Στην τέταρτη συνεργασία μας με τον Ανδρέα Φλουράκη υπάρχει πραγματικά μια μεγάλη διαφορά: το θεατρικό έργο «Ο Φύλακας της Λίμνης» απευθύνεται σε παιδιά. Και αυτό σα γεγονός αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για μένα, ειδικά από τότε που έγινα μαμά. Νιώθω μια μεγάλη συγκίνηση αλλά και ευθύνη να μετουσιώσω τους μαμαδίστικους κώδικες επικοινωνίας σε μια προσωπική θεατρική γλώσσα, που να αρέσει στα παιδιά.
Όμως το καινούργιο έργο του Ανδρέα Φλουράκη καθιστά το εγχείρημα ευκολότερο. Πρώτον γιατί η θεματολογία του είναι εξαιρετικά επίκαιρη και αφορά στο περιβάλλον και στο πώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τη βιοποικιλότητα. Δεύτερον γιατί το θεατρικό έργο είναι πολύ αστείο και έχει μια πλοκή γεμάτη αγωνία.
Με δυο λόγια η περίληψη: Ο Φύλακας της Λίμνης παλεύει χρόνια να κρατήσει την ισορροπία στη λίμνη που τού έχει ανατεθεί να προστατεύει, αλλά έχει πλέον κουραστεί και ζητά από το Πνεύμα του Δάσους να αντικατασταθεί για να ταξιδέψει στον κόσμο. Το Πνεύμα του Δάσους δέχεται και του στέλνει τρεις υποψηφίους, ώστε να διαλέξει τον πιο κατάλληλο. Την ίδια στιγμή μια άγνωστη κηλίδα εμφανίζεται στη λίμνη και όλα τα ζώα του υδροβιότοπου ανησυχούν με αυτές τις ξαφνικές αλλαγές, ειδικά ο βάτραχος, που έχει σύνδρομο τουρέτ. Τι θα κάνει ο Φύλακας για να καταφέρει να πραγματοποιήσει το ταξίδι του αλλά και να σώσει την αγαπημένη του λίμνη;
Ένα θεατρικό έργο που βρίθει περιβαλλοντικών εννοιών με σκοπό να δημιουργήσει θεατές που σέβονται και φροντίζουν το περιβάλλον. Και όχι μόνο αυτό αλλά τίθεται πολύ έξυπνα από το συγγραφέα, η αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος να έχει συμβολικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή η μαύρη κηλίδα εμφανίζεται, σαν η λίμνη να αγχώνεται με την αναχώρηση του φύλακα. Και όσο οι υποψήφιοι που καταφτάνουν για να αναλάβουν τη φροντίδα της, δεν μοιάζουν ικανοί, η μαύρη κηλίδα μεγαλώνει όλο και πιο πολύ. Το περιβάλλον συνολικά μοιάζει να αντιδρά μπροστά σε μια επισφαλή επιλογή. Σε λίγο ολόκληρη η λίμνη θα γίνει μαύρη σαν να λυπάται. Μέσα στη λίμνη υπήρχε ένα φυτό, το γιούσουρι, το οποίο θεραπεύει τις ψυχές των ανθρώπων και φέρνει γαλήνη όταν είναι χαρούμενο, όταν όμως είναι λυπημένο, θυμώνει και βγάζει μαύρο υγρό, μολύνοντας τα πάντα. Έτσι και στη δική μας ιστορία το γιούσουρι έχει μολύνει τη λίμνη γιατί νιώθει ότι αυτοί που θα αναλάβουν, δεν θα φροντίσουν τη λίμνη όπως πρέπει. Το ευχάριστο τέλος έρχεται να μας ανακουφίσει αλλά και να μας πει με ποιητικό, ονειρικό τρόπο ότι το περιβάλλον αντιδρά όταν δεν το προσέχουμε. Και όχι μόνο αυτό αλλά και εμείς χάνουμε την ευκαιρία να χαλαρώσουμε δίπλα στη φύση, αδειάζοντας το μυαλό μας από έγνοιες αλλά γεμίζοντας την καρδιά μας με εικόνες ομορφιάς. Οι πρόσφατες φυσικές καταστροφές καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρη την παράσταση, η οποία όμως ιδωμένη μέσα από μια παιδική, αυθόρμητη και ειλικρινή ματιά μεταφέρει τα μηνύματα με φαντασία, προκρίνοντας έναν κόσμο φωτεινό. Η μουσική, η κίνηση, τα τραγούδια που αποδίδονται ζωντανά δημιουργούν μια ευφάνταστη σκηνική δημιουργία, που επιθυμεί να μας διασκεδάσει αλλά και να μας προβληματίσει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
Ο Φύλακας της Λίμνης, του Ανδρέα Φλουράκη στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια