Στο έργο της Alexandra Badea ‘Ακραιόφιλο‘, οι ζωές τριών ανθρώπων αντιπαραβάλλονται με τα ακραιόφιλα, τους μικροοργανισμούς που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες, χωρίς οξυγόνο, κάτω από την επιφάνεια της γης ή στα βάθη των ωκεανών… Τρεις τελείως διαφορετικές ζωές τριών τελείως διαφορετικών ανθρώπων, μας κάνουν εύκολα να αντιληφθούμε πως ο παραλληλισμός αφορά ή θα μπορούσε να αφορά τον καθένα μας- όλους αυτούς που οι δυσκολίες της επιβίωσης, αντικειμενικές ή υποκειμενικές, πρακτικές ή ψυχικές, αληθινές ή κατασκευασμένες, απτές ή φανταστικές, μας οδήγησαν σε ακραίες επιλογές, ακραία απομακρυσμένες από τις παιδικές μας επιθυμίες. Από την έρημο στης Νεβάδα στο Πακιστάν, από την Ουάσιγκτον στα βάθη των ωκεανών, από την Καραϊβική στο Παρίσι, οι τρεις ήρωες των ιστοριών και των Ιστοριών (προσωπικών και παγκόσμιων) σαν δείγματα συλλέγονται και μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Με κριτή τα ίδια τους τα όνειρα και τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα, κοντινά και ταυτόχρονα τόσο απομακρυσμένα βγαίνουν γυμνωμένα, ηττημένα και καθαρμένα, με τη δύναμη της ως τώρα χαμένης ζωής. Αποφασίζουν στιγμιαία να την αλλάξουν αλλά δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουν ή αν θα παραιτηθούν, δεν ξέρουμε καν αν θα προσπαθήσουν. Μαζί τους αναρωτιόμαστε τί τελικά θα κάνουμε εμείς… Το δεύτερο ενικό πρόσωπο που χρησιμοποιεί με εμμονή η συγγραφέας μας καθίζει απέναντι από τον καθρέφτη μας. Στην δική μας παράσταση, σε σκηνοθεσία της Elisabeth Marie με τον Jacques Reinhardt, την Selin Altiparmak, τον Ιάσονα Bitter Κουρούνη, τον Cyril Alata, τον Θωμά Οικονομάκο και την Νεκταρία Κουτσογεωργοπούλου, καθρέφτης γίνεται η άλλη γλώσσα- τα ελληνικά απέναντι στα γαλλικά, τα γαλλικά απέναντι στα τουρκικά , τα τουρκικά στα ελληνικά-, το άλλο φύλο, η άλλη ηλικία, οι άλλες μνήμες, οι άλλοι τόποι. Αυτό είναι το κέρδος μας, η μικρή μας αντίσταση, η μικρή μας πάλη, η μικρή μας ζωή που θέλει να ανοίγει δρόμους , όταν όλα γύρω κλείνουν ανεπαισθήτως ή βροντοφωνάζοντας.
info: Η Ρηνιώ Κυριαζή γεννήθηκε στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Έχει σπουδάσει συστηματικά τη μέθοδο φωνής της Μίρκας Γεμεντζάκη, τη μέθοδο freeing the natural voice της Kristin Linklater και τη μέθοδο του Roy Hart με τον Jonathan Hart. Διδάσκει στην Δραματική Σχολή ‘Αρχή’ της Νέλλης Καρρά, τη Σχολή Αθηνών ‘Γ. Θεοδοσιάδη’ και το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α. Π. Θ. Έχει πραγματοποιήσει τη φωνητική διδασκαλία στην παράσταση ‘Πέρσες’ του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Dimiter Gotscheff με το Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρος 2009, στην ‘Ηλέκτρα’ του Σοφοκλή σε σκην. Δημήτρη Ξανθόπουλου όπου δημιούργησε και τα ηχητικά-μουσικά τοπία, και σε σειρά παραστάσεων στο Απλό θέατρο του Αντώνη Αντύπα και στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Έχει σκηνοθετήσει ‘Τα μάγια της πεταλούδας’ του Φ.Γ.Λόρκα για το Δη.Πε.Θε.Ιωαννίνων και την παράσταση “Μεταξύ Φαλήρου και Κορυδαλλού” για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Έχει γράψει το θεατρικό έργο ‘Η Μεγάλη Άρκτος’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘το Ροδακιό’. Έχει μεταφράσει από τα γαλλικά το έργο της Alexandra Badea, ‘Ακραιόφιλο’ . Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους σκηνοθέτες Dimiter Gotshceff, Λευτέρη Βογιατζή, Γιάννη Χουβαρδά, Θοδωρή Γκόνη, Νίκο Φλέσσα, Βίκτορα Αρδίττη, Elisabeth Marie, Άσπα Τομπούλη, Αύρα Σιδηροπούλου, Νίκο Καμόντο, Δημήτρη Μπίτο, Νίκο Χατζηπαπά, Άννα Συνοδινού και Διονύση Σαββόπουλο. Έχει παρουσιάσει την παράσταση ‘Φεύγουσα κόρη’ σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεμεντζάκη, βασισμένη στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ‘Μια ψυχή’ και στη μελέτη, έρευνα και καταγραφή που έχει πραγματοποιήσει πάνω σε παραμύθια, νανουρίσματα και μοιρολόγια της Ηπείρου. Για την παράσταση αυτή ήταν προτεινόμενη για το βραβείο Μελίνας Μερκούρη 2007. Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε ταινίες των Τώνη Λυκουρέση, Δημήτρη Μπίτου, Κωνσταντίνου Κακογιάννη, Ευθύμη Kosemund Σανίδη και Δημήτρη Νάκου.
Ακραιόφιλο, της Alexandra Badea στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων | Τελευταίες παραστάσεις: 10 & 11 Απριλίου, στις 21.00
