«Απουσία: η θήκη της παρουσίας» – Νίκος Καρούζος
Σε ένα τέτοιο πρότζεκτ αναγνώρισης του κόσµου, το σώµα (ή καλύτερα η απουσία του σώµατος) και τα αντικείµενα αποκτούν πρωταρχικό ρόλο. Το δέρµα είναι το πρώτο µας όριο και σηµείο επαφής µε τον κόσµο, τα αντικείµενα όµως που µας περιβάλλουν καθηµερινά και είναι σε θέση να γνωρίζουν τόσα πολλά για µας, είναι αυτά που µπορούν ανά-πάσα-στιγµή να εκτοξευθούν κατά πάνω µας µε τον πιο βίαιο τρόπο µόνο και µόνο για να µιµηθούν την παύση εκείνη που σκεπάζει την ανάµεσα µας απουσία.
Τούτο υπονοεί πως και η αναγκαιότητα και η ενδεχοµενικότητα, αυτοί οι δύο σταυροί της δυτικής σκέψης, εξαφανίζονται απ΄αυτόν τον µετά-κρίσεως κόσµο του Δέτση. Ο κόσµος του είναι τώρα και για πάντα αναγκαία ενδεχοµενικός και ενδεχοµενικά αναγκαίος. Μεταξύ του «µην-όντας-ικανός-του-µην-είναι» που ορίζει το αίτηµα της αναγκαιότητας και του «όντας-ικανός-του-είναι» που ορίζει την ταλαντευόµενη ενδεχοµενικότητα όλα τα στοιχεία της φύσης αλλά κι όλα τα δηµιουργήµατα του ανθρώπου που παρουσιάζονται εδώ φαίνονται να χαίρονται µια αδιάβλητη πτώση ενώ πάνω τους επιπλέει κάτι σαν ένα κοσµικό φωτοστέφανο. Η µυστική εµπειρία αυτής της επώδυνης αφαιρετικής διαδικασίας αφήνει, τελικά, την αίσθηση του πρώτου φωτός µετά το βάσανο της αγρύπνιας. – Μάριος Σοφοκλέους
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
προβολή (ουσιαστικό):
1. η µε κατάλληλα µηχανήµατα αναπαραγωγή πάνω σε µια οθόνη (κινούµενων ή όχι) εικόνων και ήχων που έχουν αποτυπωθεί πάνω σε ειδικό φωτοευπαθές υλικό (φιλµ, διαφάνεια) µε συγκεκριµένη τεχνική (λήψη).
2. (φυσική) ο σχηµατισµός φωτεινών ειδώλων διάφορων αντικειµένων µέσω κατάλληλων οπτικών διατάξεων πάνω σε οθόνη ή σε άλλη επιφάνεια.
3. η παράσταση, η παρουσίαση µιας κινηµατογραφικής ταινίας β. η ίδια η προβαλλόµενη ταινία. 4. η παρουσίαση ενός γεγονότος, προσώπου, αντικειµένου κτλ. ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστό, να πάρει δηµοσιότητα. 5. (γεωµετρία) η διαδικασία ή τεχνική για την αναπαραγωγή ενός σηµείου, µιας γραµµής ή ενός σχήµατος πάνω σε µία επίπεδη ή κυρτή επιφάνεια ή πάνω σε µία µια γραµµή, µέσω της αντιστοίχισης των σηµείων του µε µια διαδικασία γεωµετρικά καθορισµένη· επίσης: ένα γράφηµα ή σχήµα που σχηµατίζεται µε αυτό τον τρόπο. Κατ’ επέκταση, η αντιστοίχιση, µεταφορά, απόδοση των ιδιοτήτων ή των χαρακτηριστικών ενός πράγµατος σε κάποιο άλλο.
6. η εκτίµηση των µελλοντικών δυνατοτήτων βασισµένη σε µια τρέχουσα τάση ή σε παλιές παρατηρήσεις· πρόβλεψη.
7. (ψυχολογία) σύνολο ψυχικών και νοητικών φαινοµένων και διαδικασιών, κατά τις οποίες ένα υποκείµενο: α. αντιλαµβάνεται τον αντικειµενικό κόσµο υπό το πρίσµα των δικών του επιθυµιών, ενδιαφερόντων ή ψυχικών καταστάσεων και συµπεριφέρεται ανάλογα. β. ταυτίζεται µε άλλο πρόσωπο, αποδίδει σε αυτό δικές του τάσεις, επιθυµίες, συναισθήµατα κτλ. γ. συγχέει διαφορετικά µεταξύ τους πρόσωπα και αποδίδει ιδιότητες, συµπεριφορές ή ρόλους του ενός στο άλλο.