Delpy) σε ένα τραίνο προς τη Βιέννη. Της προτείνει να αλλάξει τα σχέδια της κι έτσι περνούν όλο το βράδυ μαζί, γοητευμένοι ο ένας από τον άλλο, περπατώντας στους δρόμους της πόλης και συζητώντας για τον έρωτα, τη ζωή και όχι μόνο. Το ξημέρωμα χωρίζουν με την υπόσχεση να βρεθούν ξανά. Θα χρειαστούν άλλα εννέα χρόνια για να διασταυρωθούν ξανά οι δρόμοι τους, αυτή τη φορά στο Παρίσι. Στο “Πριν το Ηλιοβασίλεμα” (2004), ο Jesse και η Celine έχουν λίγη ώρα στη διάθεση τους, αλλά είναι αρκετή για να ανακαλύψουν και πάλι ο ένας τον άλλον, συζητώντας για τα χρόνια που πέρασαν, για τις σχέσεις τους και τη ζωή τους. Εννέα χρόνια αργότερα τους συναντάμε ξανά στο «Πριν τα Μεσάνυχτα», ενώ κάνουν διακοπές μαζί με τις δίδυμες κόρες τους στην Ελλάδα. Το ζευγάρι ζει μόνιμα στη Γαλλία, ο Jesse είναι πια ένας επιτυχημένος συγγραφέας, αλλά αισθάνεται ότι -μετά το διαζύγιο του με την Αμερικανίδα σύζυγο του- χάνει επαφή με τον έφηβο γιο του που ζει στην Αμερική. Αντίστοιχα, η Celine προβληματίζεται για το επόμενο επαγγελματικό της βήμα που μπορεί να αναστατώσει την οικογενειακή ισορροπία. Ο δυο τους θα περάσουν μετά από καιρό μια νύχτα μακριά από την οικογένεια τους. Τι τους επιφυλάσσει αυτό το τετ α τετ; Τι τους έχει επιφυλάξει η κοινή τους ζωή;
Διάρκεια: 108’
Σχετικά με την παραγωγή
Στο «Πριν τα Μεσάνυχτα» ακόμα μιλάνε και γελάνε μεταξύ τους», μας λέει ο σκηνοθέτης Richard Linklater για τον Jesse και τη Celine. «Αυτή τη φορά, θεωρήσαμε ότι αυτό που έχουμε πραγματικά να προσφέρουμε είναι η ωμή αλήθεια για τη μακροχρόνια δέσμευση-να τη δείξουμε όπως είναι. Όλα αυτά τα ναρκοπέδια. Έπρεπε να σκαλίσουμε το μέτωπο της οικογένειας, που είναι πολύ διαφορετικό από τη σύντομη συνάντηση τους στα είκοσι τους χρόνια και την επανένωση στα τριάντα τους. Δεν είναι το ίδιο είδος ρομαντικής ιστορίας. Πιστεύουμε όμως ότι αυτό το ζευγάρι έχει κάτι το ιδιαίτερο».
Το εμείς που κυριαρχεί στις δηλώσεις του σκηνοθέτη είναι για την ακρίβεια ένα τρίο που δημιούργησε από την πρώτη στιγμή αυτούς τους δύο χαρακτήρες εξελίσσοντας τους με τα χρόνια. Πρόκειται για τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Linklater και τους ηθοποιούς και σεναριογράφους Julie Delpy και Ethan Hawke. Οι δύο ηθοποιοί συνεργάστηκαν με τον σκηνοθέτη για να αποσυναρμολογήσουν και να αναθεωρήσουν το σενάριο, εμπλουτίζοντας την πρώτη ταινία με δικούς τους διαλόγους και στοιχεία των χαρακτήρων. Από τότε, οι τρεις τους ξαναβρίσκονται –κάθε επτά ή οχτώ χρόνια- για να ξαναγράψουν και να δημιουργήσουν από κοινού τη δεύτερη και τρίτη ταινία της σειράς.
«Είναι σαν αυτοσχεδιασμός μουσικού συγκροτήματος», εξηγεί ο Ethan Hawke. «Εγώ και η Julie παίζουμε τα όργανα και ο Rick είναι ο τραγουδιστής και επικεφαλής που μας καλεί κάθε τόσο για να παίξουμε μαζί».
Στο ερώτημα αν είχαν ποτέ την προσδοκία ότι η αρχική ανεξάρτητη ταινία θα παρακολουθούσε αυτό το ζευγάρι για χρόνια η απάντηση του σκηνοθέτη είναι σαφής. «Φυσικά και όχι. Αυτά τα πράγματα δεν σχεδιάζονται. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα προκύψει όταν συνεργάζεσαι με άλλους για μια ταινία. Απλά έτυχε να έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία το 1994. Ήμασταν απλά τρεις άνθρωποι που νιώσαμε ότι είχαμε ακόμα κάτι να εκφράσουμε μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες».
«Δεν νομίζω ότι μπορούσε κάποιος από μας να το φανταστεί», προσθέτει ο Hawke. «Αλλά ξέρω ότι όταν ολοκληρώθηκε η πρώτη ταινία, ήθελα να ξαναδουλέψω μαζί τους. Δεν νομίζω ότι θα γυρίζαμε ο ένας στον άλλον αν δεν υπήρχε πολλή αγάπη για αυτό το έργο».
«Ο καθένας έχει πάρει το δρόμο του», καταλήγει η Julie Delpy. «Αλλά υπάρχει στο μυαλό μας για χρόνια. Και το σκεφτόμαστε πολύ και τελικά προκύπτει να γράφουμε όλοι μαζί».
Μακροχρόνια σχέση
Η χημεία που φέρνει τους τρεις τους κοντά αδιάκοπτα έχει χαρακτηριστεί ως μυστηριώδης (από τον Hawke), απαλλαγμένη από κάθε ίχνος εγωισμού (από τη Delpy) και υπνωτιστική (από την παραγωγό Sara Woodhatch). «Μετά το Πριν το Ηλιοβασίλεμα όλοι θέλαμε να μάθουμε πότε θα γίνει η τρίτη ταινία. Να δούμε τι θα συμβεί», προσθέτει ο σκηνοθέτης.
«Ο τρόπος που γίνεται είναι ότι συναντιόμαστε τυχαία για κάποιο λόγο και καταλήγουμε να μιλάμε και να διαφωνούμε για καιρό σχετικά με το μέλλον των χαρακτήρων. Και σιγά σιγά προκύπτει η βασική ιδέα», μας λέει ο Hawke.
«Και αρχίζουμε να κρατάμε σημειώσεις και ο Ethan μας στέλνει μια σκηνή και μετά τους στέλνω έναν μονόλογο για την απώλεια ή το θάνατο ή κάτι τέτοιο και μπορεί να μείνει ή όχι τελικά», συνεχίζει η Delpy.
«Αλλά δεν είχε αποκτήσει τελική μορφή παρά μόνο αφού ήρθαμε στην Ελλάδα. Περάσαμε επτά εβδομάδες πολύ εντατικού γραψίματος. Είχαμε πάρα πολλές απαιτήσεις από τους εαυτούς μας», θυμάται ο σκηνοθέτης.
Ο Hawke σχολιάζει: «Στους περισσότερους αρέσει η ιδέα ότι η Julie γράφει για τη Celine κι εγώ γράφω για τον Jesse και ο Rick επιμελείται και τα δύο κομμάτια. Αυτό θα είχε νόημα, αλλά στην πραγματικότητα όλοι ασχολούμαστε με όλα».
«Πολλές φορές γράφω για τον Ethan και ο Ethan για μένα κι έτσι δουλεύουμε ο ένας για τον άλλο αλλά και μαζί. Προσπαθούμε να μην αφήνουμε τον εγωισμό να εμποδίσει την δουλειά μας», προσθέτει η Delpy.
Οι σεναριογράφοι πάνε στον παράδεισο
Με το που ξεκίνησε η συγγραφική διαδικασία, τότε αποφασίστηκε ότι το σκηνικό θα ήταν η Ελλάδα. Οι παραγωγοί Χρήστος Κωνσταντακόπουλος (Only Lovers Left Alive, Take Shelter, Attenberg, Somebody Up There Likes Me) και Sara Woodhatch φρόντισαν η συγγραφική ομάδα (με τις τυχερές οικογένειες τους) να βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον. «Θέλαμε να τους προσφέρουμε το καλύτερο περιβάλλον για να γράψουν. Μια φούσκα, ένα ειδυλλιακό περιβάλλον χωρίς αντιπερισπασμούς. Επιλέξαμε το Costa Navarino, ένα πανέμορφο θέρετρο στη Μεσσηνία όπου μάλιστα γυρίστηκαν και μερικές σκηνές. Το να παρακολουθείς τη δημιουργική ένταση τους είναι υπνωτιστικό. Είναι σαν να έχουν μεταξύ τους αόρατους δεσμούς. Προβάρουν μερικές αστείες ή πιο στενάχωρες σκηνές μεταξύ τους κι αυτό είναι συναρπαστικό».
Διαχρονική Ελλάδα
Μπορεί η κάμερα να είναι στραμμένη κυρίως πάνω στη Celine και στον Jesse, αλλά μόλις καδράρει το περιβάλλον τους, την Ελλάδα δηλαδή –έναν όμορφο, ανήσυχο, αρχαίο και σύγχρονο τόπο- τότε γίνεται και αυτή με τη σειρά της ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας. «Η Ελλάδα έχει κάτι», εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Τους συναντάμε σε ένα είδος παράδεισου: είναι μαζί, αυτός γράφει βιβλία, εκείνη είναι περιβαλλοντολόγος, έχουν παιδιά. Κατά μια έννοια ό,τι θέλησαν από τη ζωή τους έχει συμβεί κι όμως ενώ κάνουν τις τέλειες διακοπές, κάτι συμβαίνει, ως συνήθως».
«Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πιο συγκινητικό μέρος στην Ευρώπη από την Ελλάδα», σχολιάζει ο Hawke. «Γιατί έχει αρχαία αλλά και δυναμική σύγχρονη ιστορία. Είναι κάθε μέρα στις ειδήσεις. Αλλά οι ιστορίες αγάπης είναι πάντα επίκαιρες. Η αγάπη είναι πάντα καινούρια και πάντα θα υπάρχει. Συμβαίνει σε όλους. Σαν τον ήλιο που ανατέλλει κάθε μέρα. Ο έρωτας είναι ένας πολύ μυστηριώδης θεός. Είναι πολύ νέος και πολύ παλιός. Η Ελλάδα ταυτίζεται με την αναζήτηση του νοήματος της ζωής, και νιώθω ότι λειτούργει ως μεταφορά για την ταινία».
«Η απομνημόνευση όλων αυτών των διαλόγων και το γύρισμα ήταν λιγότερο επώδυνα γιατί βρισκόμασταν στο πιο απίθανο μέρος του κόσμου- εκεί από όπου ξεκίνησε όλος ο δυτικός πολιτισμός», σχολιάζει η Julie Delpy.
Γύρισμα στα χωράφια τους
Για τους παραγωγούς Χρήστο Κωνσταντακόπουλο και Sara Woodhatch και το ως επί το πλείστον ελληνικό συνεργείο η Ελλάδα ήταν μια πρώτης τάξεως κινηματογραφική εμπειρία. Η παραγωγός Sara Woodhatch που εργάζεται για την Castle Rock Entertainment (με μεγάλη εμπειρία στο είδος των ρομαντικών κομεντί) ένωσε τις δυνάμεις της με τον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο και την εταιρεία του, Faliro House Productions, για αυτή τη ξεχωριστή παραγωγή.
«Ο Rick, ο Χρήστος κι εγώ καταλήξαμε ότι το σπίτι που παίζει στην ταινία θα είναι το καταφύγιο του Patrick Leigh Fermor, του σπουδαίου συγγραφέα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Το σπίτι έχει πολύ χαρακτήρα», σχολιάζει η παραγωγός Woodhatch. «Ο Walter Lassally που υποδύεται τον οικοδεσπότη είναι ο βραβευμένος με Όσκαρ διευθυντής φωτογραφίας του Ζορμπά και πολλών άλλων ταινιών. Η ταινία είναι το υποκριτικό του ντεμπούτο, στα 85 του χρόνια. Η Ξένια Καλογεροπούλου, που εμφανίζεται στο πλευρό του, είναι ένα σύμβολο και χρειάστηκε να πειστεί από την συμπαραγωγό της ταινίας Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη για να παίξει στην ταινία, κυρίως χάρη στον μονόλογο για τον σύντροφο της. Όλοι οι ηθοποιοί που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές είναι η αφρόκρεμα του κινηματογράφου και του θεάτρου της Ελλάδας».
Το συνεργείο, συμπεριλαμβανομένου και του διευθυντή φωτογραφίας Χρήστου Βουδούρη απαρτίζεται ως επί το πλείστον από Έλληνες. «Χρειαζόμασταν κάποιον που να γνωρίζει το απίστευτο ελληνικό φως» εξηγεί η παραγωγός. «Το συνεργείο είχε πολλή ενέργεια και πολύ ταλέντο. Γυρίσαμε την ταινία σε 15 μέρες. Την πρώτη μέρα ολοκληρώσαμε οκτώμισι σελίδες διαλόγου. Η ομάδα ήταν φανταστική. Ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης ο ελληνικός κινηματογράφος αναγεννιέται» σχολιάζει η παραγωγός.
Το τρίτο μέρος μιας ιστορίας αγάπης
Ακόμα και αν οι πρωταγωνιστές περιηγούνται στη Μεσσηνία, το Παρίσι ή τη Βιέννη, οι ταινίες δεν είναι οδοιπορικά, καθώς επικεντρώνονται στη σχέση του ζευγαριού.
«Η ζωή σε βάζει σε δοκιμασίες», λέει ο Hawke. «Είναι αποκαλυπτικό ότι αυτή η ταινία ξεκινάει με την άγνωστη συνθήκη ότι ο Jesse έχει ένα γιο που μεγαλώνει μακριά του. Σίγουρα θέλαμε ο Jesse να μείνει στο Παρίσι με τη Celine αλλά τώρα μετά από τόσα χρόνια βλέπουμε ότι υπάρχουν συνέπειες. Είμαστε μεγαλύτεροι και εμβαθύνουμε περισσότερο στους χαρακτήρες».
«Τι συμβαίνει όταν ακολουθείς αυτόν που αγαπάς; Δεν θα είναι όλα ρόδινα. Δεν υπάρχει η τέλεια σχέση. Προσωπικά όταν βλέπω τέλεια ζευγάρια, μου φαίνεται αλλόκοτο. Όταν βλέπω ανθρώπους να διαφωνούν, μου φαίνεται πιο πιστευτό», σχολιάζει η Delpy.
«Στις προηγούμενες ταινίες το θέμα ήταν η φαντασίωση για τον άλλον, για το πώς θα ήταν μαζί μας. Για την τρίτη ταινία θέλαμε να δούμε τι συμβαίνει πιο βαθιά», προσθέτει ο Hawke.
Πόσο δύσκολο είναι να δίνεις την εντύπωση ότι το κάνεις φυσικά
«Πολλοί μας ρωτάνε αν ο διάλογος ήταν αυτοσχέδιος», αναφέρει ο σκηνοθέτης. «Αλλά όλες οι λέξεις υπάρχουν στο σενάριο. Είναι μεγάλη επιβεβαίωση για τον Ethan και τη Julie που το κοινό πιστεύει ότι αυτοσχεδιάζουν. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς πάει στο σενάριο για να ακούγεται φυσικό και γνήσιο, σαν κουβέντα. Σε κάποια φάση έρχεται η μαγική στιγμή που μαθαίνουν τόσο καλά το διάλογο που ξεχνάνε ότι δεν είναι αληθινός».
Τα μεγάλα σε διάρκεια μονοπλάνα που καδράρουν τους πρωταγωνιστές καθώς μιλάνε, οδηγώντας ή περπατώντας είναι το σήμα κατατεθέν των ταινιών. Είναι επίσης τα στοιχεία που εμπλέκουν το κοινό σε αυτή την ιστορία.
«Στην πραγματικότητα είναι μαρτύριο» εξομολογείται ο Hawke για την πρόκληση των σκηνών. «Η δουλειά είναι άπειρη. Η εναρκτήρια σκηνή διαρκεί 14 λεπτά και ουσιαστικά λέμε όλη την ιστορία. Όλοι αναρωτιούνται πώς το κάνουμε σε όλες τις ταινίες και, λυπάμαι που το λέω, κάνουμε συνέχεια πρόβες και κάποια στιγμή βγαίνει αίμα από τα αυτιά μας. Όταν το κάνεις, αν το κάνεις σωστά, ακούγεται αυθόρμητο και αυτός είναι ο σκοπός. Ο Rick είναι αθλητής –όλο προπονείται. Γράφουμε και ξαναγράφουμε και μια μέρα μας λέει εντάξει μόλις απέλυσα τους σεναριογράφους και τώρα θέλω τους ηθοποιούς να μπούνε στο αυτοκίνητο. Όταν έχει μονοπλάνα η μαγεία δεν είναι στο μοντάζ, αλλά στο γύρισμα. Υπάρχει πολλή πίεση. Και αυτό μου αρέσει».
Παρόν, παρελθόν, μέλλον
Ο Linklater αναφέρει ότι το έργο του Francois Truffaut είναι πηγή έμπνευσης για το θέμα του χρόνου που περνάει. Η Delpy από την άλλη εξελίσσεται παράλληλα με τον χαρακτήρα της Celine: « Η ταινία έχει να κάνει με το πέρασμα του χρόνου. Αλλά αυτό δεν είναι στενάχωρο. Είναι το ίδιο ζωντανοί στα σαράντα τους όπως και στα είκοσι τους. Καμιά φορά, διαβάζω ένα σενάριο και οι γυναίκες στα σαράντα τους είναι όλες θυμωμένες και πικρόχολες. Προσωπικά, δεν γνωρίζω τέτοιες γυναίκες».
Μια ρομαντική ιστορία
Το Πριν τα Μεσάνυχτα εμβαθύνει στους χαρακτήρες. «Συχνά όταν δείχνουν παντρεμένα ζευγάρια», σχολιάζει ο πρωταγωνιστής, «έχουμε είτε βαρύ δράμα με αλκοόλ και αγωνία, είτε κάτι ανάλαφρο. Αυτό που έχει πλάκα εδώ είναι ότι κανένα φύλο δεν κερδίζει ή χάνει. Οι περισσότερες ρομαντικές ταινίες απευθύνονται σε γυναίκες, ενώ άλλες παρουσιάζουν το ρομάντζο τελείως αντρικά, με την Eva Mendes να μπουσουλάει φορώντας μπικίνι. Το καλό με αυτές τις ταινίες είναι ότι δεν έχουν φύλο. Η φωνή της Julie και η δεξιότητα της είναι πολύ ισχυρά στην ταινία. Και για μένα έχει ενδιαφέρον να κάνω μια ρομαντική ταινία που θα ήθελα να δούνε οι φίλοι μου».
Πριν την επόμενη φορά;
Κανείς από την ομάδα δεν ξέρει στα αλήθεια αν οι δύο πρωταγωνιστές θα βρεθούν ξανά στη μεγάλη οθόνη. Αν η ιστορία τους θα ξετυλιχθεί στο μέλλον. «Καταρχήν είναι ζόρικο», λεέι χωρίς περιστροφές ο Hawke. «Οι ταινίες δεν προκύπτουν και τόσο εύκολα και πρέπει να αξίζουν τον κόπο. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις μια ταινία που είναι προσωπική υπόθεση για τρεις ανθρώπους και οι ερμηνείες που επιδιώκει ο Rick είναι απίστευτα δύσκολες γιατί αν φαίνεται ότι παίζεις τότε καταστρέφεις την ταινία».
Η Delpy αισθάνεται το ίδιο: «Δεν είναι ότι δεν θέλουμε να ξαναβρεθούμε. Είναι απλά πολύ σκληρή δουλειά».
Credits:
Σκηνοθεσία: Richard Linklater
Σενάριο: Richard Linklater, Julie Delpy, Ethan Hawke
Παραγωγή: Faliro House Productions
Παραγωγοί: Richard Linklater, Χρήστος Κωνσταντακόπουλος, Sara Woodhatch
Παίζουν: Ethan Hawke, Julie Delpy, Seamus Davey–Fitzpatrick, Jennifer Prior, Charlotte Prior, Ξένια Καλογεροπούλου, Walter Lassally, Ariane Labed, Γιάννης Παπαδόπουλος, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, Πάνος Κορώνης
Διευθυντής Φωτογραφίας: Χρήστος Βουδούρης
Μοντάζ: Sandra Adair, A.C.E.
Σκηνικά: Άννα Γεωργιάδου
Μουσική: Graham Reynolds
Πρωτότυπο τραγούδι: «Για ένα τανγκό»
Μουσική & Στίχοι: Χάρις Αλεξίου – © Chamano Publishing.
Ερμηνεύει η Χάρις Αλεξίου
«Στου μεμά τα τρένα»
Music & Lyrics by Nίκος Καλογερόπουλος
Ερμηνεύει o Παναγιώτης Αντελλής
Από το CD «Αλογόμυγες»
Ευγενική χορηγία του Νίκου Καλογερόπουλου
«O Aντώνης ο Kεκές»
Μουσική & Στίχοι: Nίκος Καλογερόπουλος
Ερμηνεύει o Nίκος Καλογερόπουλος
Από το CD «Αλογόμυγες»
Ευγενική χορηγία του Νίκου Καλογερόπουλου
Διάρκεια: 108’