Παρασκευή 1η Μαρτίου ο «Σταυρός του Νότου Plus» γέμισε με κόσμο και μελωδίες. Η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Σταύρος Σιόλας, μαζί με γνώριμους και ταλαντούχους μουσικούς, ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους στην αγαπημένη σκηνή του Νέου Κόσμου. Μια συνάντηση που γίνεται με αφορμή τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, που θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Το CultureNow βρέθηκε στο Plus του Σταυρού του Νότου και σας προτείνει να πάτε και εσείς. Παρασκευές του Μαρτίου, λοιπόν, Σταύρος Σιόλας και Ρίτα Αντωνοπούλου επί σκηνής. Μαζί τους οι: Αστέρης Κωνσταντίνου (κιθάρα, λαούτο, φυσαρμόνικα), Αγγέλικα Παπανικολάου (ακορντεόν), Χρήστος Ελ. Παπαδόπουλος (κλαρινέτο και σαξόφωνο), Πάνος Βουλγαράκης (κοντραμπάσο), Βασίλης Γιασλακιώτης (ντραμς).
Λίγα λόγια για τη βραδιά
Η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Σταύρος Σιόλας ανεβαίνουν στη σκηνή και μεταδίδουν γρήγορα τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους στο κοινό. Ο στίχος «Μ’ ένα τραγούδι πάντα ανοίγει ο δρόμος για τους ουρανούς» δίνει το στίγμα για τη βραδιά, μαζί με μια ευφάνταστη και παιχνιδιάρικη παρουσίαση του προγράμματος.
Εκείνη μιλά με θαυμασμό για τις δουλειές του Σταύρου Σιόλα, και αυτός, απευθυνόμενος στο κοινό λέει: «Η Ρίτα φλέγεται από τη φλόγα των τραγουδιών».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το ρεπερτόριο της βραδιάς αποτελεί ένα ερωτικό γράμμα στον ελληνικό στίχο – όπου ο Γκάτσος «συναντιέται» με τον Άλκη Αλκαίου, τον Οδυσσέα Ιωάννου, τον Σιόλα, τον Νάσο Αρώνη, τον Αστέρη Κωνσταντίνου, αλλά και τις Τρύπες. Ενώ, οι μελωδίες του Θάνου Μικρούτσικου και του Μάνου Χατζιδάκι, μπλέκουν περίτεχνα με αυτές του Yann Tiersen, Ορέστη Ντάντου, και φυσικά Σταύρου Σιόλα.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες είναι εμφανής η χημεία και η καλή επικοινωνία. Η Αντωνοπούλου μαγεύει με τη φωνή, και μαγνητίζει με την κίνησή της. Ο Σιόλας φέρνει τα πολύτιμα κομμάτια του, και μαζί αφηγήσεις και σχόλια για αυτά και την ιστορία τους. Εξαιρετικοί όλοι οι μουσικοί – με ιδιαίτερη εντύπωση να κάνει το κλαρινέτο του Χρήστου Ελ. Παπαδόπουλου στο «Γεροπλάτανος».
Ο ήχος και ο φωτισμός ήταν στις συνήθεις υψηλές προδιαγραφές του Σταυρού του Νότου.
Με τα λόγια της Ρίτας
H Ρίτα Αντωνοπούλου απάντησε στις ερωτήσεις του CultureNow για τις εμφανίσεις της με τον Σταύρο Σιόλα στο Plus του Σταυρού του Νότου.
-Την Παρασκευή μιλήσατε με τα καλύτερα λόγια για τον Σταύρο Σιόλα. Θα θέλατε να μας πείτε κάτι που σας γοητεύει στο έργο, και στη σκηνική παρουσία του;
Κάποιες φορές νιώθεις μια κοινή ενέργεια επί σκηνής με κάποιους ανθρώπους. Αυτό είτε υπάρχει είτε όχι. Με τον Σταύρο όσες φορές είχαμε βρεθεί στο παρελθόν είτε στο στούντιο για να γράψουμε είτε επί σκηνής πάντα νιώθαμε αυτό το “ταίριασμα”. Αγαπώ τον τρόπο που γράφει καθώς και την ιδιαίτερη φωνή του πολύ. Άρα και με αφορμή την νέα μας δουλειά που θα κυκλοφορήσει, θεώρησα ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα να σμίξουμε στη σκηνή του Σταυρού του Νότου φέτος. Και νομίζω η ιδέα ήταν πολύ – μα πολύ καλή!
-Ενώ περίμενα να ακούσουμε εμβληματικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, ξαφνιάστηκα ευχάριστα με τη «Καινούργια Ζάλη» από Τρύπες. Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των κομματιών;
Το κριτήριο είναι πάντα αυτό που θέλω να πω κάθε φορά. Όλα τα τραγούδια που επέλεξα είναι από το ρεπερτόριο των παραστάσεών μου των τελευταίων χρόνων. Ας πούμε η «Καινούρια ζάλη» που ρωτάτε ήταν στην παράσταση που έκανα αφιέρωμα στον Χρόνο και κάναμε αυτή τη διασκευή τότε. Έκτοτε με ακολουθεί γιατί μου το ζητούν, οπότε είπα να τη συμπεριλάβω, αφού το αγαπώ ιδιαίτερα.
-Στην πρεμιέρα σας, ανάμεσα στο κοινό υπήρχαν και μαθητές λυκείου, οι οποίοι είχαν έρθει στο πλαίσιο σχολικής τους εκδρομής να σας ακούσουν. Τι σημαίνει για εσάς η παρουσία της νεότερης γενιάς σε μια τέτοια συναυλία;
Έχει ιδιαίτερη σημασία. Όπως όλοι ξέρουμε τα παιδιά αυτών των ηλικιών είναι αποκομμένα κατά βάση από το δικό μας είδος τραγουδιού. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έρχονται σε επαφή με αυτό, δεν τους προσφέρεται η ευκαιρία να το ανακαλύψουν και να αποφασίσουν μετά τι νιώθουν για αυτό που ακούν. Τους τροφοδοτούν συνεχώς με κάθε ηλιθιότητα και έκτρωμα και τα παιδιά ακολουθούν μόδες. Είναι στο χέρι πχ του λυκειάρχη, όπως και συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, να πάρει την απόφαση να φέρει τα παιδιά σε μία τέτοια παράσταση, ενώ ξέρει καλά ότι θα ήθελαν να πάνε κάπου αλλού. Εγώ θεωρώ ότι και ένα παιδί να κερδίσαμε την Παρασκευή είναι μεγάλο κέρδος.
-Το ίδιο βράδυ είχαμε και την πρώτη live εκτέλεση του κομματιού «Ρώτησαν Κάποτε Ένα Αστέρι», στο οποίο υπογράφετε τους στίχους. Πώς ήταν αυτό για εσάς; Αρχικά το ίδιο το γράψιμο, αλλά και η εμπειρία να ερμηνεύετε κάτι δικό σας;
Ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία σας ομολογώ. Και το live αλλά και η δημιουργική διαδικασία. Το τραγούδι το έγραψα κατά τις 4 τα ξημερώματα κι ήταν σα να βγήκε απλά από μέσα μου, σα να ήταν ήδη έτοιμο κι απλά να βγήκε. Ήταν προσωπική μου ανάγκη να μιλήσω με δικά μου λόγια για το πώς βλέπω τον κόσμο, για αυτό και το έκανα. Αλλιώς υπάρχουν άλλοι που το κάνουν πολύ καλύτερα από μένα, απλά κανένας δεν ξέρει τί ακριβώς θέλω να πω εκτός από μένα την ίδια. Το χάρηκα υπερβολικά την Παρασκευή πραγματικά!
-Αυτή η σειρά εμφανίσεων αποτελεί «προπομπό» και για το νέο σας άλμπουμ -μια δισκογραφική δουλειά, όπου στη μουσική συναντάμε τον Σταύρο Σιόλα. Πείτε μας περισσότερα για αυτήν.
Υπολογίζουμε να κυκλοφορήσουμε 8 τραγούδια στο σύνολο. Θα ήθελα τα 3 σε δικούς μου στίχους και τα υπόλοιπα άλλων στιχουργών και όλα σε μουσική του Σταύρου…έχουμε ήδη τα 7 και σταδιακά προχωράμε στις ηχογραφήσεις. Θα είναι μια πολύτιμη δουλειά. Το εννοώ. Τα αγαπώ όλα τα τραγούδια ήδη.
-Τέλος, πότε θεωρείτε ένα live σας πετυχημένο;
Το βλέπεις στα μάτια του κόσμου, στα χαμόγελα και τις αγκαλιές στο τέλος…και στα λόγια ναι…αλλά όλα τα άλλα είναι πιο σπουδαία και αληθινά.
Διαβάστε επίσης:
Ο Σταύρος Σιόλας και η Ρίτα Αντωνοπούλου στον Σταυρό του Νότου
