“reality check κεφάλαιο ΙΙ: inner sanctum”: Ομαδική έκθεση στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής

Η γεωγραφική τοποθεσία του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ – Δαφνί) ορίζεται επί του άξονα της αρχαίας Ιεράς Οδού που συνδέει την πόλη της Αθήνας με την Ελευσίνα. Από εκεί διερχόταν η τελετουργική πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων κατά την αρχαιότητα. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το ιερό του θεού Απόλλωνα (Δαφναίου Απόλλωνα) πάνω στο οποίο χτίστηκε η βυζαντινή Μονή Δαφνίου. Στον ίδιο άξονα υπάγεται και το ιερό της Αφροδίτης (Αφαία Σκαραμαγκά – Χαϊδαρίου) με τα λαξεύματα και τις κόγχες στον φυσικό βράχο, όπου οι προσκυνητές τοποθετούσαν αναθήματα προς την θεά προσευχόμενοι για προσωπική ανάταση, εκπλήρωση επιθυμιών και κάθαρση.

“ο προορισμός μου δεν είναι πλέον ένας τόπος, αλλά ένας καινούριος τρόπος να βλέπω τα πράγματα”.

-Marcel Proust

Το 2021, η ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο reality check έλαβε χώρα σε ένα από τα μεγαλύτερα – εγκαταλελειμμένα– κτίρια του συγκροτήματος του νοσοκομείου στρέφοντας την προσοχή μας πέρα από την αντικειμενική υπόσταση ενός ψυχιατρικού ιδρύματος.

Ακριβώς έναν χρόνο μετά, η έκθεση με τίτλο reality check κεφάλαιο ΙΙ: inner sanctum, σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου, επιστρέφει στον ίδιο χώρο με 36 καλλιτέχνες αναζητώντας μέσω της σύγχρονης τέχνης απαντήσεις σε νέα ερωτήματα, γεννήματα ενός διαλόγου μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού, που ξεδιπλώνεται αδιάλειπτα από τότε που η εικαστική πράξη έδωσε μια νέα πνοή ζωής στην άδεια και σιωπηρή ανενεργή κλινική του ΨΝΑ.

Υπάρχει το μέλλον και, αν ναι, πόσο κοντά είναι αυτό; Ζούμε το μέλλον και, αν ναι, τι αξία μπορεί να έχουν το παρόν και το παρελθόν;

Ο άτοπος χρόνος και ο άχρονος τόπος είναι πανταχού παρόντες. Πλέουμε προς άγνωστη κατεύθυνση. Το «άγνωστο» πολλές φορές μας αφοπλίζει, μας αποσυντονίζει και μας παραλύει. Κι όμως, μια εσωτερική κινητήριος δύναμη μας ξυπνά, μας προκαλεί να συνεχίσουμε, να αναπνεύσουμε, να αισθανθούμε, να [ξανα]αγαπήσουμε… την ίδια τη ζωή και τον ίδιο μας τον εαυτό βλέποντάς τον εκ νέου, αναγεννημένο και αναστημένο.

Η δύναμη αυτή είναι το εσωτερικό ιερό που κατοικεί και κρύβεται στην ψυχή μας. Είναι ο τόπος που αισθανόμαστε οικεία. Είναι το καταφύγιό μας, η εστία της εσωτερικής μας φλόγας, το πολύτιμό μας άδυτο. Πολλές φορές απαιτείται χρόνος για την ανακάλυψή και την συνειδητοποίησή του.

Ο εννοιολογικός αυτός άξονας θα αποτελέσει τη βάση, τη μαγιά αλλά και τη μαγεία της εικαστικής δημιουργίας στο δεύτερο κεφάλαιο του reality check.

Ο κάθε καλλιτέχνης έχει ένα ξεχωριστό δωμάτιο, ενώ ο θεατής θα έχει την ευκαιρία συνομιλίας με αυτά ακολουθώντας μια δική του –προσωπική– χαρτογράφηση της έκθεσης. Αυτή η διαδικασία θα δώσει στον θεατή την δυνατότητα να ανακαλύψει, να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει τα έργα στο δικό του χρόνο. Θα ακολουθεί μια πορεία μέσα στον αντικειμενικό τόπο, αναπτύσσοντας παράλληλα ένα διάλογο με την υποκειμενικότητα του χωροχρόνου μέσα στον οποίο θα εισέρχεται σταδιακά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες

Λυδία Ανδριώτη (Ελλάδα), Christina Anid (Γαλλία/Ελλάδα/Λίβανος), Zeina Barakeh (Παλαιστίνη/Λίβανος/ΗΠΑ), Orit Ben Shitrit (Ισραήλ/ΗΠΑ/Μαρόκο), Ιάκωβος Βολκώβ (Ελλάδα), Robert Cahen (Γαλλία), Guillermo Galindo (Μεξικό/ΗΠΑ), Αικατερίνη Γεγησιάν (Μ.Βρετανία/Ελλάδα), Λυδία Δαμπασίνα (Ελλάδα), Άντζη Δρακοπούλου (ΗΠΑ), Κατερίνα Ζαχαροπούλου (Ελλάδα), Ελένη Ζούνη (Ελλάδα), Michal Heiman (Ισραήλ), Daniel Hill (ΗΠΑ), Έλυα Ηλιάδη (Ελλάδα), Νίκος Κόκκαλης (Ελλάδα), Ναταλία Μαντά (Ελλάδα), Στέλλα Μελετοπούλου (Ελλάδα), Gisela Meo (Ιταλία), Ανδρέας Μνιέστρης (Ελλάδα), Noemi Niederhauser (Ελβετία), Βάνα Ντατσούλη (Ελλάδα), Στέφανος Παπαδάς (Κύπρος/Ελλάδα), Pipilotti Rist (Ελβετία), Εύη Σαββαΐδη (Ελλάδα), Ariane Severin (Γερμανία/Ελλάδα), Δήμητρα Σκανδάλη (Ελλάδα), Νάντια Σκορδοπούλου (Ελλάδα), Δημήτρης Σκουρογιάννης (Ελλάδα), Κωνσταντίνος Ταλιώτης (Κύπρος), Τόλης Τατόλας (Ελλάδα), Νίκος Τρανός (Ελλάδα), Tori Wrånes (Νορβηγία), Gil Yefman (Ισραήλ), Γιαννούλης Χαλεπάς (Ελλάδα), Ευάγγελος Χατζής (Ελλάδα).