Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη: Η παράσταση «Μια χώρα δυο αιώνες μετά»

Με τον Ανδρέα (Φλουράκη) είναι η δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε, (η πρώτη ήταν στην Κάσσυ) και αυτή τη φορά το έργο ήταν ανάθεση από το Φεστιβάλ Δωδώνης, το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και την ομάδα Anima, της οποίας είμαι καλλιτεχνική υπεύθυνη. Στόχος μας είναι να μιλήσουμε για τα διακόσια χρόνια της ελληνικής επανάστασης με έναν διαφορετικό τρόπο, θέλοντας ταυτόχρονα να διατηρήσουμε το νήμα αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας ιστορικής και κοινωνικής πορείας και εξέλιξης. Θέλουμε με άλλα λόγια να μιλήσουμε για το σήμερα μέσω του χθες.

Έτσι δημιουργήσαμε μια παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλισμό, την επιθεώρηση και την κωμωδία. Οι ήρωες είναι σύγχρονοι χαρακτήρες αναγνωρίσιμοι αλλά ταυτόχρονα αντιπροσωπεύουν και παραδοσιακούς ελληνικούς τύπους. Αυτοί οι περίεργοι λοιπόν τύποι ανεβαίνουν στη σκηνή ύστερα από την ακύρωση της εκδήλωσης, που ήταν προγραμματισμένη να γίνει, αποφασίζοντας να γιορτάσουν μόνοι τους τα γενέθλια της χώρας. Η εσωστρέφεια και ο εγκλεισμός της covid εποχή τους καλεί να ξεπεράσουν τις όποιες αναστολές τους: φιλοσοφούν, φλερτάρουν, χορεύουν, τσακώνονται, εξομολογούνται. Και όλα αυτά πάνω σε μια θεατρική σκηνή, που νομιμοποιεί και απελευθερώνει την φαντασία, την ευαισθησία, τα συναισθήματα.

Οι δράσεις τους κορυφώνονται ενώ συζητάνε για την Ελλάδα, για τους ήρωες, τους αντιήρωες, τα κακώς κείμενα, τα θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά μιας εποχής, που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού έθνους . Η διαχείριση και η εργαλειοποίηση των εορτασμών είναι επίσης ένα ακόμα καυτό θέμα συζήτησης.

Πρόθεση της σκηνοθεσίας είναι να εξερευνήσει μια νέα σκηνική παραστατική φόρμα, που ξεκινά από ένα έργο που δεν είχε αρχικά χαρακτήρες και μοιρασμένα λόγια αλλά που έπρεπε να τους δημιουργήσει και να τους δώσει λόγο. Έτσι το όλο εγχείρημα μοιάζει με ένα οικοδόμημα που ξεκίνησε από τις κολόνες αλλά στη συνέχεια για να κατοικηθεί, έπρεπε να χτιστεί, να γίνει ‘σπίτι’, για να φιλοξενήσει για μια ώρα και κάτι κάποιους ένοικους, δηλαδή τους ηθοποιούς.

Έτσι μέσω αυτής της πρωτότυπης φόρμας, με χιούμορ, σαρκασμό και διάθεση αυτοκριτικής, επιθυμούμε να μοιραστούμε με τους θεατές τους προβληματισμούς και τις σκέψεις μας για την πορεία της χώρας αυτά τα διακόσια χρόνια, αλλά και να γιορτάσουμε μαζί τους τη δημιουργία της.

Διαβάστε επίσης:

Μία χώρα δύο αιώνες μετά, του Ανδρέα Φλουράκη σε καλοκαιρινή περιοδεία