Στο έργο του Σλάβομιρ Μρόζεκ “Οι Εμιγκρέδες“, δύο μετανάστες, ο ΑΑ και ο ΧΧ, βρίσκονται να συγκατοικούν σε ένα υπόγειο, ξένοι σε ξένη χώρα. Ο ένας διανοούμενος, πολιτικός εξόριστος και ο άλλος εργάτης, οικονομικός μετανάστης. Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Με αφορμή την θεατρική εκδοχή του έργου που παρουσιάζεται την τρέχουσα καλλιτεχνική περίοδο στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών, μας μίλησε για το έργο του Μρόζεκ, τα θέματα που θίγει η παράσταση, καθώς και τα επόμενα καλλιτεχνικά του σχέδια που τον βρίσκουν ξανά επί σκηνής μαζί με τον Θάνο Τοκάκη.
Ο ίδιος, προσπαθεί και θέλει να είναι αισιόδοξος για το μέλλον, «ακόμη κι αν η λογική του λέει το αντίθετο».
Culturenow.gr: Στη Β’ σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας παρουσιάζεται από 30 Ιανουαρίου η θεατρική εκδοχή του έργου του Πολωνού δραματουργού Σλάβομιρ Μρόζεκ, “Οι Εμιγκρέδες“. Θα θέλατε να “συστήσετε” στους αναγνώστες μας το έργο;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Προμηθέας Αλειφερόπουλος: Οι Εμιγκρέδες είναι ένα έργο της δεκαετίας του ’70 γραμμένο από τον διανοούμενο Μρόζεκ στην προσπάθειά του να εξερευνήσει τη σχέση διανόησης και εργατικής τάξης. Δύο άνθρωποι από τον ίδιο τόπο, ο ένας πολιτικός πρόσφυγας και ο άλλος οικονομικός μετανάστης ζουν σε ένα δωμάτιο μιας ξένης πρωτεύουσας. Με χιούμορ και ευθύτητα ο συγγραφέας αφήνει αυτούς τους κοντινούς και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικούς κόσμους να συγκρουστούν μέχρις εσχάτων.
Cul. N.: Θα μπορούσατε να περιγράψετε μέσα σε μερικές φράσεις τη συνεργασία σας με την Γιολάντα Μαρκοπούλου και την συνεργασία/σκηνική σας σχέση με τον Θάνο Τοκάκη;
Πρ. Αλ.: Η Γιολάντα αφήνει μεγάλη ελευθερία στους ηθοποιούς, θέτει το πλαίσιο και μετά ζητάει προτάσεις. Αυτό νομίζω πως λειτούργησε για το Θάνο κι εμένα μιας και γνωριζόμαστε ήδη πολύ καλά και έχουμε άριστη σκηνική επικοινωνία. Θέλαμε πολύ να κάνουμε ένα έργο που θα μας έδινε την ευκαιρία να εξασκηθούμε υποκριτικά και να εξερευνήσουμε τα όριά μας.
Cul. N.: Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας στον οποίο στηρίζεται η παράστασή σας, καθώς και τα ερωτήματα/προβληματισμοί που αυτή θέτει;
Πρ. Αλ.: Τα όνειρα και η πραγματικότητα, η ιδεολογική κρίση, η ουτοπία είναι κάποια στοιχεία που συνθέτουν τον κεντρικό άξονα της παράστασης. Η θεωρητική και η πραγματιστική προσέγγιση της ζωής κάτω από το μικροσκόπιο. Πως μπορεί να συνδυαστεί η θεωρία και η πράξη, τα πιστεύω με τα θέλω, το σώμα με το πνεύμα. Και φυσικά η πατρίδα.
Cul. N.: Χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες περνάνε δίπλα μας καθημερινά… Ύστερα από τον “διάλογο” με το έργο του Μρόζεκ και με τον ήρωά σας, άλλαξε κάτι στον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα γύρω σας;
Πρ. Αλ.: Δεν θα έλεγα πως άλλαξε κάτι στον τρόπο που βλέπω τη μετανάστευση και τους ανθρώπους που υποφέρουν γύρω μας. Ίσως να άλλαξε κάτι στον τρόπο που βλέπω τις ιδεολογίες εν γένει. Με έβαλε στη διαδικασία να συνειδητοποιήσω πόσο η κατάρρευση των ιδεολογιών προκαλεί αδράνεια στους πολίτες και μια συνολική αίσθηση ματαίωσης σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Η απογοήτευση από τα πολιτικά συστήματα δυστυχώς σε βάζει σε μια διαδικασία αμφισβήτησης του εγγενούς καλού στη φύση του ανθρώπου.
Cul. N.: Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσει και να εξελιχθεί ένας νέος καλλιτέχνης μέσα στην δύσκολη συγκυρία που διανύουμε; Εσείς, είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Πρ. Αλ.: Προσπαθώ. Θέλω να είμαι αισιόδοξος ακόμη κι αν η λογική μου λέει το αντίθετο. Είναι πολύ δύσκολο να ανθίσει κανείς μέσα στο βάλτο. Αν όμως τα καταφέρει, η αντίθεση αυτή προσφέρει τέτοια ομορφιά, ικανή να δώσει δύναμη στις επόμενες γενιές. Και δεν νομίζω πως υπάρχει ιερότερος σκοπός απ’ αυτόν.
Cul. N.: Εάν ήσασταν αναγκασμένος να ζήσετε ξένος σε μία ξένη χώρα, τι θα τοποθετούσατε μέσα στο δικό σας “μπαούλο” από την πατρίδα;
Πρ. Αλ.: Τον ήλιο της Ελλάδας, τη μυρωδιά από τα ανθισμένα οπωροφόρα, το αλάτι της θάλασσας, τη ζεστασιά που εκπέμπουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Cul. N.: Την τρέχουσα καλλιτεχνική περίοδο έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε επί σκηνής και στο θέατρο του Νέου Κόσμου, στην «Παρασκευή παλιμπαιδισμού»! Λίγα λόγια και γι’ αυτήν την παράσταση;
Πρ. Αλ.: Η Παρασκευή Παλιμπαιδισμού είναι μια παράσταση γεμάτη ζωτική ενέργεια. Δεν διεκδικεί δεύτερα επίπεδα και πολλαπλές αναγνώσεις. Θέλει απλώς να βάλει τον κόσμο σε μια εξαιρετική βραδιά «έξω». Να ξυπνήσει τα γενετήσια ένστικτα πιο πολύ μέσα απ’ το λόγο παρά απ’ την εικόνα όπως επιβάλλει η εποχή μας.
Cul. N.: Κλείνοντας, υπάρχουν καλλιτεχνικά σχέδια για την συνέχεια, τα οποία μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;
Πρ. Αλ.: Μετά τους Εμιγκρέδες το επόμενο μας στοίχημα με το Θάνο είναι ένα άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του Τόμας Μπέρνχαρτ σε σκηνοθεσία του αγαπημένου μας φίλου Γιάννου Περλέγκα. Θα υποδυθούμε δύο ογδοντάχρονους καλλιτέχνες, χρόνια μετά τις τελευταίες τους εμφανίσεις, να παλεύουν με τις φοβίες και τα απωθημένα τους. Όλα αυτά με το καυστικό χιούμορ και το μοναδικό βάθος αυτού του εξαιρετικού συγγραφέα.
(φωτ. Ελίνα Γιουνανλή)
–