Στο Rasp Your Soul, εν μέρει κομμάτι χορού και εν μέρει χορογραφημένο κονσέρτο, ο περφόρμερ Enrico Ticconi υποδύεται ένα σύγχρονο μυθολογικό ή ίσως και μετα-μυθολογικό ον, το οποίο, με κάθε κύτταρο του σώματός του, εκπέμπει σήματα για τη λάμψη –πραγματική αλλά και απατηλή– της ανθρώπινης ύπαρξης.
Με τη δράση του στον χώρο, δημιουργεί ένα δυναμικό πεδίο έντασης: φωνητικές διακοπές, αργκό ψίθυροι και ψηφιακοί απόηχοι συνδιαλέγονται με μια σειρά κινητικών «μνημείων» και επισφαλών χειρονομιών, που μοιάζουν να απορρέουν από τα κατάλοιπα του ψηφιακού μας κόσμου. Άγριο ζώο ή ναρκισσευόμενο σεξουαλικό αντικείμενο, τελετουργικό ον ή ψηφιακό φάσμα; Ο Enrico Ticconi αλλάζει διαρκώς ταυτότητες και, εμπαίζοντας την έννοια του πραγματικού, μας καλεί να σκεφτούμε τη σάρκα και τα οστά μας.
Το Rasp Your Soul είναι το εναρκτήριο σόλο μιας σειράς έργων με τον γενικό τίτλο The Staggered Dances of Beauty, στην οποία η χορογράφος επαναξιολογεί τη μυθολογία ως εργαλείο επανεξέτασης σύγχρονων ζητημάτων.
Συντελεστές
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σύλληψη, Χορογραφία, Κείμενα/Διάρθρωση: Kat Válastur
Ερμηνεία: Enrico Ticconi
Σχεδιασμός Σκηνικών & Γλυπτά: Leon Eixenberger
Σχεδιασμός Φωτισμών & Φωτιστικά αντικείμενα: Martin Beeretz
Σχεδιασμός Ήχου-Μουσική: Bryan Eubanks
Επιπλέον ήχοι: Kat Válastur
Βοηθός Χορογράφου και Παραγωγής: Guilia Amici
Κοστούμια: Kat Válastur
Βοηθός Κοστουμιών: Sofia Vannini
Γραφείο Τύπου & Παραγωγή: björn & björn
Περιοδείες & Διανομή: Nicole Schuchardt /HAU Hebbel am Ufer
Παραγωγή: Kat Válastur
Συμπαραγωγή του HAU Hebbel am Ufer (Βερολίνο), της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, του Theater Freiburg (Φράιμπουργκ, Γερμανία), του Kunstencentrum STUK (Λουβέν, Βέλγιο), του Stichting De Châtel sur place (Άμστερνταμ).
Με χρηματοδότηση από το Τμήμα για τον Πολιτισμό και την Ευρώπη της Γερουσίας του κρατιδίου του Βερολίνου και από το National Performance Network (NPN).
Η χρηματοδότηση συμπαραγωγής χορού υποστηρίζεται από τον Επίτροπο Πολιτισμού και Μέσων της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Γερμανίας.
Με την υποστήριξη των: TATWERK | Performative Forschung, Uferstudios, Tanzfabrik Berlin και ada Studio.
Παρουσιάζεται στο πλαίσιο του [DNA] Departures and Arrivals με την υποστήριξη του προγράμματος Culture της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διαβάστε περισσότερα
Η σκηνή είναι ένας χώρος όπου συνάπτονται σχέσεις –ανάμεσα σε «ερμηνευτές» και «θεατές», στην πιο αυτονόητη διάκριση–, ένας πιθανός κόσμος που αναπαράγει τις υπάρχουσες κοινωνικές αντιλήψεις γύρω από τον άνθρωπο και τον κόσμο όπου κατοικεί – ή τις αναθεωρεί. Η χορογράφος Kat Válastur, λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη δυναμική, εφαρμόζει την ανατομία του ανθρώπινου στη σκηνή, θεωρώντας την τελευταία ένα είδος «στόματος», απ’ όπου «αρθρώνονται» απόψεις για το σώμα. Η σκηνή τρέφεται από τις αναπαραστάσεις του σώματος στον πολιτισμό, αλλά και τις τροφοδοτεί.
Στο βιβλίο του, Το Είναι και το Μηδέν (1943), ο Jean-Paul Sartre διατυπώνει το εξής σχετικά με τη σχέση σώματος και εαυτού: «Ζω το σώμα μου. […] Το σώμα είναι ό,τι αμεσολάβητα είμαι. […] Είμαι το σώμα μου στο βαθμό που είμαι.».
Ωστόσο, αυτή η αδιάρρηκτη σχέση σώματος και εαυτού δεν είναι μόνο προσωπική υπόθεση του καθενός. Η εικόνα του σώματος, οι ποικίλες ερμηνείες του και οι συμβολισμοί που το ακολουθούν, αναδεικνύουν αφενός το σύνθετο πλέγμα εννοιών που μεσολαβεί ώστε να καταλάβουμε «τι μπορεί ένα σώμα», αλλά και το γεγονός ότι το σώμα ως βιολογική οντότητα δεν μας δίνεται ποτέ στην καθαρή, φυσική του διάσταση, αλλά διαμορφώνεται από τον πολιτισμό, την πολιτική, την κοινωνία. Η ιδιαίτερη κινησιολογική ματιά της Kat Válastur θα λέγαμε ότι εμβαθύνει στο παραπάνω, εξερευνώντας διαστάσεις της σωματικότητας, τις χωροχρονικές προσλάμβανουσες που άλλοτε μας δίνουν ένα σώμα ακέραιο και άλλοτε ένα σώμα κατακερματισμένο, διχασμένο ανάμεσα στην υλικότητα και την πνευματική του υπόσταση.
Η έρευνά της χορογράφου στη σόλο δημιουργία ξεκίνησε με το έργο Υπέροχα δωμάτια (2006) και συνεχίστηκε με το Αυτό που γδέρνει το τζάμι από τη μέσα πλευρά (2007), ενώ με τα έργα Lang (2008) και So Many Gens Dark (2009) τοποθέτησε την έννοια της μονάδας σε μεγαλύτερα επί σκηνής σύνολα. Με το Rasp Your Soul (2017) επιστρέφει στη «μικρή χορευτική φόρμα», το σόλο.
Έγραψαν για το Rasp Your Soul
«Η Ελληνίδα χορογράφος, όχι μόνο έχει αναπτύξει μια μοναδική και προσωπική γλώσσα, αλλά δουλεύει επίσης πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Στο Rasp Your Soul, ερευνά το πώς ένα ψηφιακό περιβάλλον επηρεάζει το αναλογικό σώμα. Ο Enrico Tricconi ερμηνεύει ένα φασματικό πλάσμα σε μια αισθησιακή πόζα. […] Η Kat Válastur εργάζεται περίτεχνα με την τεχνολογική επέκταση του σώματος για να φτάσει σε νέες μορφές έκφρασης και για να δείξει τη λάμψη της ύπαρξης.»
– Sandra Luzina, Tagesspiegel, 6 Νοεμβρίου 2017
«Η δημιουργία μυθοπλαστικών δυναμικών πεδίων έχει θεμελιώδη θέση στο έργο της Kat Válastur. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς πώς η εγκατεστημένη στο Βερολίνο χορογράφος κατορθώνει να δημιουργεί ένα εξαιρετικά δουλεμένο και λεπτό αποτέλεσμα μέσα από την αντίστιξη ήχου, φωτισμών, σκηνογραφίας και χορογραφίας. Στη δυναμική ερμηνεία του Enrico Tricconi στο Rasp Your Soul, αισθανόμαστε κάθε κύτταρο του σώματός του να είναι κατακλυσμένο με τα πολιτιστικά σκουπίδια του ψηφιακού μας κόσμου, προκαλώντας περίεργες εκρήξεις που τον μετατρέπουν σε ένα κλισέ σεξουαλικού αντικειμένου, έναν νάρκισσο ή ένα άγριο ζώο.»
– Michaela Schlagenwerth, Berliner Zeitung, 6 Νοεμβρίου 2017
«Για το λανσάρισμα της νέας σειράς έργων της, The Staggered Dances of Beauty, η Kat Válastur δημιουργεί μια απελευθερωτική εμπειρία. Σύμφωνα με τα λόγια της ίδιας, πρόκειται για ένα σόλο για ένα “ανθρωποειδές με ευαίσθητο δέρμα”. Εκθέτει αυτό το σώμα σαν ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ ανθρώπου και τέχνης.»