Pulsar, της Ρόζας Προδρόμου: σόλο περφόρμανς στο Bios

Το Bios παρουσιάζει τη σόλο περφόρμανς της Ρόζας Προδρόμου, με τίτλο Pulsar, από την Παρασκευή 15 Μαΐου 2015.

Πετάτε τους νεκρούς ειπ’ ο Ηράκλειτος κι είδε τον ουρανό
να χλωμιάζει
Κι είδε στη λάσπη δυο μικρά κυκλάμινα να φιλιούνται
Κι έπεσε να φιλήσει κι αυτός το πεθαμένο σώμα του μες
στο φιλόξενο χώμα
όπως ο λύκος κατεβαίνει από τους δρυμούς να δει το ψόφιο
σκυλί και να κλάψει..

Αμοργός, Νίκος Γκάτσος (1943)

Το πάλσαρ (pulsar) είναι το πιο ακριβές ρολόι στο σύμπαν: είναι ένα άστρο που καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, δίνει την εντύπωση ότι αναβοσβήνει. Μοιάζει με σφυγμό του σύμπαντος. Όταν το βλέπουμε εμείς, είναι ήδη παρελθόν. Η παράσταση Pulsar είναι μια σόλο περφόρμανς της Ρόζας Προδρόμου που καταπιάνεται με το χρόνο, το θάνατο και τον οργασμικό ενθουσιασμό για ζωή. Βασικό ερώτημα της παράστασης είναι το από πού αντλούμε πίστη όταν ο κόσμος φαίνεται να καταρρέει.
        
Η περφόρμανς εμπνέεται από το υπερρεαλιστικό ποίημα Αμοργός του Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε το 1943, εν μέσω της κατοχής των Γερμανών Ναζί στην Ελλάδα και από Τα Τέσσερα Κουαρτέτα του T.S. Eliot (1936-1942).

Είναι ένας παραληρηματικός μονόλογος συνεχόμενης αφηγηματικής ροής με πολλαπλές μεταμορφώσεις και χρήση ελληνικών και αγγλικών. Η ηρωίδα φλερτάρει ταυτόχρονα με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αποπειράται να αγγίξει το άπιαστο, να βρει ελπίδα στην καταστροφή, να ρίξει φως στο σκοτάδι της ανθρώπινης φύσης. Είναι απεγνωσμένη και αστεία, μεγαλειώδης και παράδοξη, άγρια και ευάλωτη. Το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας – οι ελπίδες, οι ιστορίες, οι φόβοι -στροβιλίζονται στο κεφάλι της, καθώς προσπαθεί να ξεδιαλύνει τα κομμάτια της συλλογικής μας ιστορίας και μυθολογίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διαχειριστούμε το παρόν.

Η περφόρμανς Pulsar, όπως και η Αμοργός, αντικατοπτρίζουν μέσω έντονων εικόνων την πάλη για την πίστη στην ανθρώπινη φύση, με άξονα το σπόρο του θανάτου σ’ ένα πανηγυρικό φυσικό περιβάλλον ή την αχτίδα της ζωής σ’ ένα περιβάλλον που αποσυντίθεται.

Πλάι στην Αμοργό, ακούγονται και υφαίνονται αποσπάσματα από τα εξής έργα : Ο θεός είναι νεκρός από το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα του Φ. Νίτσε, Αυτό Είναι Μόνο για να Πω του Κάρλος Ουίλιαμς Κάρλος, Τα 4 Κουαρτέτα του Τ.Σ. Έλιοτ, Ωδή σε ένα Μήλο του Π. Νερούντα και άλλα. Ο λόγος σωματοποιείται και μέσα από το ζοφερό παρόν, προτάσσει το χιούμορ και την ελπίδα – χωρίς αυτά είμαστε χαμένοι.

Ιδέα/σύλληψη/ερμηνεία: Ρόζα Προδρόμου
Σκηνοθεσία: John Britton
Σκηνικά-κοστούμια: Λουκία Χατζέλου

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου