Το metamatic:taf με ενθουσιασμό φιλοξενεί την έκθεση Romantic Apprehensions, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 29 Νοεμβρίου 2013.
Η έκθεση Romantic Apprehensions επιχειρεί ένα σχολιασμό πάνω σε υπαρξιακά ζητήματα της εποχής σε συνάρτηση με την παρούσα θέση και λειτουργία της τέχνης καθώς και τον τρόπο που αυτή επιδρά στις καλλιτεχνικές πρακτικές σε ένα ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο.
Κάπου ανάμεσα στα ερείπια των ρομαντικών μας φαντασιώσεων που στέκονται απεγνωσμένα και σταθερά ενάντια στον ορθολογισμό, λαχταρώντας για το απροσδιόριστο – στο οποίο, σύμφωνα με τον Isaiah Berlin, ενυπάρχει μια συνεχής κίνηση και αλλαγή – επιδιώκοντας να επιστρέψουμε σε ξεχασμένες πηγές της ζωής, σε μια παθιασμένη προσπάθεια για την αυτοπραγμάτωση, είτε ατομική είτε συλλογική, αναζητούμε τα μέσα με τα οποία θα μπορέσουμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας για τους ανεκπλήρωτους στόχους μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε το μέλλον ολομόναχοι; Μπορούμε να προκαλέσουμε οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή; Εμείς ως καλλιτέχνες έχουμε άραγε οποιαδήποτε εξουσία; Εάν ναι, τι θα πρέπει να κάνουμε; Εάν όχι, ποιό είναι το νόημα της τέχνης στις μέρες μας; Ποιός είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία;»
Το κλίμα της εποχής μας χαρακτηρίζεται από μια ρομαντική επιθυμία για επανάσταση που μας θυμίζει έντονα την εποχή του ρομαντισμού. Ήταν τότε που μια πνευματική εξέγερση συνδεδεμένη με τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και συνοδευόμενη από μια αλλοτρίωση των ανθρώπινων σχέσεων ως αιτία της εξελισσόμενης Bιομηχανικής Eπανάστασης, προκάλεσε την κοινωνία των διανοουμένων της εποχής να πάρουν θέση. Εκείνη η ιστορική στιγμή είχε έναν άμεσο αντίκτυπο επιβάλλοντας μια κριτική συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Η ανάγκη για να αλλάξει άρδην η υφιστάμενη κατάσταση της κοινωνίας, η οποία ασθενεί και αδυνατεί να αναζωογονηθεί, καταλαμβάνει επειγόντως τις σκέψεις μας. Όμως μια μεμονωμένη φωνή είναι καταδικασμένη να σωπάσει, ανεξάρτητα από το δικαίωμα της να εκφράσει την δική της αυθεντική μαρτυρία. Άλλωστε, η αυθεντικότητα μπορεί να προσποιηθεί όπως ακριβώς οποιαδήποτε άλλη αρετή. Παραδόξως, έχουμε αποδεχθεί το σύστημα που μας έχει στερήσει τη φωνή και μας εμποδίζει να αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Αυτό το συναίσθημα είναι η ανάμνηση του ρομαντικού στοιχείου που γεννάται από την ορθολογιστική παρόρμηση.
Οι δώδεκα συμμετέχοντες καλλιτέχνες μέσα απο την δημιουργική τους δραστηριότητα επηρεάζονται από ένα είδος σκεπτικισμού, μια νοσταλγία αλλά και μια κριτική ανασκόπηση των πραγμάτων. Οι περισσότεροι ζουν και εργάζονται μακριά από την πατρίδα τους και σκέφτονται πολύ σοβαρά τη μετανάστευση ως το μοναδικό τρόπο να βελτιώσουν τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής τους. Οι άνθρωποι επιλέγουν για διάφορους λόγους να ζήσουν σε μια χώρα διαφορετική από τον τόπο καταγωγής τους. Ορισμένες φορές είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής, ενώ κάποιες άλλες είναι μια στάση ζωής χωρίς καμία δυνατότητα επιλογής, που φέρει το προσωπικό συναίσθημα του να μην ανήκεις εκεί, όπου για συγκεκριμένους λόγους θα ήθελες να ανήκεις. Αυτό το κύμα νομαδισμού κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται παγκόσμιοι ταξιδιώτες αλλά τους αφαιρεί κάτι, το οποίο σε μια στιγμή αδυναμίας γίνεται ξεκάθαρα και επίπονα αντιληπτό. Σε μια τέτοια στιγμή οι άνθρωποι αγγίζουν τη σφαίρα της αυθυπαρξίας.
Συμμετέχοντες:
Ινώ Βαρβαρίτη, Εριφύλη Βενέρη, András Csefálvay, Özgür Erkök Moroder, Jakub Jasiukiewicz, Viktor Kótun, Navid Nuur, Monika Pavlechová, Katarína Poliačiková, Lucia Sceranková, Matěj Smetana, Zuzana Žabková
Επιμέλεια: Monika Pavlechova