Η μεταμοντέρνα θεωρία της τέχνης, υπό της επίδραση της κοσμογονικής Οδύσσειας του James Joyce, πολύ συχνά έχει ανατρέξει στην μυθολογική μορφή του Πρωτέα προκειμένου να περιγράψει την εικόνα του αρχετυπικού δημιουργού και να προσδιορίσει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο φιλοδοξεί να προσεγγίσει την διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Εφορμώμενος από τον Ομηρικό χαρακτήρα που χαρακτηρίζεται από την ικανότητα της αέναης αλλαγής και μεταμόρφωσης, ο ήρωας του Joyce είναι ένας καλλιτέχνης που ουσιαστικά παθιάζεται με το εγχείρημα της αποτύπωσης της μεταβαλλόμενης πραγματικότητας. Πασχίζει αδιάκοπα, μέσω του έργου του, να αντιπαρατεθεί με τα όρια της δικής του κατανόησης του κόσμου και των φαινομένων του αλλά και με τους περιορισμούς και τα αδιέξοδα των δημιουργικών του μέσων.
Στην ουσία, ο Πρωτέας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συμβολική εικόνα του σύγχρονου καλλιτέχνη, ο οποίος καλείται σε καθημερινή βάση να αναζητεί αδιάκοπα νέους τρόπους έκφρασης για να περιγράψει μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα, εναλλαγές και πολλαπλές ερμηνείες. Μπροστά σ’ αυτό το τιτάνιο καθήκον, ο εφησυχασμός και η παγίωση μιας «καλλιτεχνικής ταυτότητας», ενός «προσωπικού ύφους», που οι παραδοσιακοί κριτικοί τέχνης συνήθιζαν να χαρακτηρίζουν ως το απόλυτο ζητούμενο κάθε επιτυχημένου δημιουργού φαίνονται πλέον έννοιες όχι απλώς παρωχημένες αλλά επικίνδυνες. Αντιθέτως, καθήκον του σύγχρονου δημιουργού είναι η διαρκής εγρήγορση, η αμφισβήτηση και η αναθεώρηση ακόμη και όσων μέχρι πρότινος μπορεί να φαίνονταν σταθερές αξίες.
Στην έκθεση «Προσεγγίσεις», η Φάννυ Γεωμπρέ φαίνεται πως ασπάζεται την ανάγκη για πολυσχιδή αναζήτηση των καλλιτεχνικών της μέσων και, κατ’ επέκταση, πολλαπλή ερμηνεία των επάλληλων επιπέδων της πραγματικότητας, χαρακτηριστικά που διακρίνουν έναν δημιουργό ανοιχτό στις προκλήσεις και ικανό να διεκπεραιώσει με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα.
Στα έργα της, ακολουθώντας χωρίς φόβο μια γνήσια επιθυμία πειραματισμού και εξαντλητικής διερεύνηση των μέσων που έχει στη διάθεσή της, κατορθώνει να στήσει μια νέα, δυναμική πρόταση που διακρίνεται για την ευρύτητα και την φρεσκάδα της. Καθένα στοιχειοθετεί μια αυτάρκη θεώρηση του κόσμου, μια ελκυστική αντανάκλαση της υλικότητας του κόσμου που μας περιβάλλει, όπως όμως αυτό έχει μεταστοιχειωθεί μέσω της ελευθερίας της καλλιτεχνικής φαντασίας της δημιουργού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ακολουθώντας με συνέπεια το πρότυπο του Πρωτέα, η Φάννυ Γεωμπρέ προσεγγίζει διαφορετικά, με κάθε έργο της, την αρχική ουσία, το «πρώτον» από το οποίο προέκυψε η πραγματικότητα με τις άπειρες παραλλαγές της. Κάθε έργο είναι μια καινούργια, εξίσου έγκυρη και αυτούσια, απόπειρα εικαστικής ερμηνεία του κόσμου που μας περιβάλλει, μια πρόταση που έχει χτιστεί με βάση τη φόρμα και το χρώμα, μια γοητευτική περιδίνηση σ’ έναν κόσμο ταυτοχρόνως τόσο οικείο και ανοίκειο, τον κόσμο μιας αυθεντικής δημιουργού.
Χριστίνα Σωτηροπούλου
Ιστορικός Τέχνης
Σύντομο Βιογραφικό
Η Φάννυ Γεωμπρέ είναι Αρχιτέκτων και Εικαστικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Αννοβέρου της Γερμανίας. Εργάστηκε πολλά χρόνια ως Αρχιτέκτων ελεύθερος επαγγελματίας αλλά και ως στέλεχος Εταιριών του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Η ασχολία της με τη ζωγραφική ξεκίνησε τα πρώτα της νεανικά χρόνια.Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.
Η τελευταίες ήταν τον Οκτώβριο του 2018 στην Πύλη Αμμοχώστου στη Λευκωσία και τον Ιούνιο του 2018 στο Ίδρυμα Κακογιάννη με θέμα τους Aγνοούμενους από τα γεγονότα της Κυπριακής τραγωδίας και τίτλο “Αγνοούμενοι στη σκιά της απουσίας τους”. Έχει λάβει επίσης επίσημη πρόσκληση συμμετοχής στην XIIth FLORENCE BIENNALE, η οποία θα λάβει χώρα 18–27 Οκτωβρίου 2019, στην οποία και θα συμμετάσχει.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Κι όμως ήταν καλά, Φάννυ Γεωμπρέ (λεπτομέρεια)
