Στο θέατρο της Έλλης Παπακωνσταντίνου όλα είναι πιθανά. Το “Βυρσοδεψείο”, μάς έχει εθίσει στις πιο παρεμβατικές, πολιτικές, πληθωρικά εικονοκλαστικές παραστάσεις. Να όμως που, τώρα, μάς προτείνει ένα Ελισσαβετιανό δράμα που παίχτηκε μόνο μία φορά στην χώρα μας πριν από 7 δεκαετίες. Ριχάρδος ΙΙ του Σαίξπηρ. Η εκθρόνιση ενός βασιλιά μας αφορά;

Αγγλία: 1593. Ο Ριχάρδος ΙΙ και ο Μπόλιμπροκ, καθρέφτες ο ένας του άλλου σ’ ένα θανάσιμο εναγκαλισμό σώμα με σώμα. Ένα αμείλικτο παιχνίδι εξουσίας. Γύρω τους αναρίθμητες παραλλαγές του ίδιου μοτίβου, πρόσωπα όλων των κοινωνικών τάξεων επιδίδονται στον ίδιο αγώνα, καίγονται από την ίδια απληστία.

Ελλάδα: 2014. Στο Θέατρο Βυρσοδεψείο ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για τους θεατές. Και η βία είναι θέμα ορισμού/αντίληψης. Η διασκευή της Έλλης Παπακωνσταντίνου, αποδιαρθωμένη, ποιητική, ωμή, επιθετική, σύγχρονη μας παίρνει μαζί της να ζήσουμε την σκανδαλώδη ιστορία του Ριχάρδου ΙΙ του Σαίξπηρ.

«Τι καταλύεται πιο εύκολα; Μια σαιξπηρική σκηνή ή το Σύνταγμα;» αναρωτιούνται οι ηθοποιοί της παράστασης που ερμηνεύουν τους ρόλους χωρίς να χάνουν την ιδιότητα του πολίτη μιας χώρας που ταλανίζεται από το σύνδρομο: «Ο Βασιλιάς λείπει».

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Στο επίκεντρο της παράστασης, η Μεγάλη Αφήγηση του Σαίξπηρ. Μεσαίωνας, εδώ και τώρα. Η ηθική του. Οι Μηχανισμοί του.

Πίνακες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού ζωντανεύουν, ανοίγοντας το πάντα αναπάντητο ερώτημα της προόδου της Ανθρωπότητας μέσα στον Χρόνο. Οι δομές εξουσίας αλλάζουν;

Στοιχεία λαϊκού θεάτρου, μπουρλέσκ, τσίρκου, τραγούδια με μπρεχτική αποστασιοποίηση, αίμα… Οι ηθοποιοί βγαίνουν από το ρόλο τους. Τον σαρκάζουν. Παρατηρούν τον εαυτό τους. Σχολιάζουν το κείμενο του Σαίξπηρ, μάς παροτρύνουν να πάρουμε θέση. Μπορούν, άραγε, οι θεατές να αλλάξουν την Ιστορία;

• Στην παράσταση γίνεται κυρίως χρήση φυσικού φωτισμού
• Το στοιχείο του άφυλου και του ερμαφρόδιτου υπογραμμίζεται καθώς οι ρόλοι ερμηνεύονται από ηθοποιούς του αντίθετου φύλου
• Τέσσερις ηθοποιοί εναλλάσουν 30 ρόλους επί σκηνής σε μια σκυταλοδρομία ερμηνείας
• Ένα κείμενο – ποταμός που μιλάει για το σήμερα

“Ο βασιλιάς, λένε πώς πέθανε.
Δε μένουμε. Στον τόπο μας ξεράθηκαν
όλες οι δάφνες, και μετεωρίτες τ’ ουρανού
κάνουν τ’ ασάλευτα άστρα να τρομάζουν.
Προφήτες με πρόσωπα σβησμένα
ψιθυρίζουν γι’ απαίσιες αλλαγές.
Οι πλούσιοι περπατούν θλιμμένοι, ενώ οι φαύλοι
χορεύουν και πηδούν –
εκείνοι, από φόβο μήπως χάσουν
αυτό που τώρα χαίρονται, και οι άλλοι
ελπίζοντας πώς έχουν να κερδίσουν
με την βία και τον πόλεμο…
Οι πατριώτες μας έχουν όλοι φύγει.”

Συντελεστές
Μετάφραση: Κ. Καρθαίος
Σύλληψη / Διασκευή / Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου
Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Πάνος Σβολάκης, Ρωμανός Σιμωνετάτος
Σκηνικά / Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Βοηθοί Σκηνικών / Κοστουμιών: Μελίνα Λούρου, Ανθή Μαλάκη, Βάσια Σταματελοπούλου
Κατασκευές: Σπύρος Δουκέρης, Kamel Boussahsah
Φωτισμοί: Adrian Frieling, Έλλη Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Alex Kat
Προβολές: Παναγιώτης Λαμπής
Παραγωγή: ΟΔC
 
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελέτης Ηλίας, Βάλια Παπαχρήστου, Αγλαΐα Παππά,
Adrian Frieling

Διάρκεια: 2 ώρες