Ραφίκα Σαουίς: Η παράσταση “Europeana” και οι φωνές των εφήβων

Ίσως καλύτερα να φύγω για άλλους γαλαξίες, να γίνω αστροναύτης, πετυχημένος, να ανακαλύψω νέους πλανήτες.
Θέλω την οικογένειά μου, ηρεμία, μια ησυχία, γαλήνη.
Βρώμικες κουβέρτες – κρύο φαγητό.
Άσυλο, μια καλή ζωή.
Πεταλούδες… Αγαπώ τις πεταλούδες.
Ένα αμάξι, οι γονείς μου, ένα σπίτι, μια δουλειά, σαν ήρωας.
Πιλοτάρω στη ζωή. Είμαι αέρας, είμαι τα πάντα.
Δικαίωμα στο παιχνίδι.
Στην χώρα μου, κοιμόμουν στο πάτωμα, τώρα κοιμάμαι σε κρεβάτι. Αυτό θα πει πρόοδος υποθέτω για την Ευρώπη.

«Πόλεμος μέσα τους, πόλεμος μέσα μας»

Όλες οι παραπάνω φράσεις ανήκουν σε έφηβους από διαφορετικές χώρες και κοινότητες, δημιουργούν όμως μια φωνή ή τουλάχιστον την φωνή όσων συμμετείχαν στην πλατφόρμα διασύνδεσης εφήβων όπου τα παιδιά απαντώντας στην ερώτηση «πως προσδιορίζω τον εαυτό μου τώρα και πως φαντάζομαι τον εαυτό μου στο μέλλον» βρήκαν πολλούς κοινούς τόπους.

Δημιούργησαν ενσυναίσθηση και μια δική τους κοινωνία, σπάζοντας κάθε τοίχο, αποστιγματίζοντας τη διαφορετικότητα, σεβόμενοι και αποδεχόμενοι την ζωή του κάθε ανθρώπου. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε δίνοντας βήμα στα δικά τους λόγια η παράσταση «Europeana» όπου οι έφηβοι μιλούν για τις αγκυλώσεις του ενήλικου κόσμου και εννοιολογικά δίνουν φωνή στο παιδί που δεν είχε δικαίωμα στο παιχνίδι λόγω της διαφορετικότητάς τους, το παιδί που «πνίγηκε» από τους γονείς του, τον μικρό Εγιολφ. Ένα κείμενο μέσα από το οποίο ο Ερρίκος Iψεν μιλά για την δυσκολία ανάληψης ευθύνης του ενήλικου κόσμου απέναντι στο νεαρό άτομο που όπως χαρακτηριστικά λέει η μητέρα του παιδιού στο έργο «Όμως τα μεγάλα ανοιχτά μάτια ενός παιδιού μάς παρακολουθούν! Μέρα και νύχτα. Κανένας λόγος αγάπης πια. Μόνο τοίχοι ανάμεσά μας και μοναξιά.»

Σύντομο βιογραφικό

Η Ραφίκα Σαουίς σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με Εθνικό Θέατρο Ελλάδας, Φεστιβάλ Αθηνών, Abbey Festival, Μπιενάλε Αθηνών, Royal Academy of Dramatic Art, John Gielgud Theatre. Ως σκηνοθέτης ασχολείται με το πολιτικό θέατρο και το θέατρο-ντοκουμέντο. Το 2015 δημιούργησε μαζί με άλλους καλλιτέχνες την κολεκτίβα Zlap όπου παρουσίασαν σε Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, Μπιενάλε Αθηνών, Mixer Festival (Βελιγράδι), τη Σπουδή Ι και ΙΙ του έργου Ατρείδες, Τετράδια κρίσης μιλώντας για το προσφυγικό, εξετάζοντας την αμφισημία των ανθρωπιστικών πρακτικών της Δύσης. Πρόσφατα παρουσίασε έργο της στο Εθνικό Θέατρο της Νορβηγίας, στο Φεστιβάλ του Ίψεν στην πλατφόρμα «Monsters of Reality – The Mimesis Machine».

Διαβάστε επίσης:

Europeana, από την Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής