Η έκθεση Πυρετός του Αρχαίου φωτίζει την αισθητική του θραύσματος και του κατακερματισμού μέσα από την επίδραση που έχει ασκήσει η πρακτική της ανασκαφής στη διαμόρφωση της ταυτότητας και της αναπαραστατικής λογικής της νεωτερικότητας.
Επιπλέον, θέτει διερωτήσεις σχετικά με τη σημασία που έχει λάβει η ανάσυρση του παρελθοντικού αποσπάσματος στη σύγχρονη ελληνική συνθήκη και στο ιδεολόγημα του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού.
Οι συστηματικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν υπό τη σκιά των ιδεών του νεοκλασικισμού, του ρομαντισμού και του αναδυόμενου ευρωπαϊκού εθνικισμού, έφεραν στο φως πολυάριθμα, έως τότε αθέατα, αποσπάσματα πρότερων πολιτισμών. Η κατάσταση των ευρημάτων, παρά τις φθορές και την ελλειπτικότητα των μορφών, εξιδανικεύτηκε και επηρέασε με τρόπο μεθύστερο τη Δυτική αντιληπτικότητα, κυρίως ως προς τη σύσταση των κριτηρίων διάκρισης του υψηλού. Διαμόρφωσε, μάλιστα, όχι μόνο έναν πλαστικό προσανατολισμό αλλά και μία ιδεολογική, ηθική και αισθητική παρακαταθήκη.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία εγκαταστάθηκε στο Δυτικό κανόνα της νεωτερικότητας εκείνο που μέχρι τότε μόνο ψηγματικά αναφαινόταν: η αισθητική του θραύσματος, η ποιητική της ελλειπτικής αφήγησης, της απόκρυψης, της απώθησης και του υπαινιγμού· και σε διαλεκτική αντιδιαστολή, η λογική του αρχείου (ως υποκατάσταση του ασύνταχτα δομημένου –πρωτοαποικιακού– cabinet of curiosities), η ανάγκη ανάκλησης, εξιστόρησης και τακτοποίησης ενός υφιστάμενου υλικού, η εκ των υστέρων απόδοση νοήματος, η αναψηλάφηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ποιητική του θραύσματος γεφυρώνεται στην έκθεση Πυρετός του Αρχαίου με την αίσθηση αποσύνδεσης που βιώνουν τα νεωτερικά υποκείμενα· η εμπειρία της αποπραγματοποίησης του παρόντος, η ανεξέλεγκτη ορμή νοηματοδότησης διαμέσου του διαφεύγοντος και του περασμένου, η κατάτμηση και ο κατακερματισμός, συνιστούν το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης των καλλιτεχνικών πρακτικών που συνυφαίνονται στο επιμελητικό εγχείρημα. Η έκθεση πάνω από όλα, επιζητά να υπενθυμίσει την αναγκαιότητα εξεύρεσης των συντεταγμένων του πραγματικού και προκρίνει το κοίταγμα προς μια εμπεδωμένη προοπτική, το υποστύλωμα πάνω σε μία βάση που ενδέχεται να σταθμίσει τους επισφαλείς συσχετισμούς και να κατευνάσει τη συγκρουσιακή ταλάντευση της εγχώριας ταυτότητας –της πληγμένης από παλινδρομικές μετατοπίσεις σε θέσεις εκτός του βιώσιμου. Τελικώς, αποτείνεται σε μία τοποθέτηση πέρα από την συνεχή επικαιροποίηση του αρχαίου/αρχείου (επομένως έξω από την εξουσία του περασμένου), αναζητώντας τις δοκιμές συμμετρίας μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.
Επιμέλεια έκθεσης: Ευαγγελία Λεδάκη
Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Χρήστος Κωτσίνης
Συντονισμός: Φώτης Γεωργιάδης και Ευαγγελία Λεδάκη
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Πάκυ Βλασσοπούλου, Κωστής Βελώνης, Ευθύμης Θέου/Ηλέκτρα Αγγελοπούλου/Ανθή Ευστρατιάδου, Λίζη Καλλιγά, Αλέξανδρος Λάιος, Κώστας Μπασάνος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Φουτρής, Κώστας Χριστόπουλος