Την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, στις 19.30, η διεύθυνση του ξενοδοχείου Radisson Blu Park Hotel – στo πλαίσιo του αφιερώματος «Σϋγχρονη Ελληνική Τέχνη» και της συνεργασίας του με την ιστορικό τέχνης Ελένη Αθανασίου – παρουσιάζει έργα της εικαστικού Όπυς Ζούνη με τίτλο Ψευδαίσθηση και Πραγματικότητα.
Τα έργα προέρχονται από την τελευταία δεκαπενταετία της καλλιτεχνικής της πορείας (1993-2008) και θα εκτίθενται στους χώρους του ξενοδοχείου έως τις 14 Ιανουαρίου 2014.
Το Radisson Blu Park Hotel, Athens, έχοντας υιοθετήσει μια urban nature αισθητική, συνεχίζει να παρουσιάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το έργο καταξιωμένων Ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό την προβολή της Ελληνικής τέχνης τόσο στο εγχώριο κοινό όσο και στο ξένο που επισκέπτεται την χώρα μας. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο επιλέχθηκε η εικαστικός Όπυ Ζούνη η οποία υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες ελληνίδες καλλιτέχνες του 2ου μισού του 20ού αιώνα και μια από τις σπουδαιότερες εκπροσώπους της γεωμετρικής αφαιρετικής τέχνης στην Ελλάδα.
Το έργο της έχει έντονες επιρροές από την κλασική της παιδεία και τα βιώματα πολιτισμών όπως ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός. Εκφράζεται εικαστικά με ποικίλους τρόπους, αφού συνδυάζει διαφορετικά υλικά τόσο στην ζωγραφική όσο και στην γλυπτική, τα κολλάζ, τις κατασκευές, τα objets trouvées και τις εγκαταστάσεις. Επίκεντρο της έρευνάς της υπήρξε ο χώρος, ενώ η θεματολογία της προέρχεται από φανταστικά τρισδιάστατα περιβάλλοντα, τετράγωνα ανοίγματα, ναούς και κατοικίες, πύλες, στοές και πυραμίδες, βέλη, σημάνσεις, αναβάσεις και δρόμους, εσωτερικούς χώρους διπλούς και συμμετρικούς, κίονες με ραβδώσεις, κύβους και ορθογώνια, περάσματα, ορίζοντες, αδιέξοδα και σκακιέρες – δάπεδα. Στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής της δημιουργίας κινήθηκε προς την εξπρεσιονιστική γραφή (1959-1969), στη συνέχεια προς την γεωμετρική αφαίρεση και τέλος το έργο της (1993-2008) χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις, όπως αυστηρή ακινησία, σταθερότητα αλλά και ταυτόχρονα κίνηση μέσα από την ψευδαίσθηση και την οφθαλμαπάτη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην παρούσα έκθεση η θεματολογία της έχει αναφορές πάλι στον χώρο αλλά τον προσεγγίζει διαφορετικά, μέσα από μια νέα αντίληψη και οργάνωση. Οι χώροι πια είναι προοπτικοί, τεράστιοι με ανοίγματα στη φύση και ελεύθερες ιμπρεσσιονιστικές και εξπρεσιονιστικές χρωματικές κηλίδες που προσδιορίζουν το «έξω» – τη γη, την βλάστηση, τον ουρανό, τα κινούμενα σύννεφα – ελαφρύνουν τον συμπαγή αρχιτεκτονικό σκελετό και τη βαρύτητα των πλακάτων χρωματικά επιπέδων. Η συνύπαρξη αυτή προσδίδει στο σύνολο περισσότερη ζωντάνια και εκφραστικότητα. Οι αντιθέσεις που παρατηρούμε στα έργα της από την δεκαετία του ’90 και μετά συνυπάρχουν, συγκρούονται και μεταφέρουν τον θεατή σε έναν τρισδιάστατο κόσμο περίεργο και απόκοσμο. Φως και σκιά, σταθερότητα και κίνηση, επιπεδότητα και προοπτική, πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, παρουσία και απουσία, κενό και πλήρες, γεωμετρία και ποίηση είναι τα αντιθετικά ζεύγη που χαρακτηρίζουν το έργο των τελευταίων χρόνων. Η Όπυ Ζούνη δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα χρησιμοποιώντας την Αναγεννησιακή προοπτική ελεύθερα, με ένα ή περισσότερα σημεία φυγής. Ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο, τη φαντασία και την πραγματικότητα, τη λογική και την ευαισθησία, την επιστημονική μαθηματική προσέγγιση και τον αυθορμητισμό.
Τα γλυπτά της, με την απλότητα και την απέριττη γεωμετρία της φόρμας τους υποδηλώνουν την μνημειακή κλίμακα, χωρίς όμως να είναι μνημειακά σε μέγεθος. Χρησιμοποιεί οριζόντια γραμμικά στοιχεία και επάλληλες χρωματικές ζώνες σαν απάντηση και αντίθεση στην καθετότητα της κολόνας και στις διαγώνιες γραμμές της πυραμίδας. Τα έργα της έκθεσης περνούν από μια μινιμαλιστική γεωμετρία σε μια άλλη που εμπλουτίζεται και μεταμορφώνεται από τις γραφές και την ύλη, την οξύτητα του χρώματος. Δημιουργεί ένα σύμπαν εικόνων, μορφών και συμβόλων. Οι χώροι της πια εξελίσσονται σε χώρους εσωτερικούς, συναισθηματικούς, πολύπλοκους, έκφραση του ψυχισμού της.
Επιμέλεια έκθεσης: Ελένη Αθανασίου
Η Όπυ Σαρπάκη-Ζούνη γεννήθηκε το 1941 στο Κάιρο και από το 1963 μέχρι και το θάνατό της (2008) έζησε και εργάστηκε ανελλιπώς στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής, κεραμικής και φωτογραφίας στο Κάιρο (1959-1962), ενώ σπούδασε από το 1963 έως το 1968 στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη, καθώς και σκηνογραφία με τον Γ. Βασιλειάδη. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, 1970˙ Μπιενάλε Σαο Πάολο, 1979˙ Μπιενάλε Χαρακτικής Λουμπλιάνας, 1979,1983,1985,1989˙ Μπιενάλε Χαρακτικής Fredrikstad,1980,1982,1986,1992˙ Art 20, Βασιλεία, 1989˙ Μπιενάλε Καΐρου, 1993,1999, 2003 κ.α.). Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές και μεγάλα μουσεία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
