Στο γύρισμα του κεφαλιού από έναν ήχο, το βλέμμα αποτυπώνει σχήματα σε παράταξη, σε σύνθεση, όγκους και χρώματα, κομμάτια σώματος που αχνοφαίνονται ανάμεσα στην αίσθηση του φευγαλέου, την αίσθηση της κίνησης, το θρόισμα του ρούχου, την αναμονή, την προσδοκία, τη γεύση, την υφή, την υφή της γεύσης, της αίσθησης, όλα αυτά με χρώμα που πάλλεται έντονα χειρονομιακό, σαν σε μουσικές παρτιτούρες ως βιωμένος αυτοσχεδιασμός. Αποτυπώνεται λοιπόν αυτό που μένει ως ανάμνηση, από ένα ξαφνικό κοίταγμα, ξάφνιασμα, σ’ αυτήν την έκθεση, σ’ αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία του βλέμματος. Παλιά ιστορία, από εποχής του Λασκώ. Αλλά κρατά ακόμη.
Και οι τέσσερις καλλιτέχνες στο έργο τους, εξερευνούν την υλικότητα της χειρονομίας. Σαφές το ασαφές προσεγγίζεται μέσα από πυκνώσεις χρώματος, σχεδίου, ύλης. Η υλικότητα της δουλειάς τους μοιάζει σαν φράσεις παρμένες από τα γραπτά του cummings: (πάλι αγάπη μου αργά συλλέγω από το νωθρό σου στόμα το συναρπαστικό λουλούδι, ξέπνοος με αιχμηρά αναγκαία χείλη, σβέλτα πόδια με γλιστερά βήματα, μια βλοσυρή επιτομή της σάρκας που χαμογελά.)*
*Φράσεις αποσπασμένες από τα ποιήματα του e.e cummings, λοιπόν ας φιληθούμε, ερωτικά ποιήματα, μτφ. Χάρης Βλαβιανός, Γιάννης Δούκας, εκδ. Πατάκη. / το κείμενο για την έκθεση έγραψε η Μαρία Καραχρήστου.
Καλλιτέχνες:
Λιζέττα Βασιλειάδη
Μαρία Καραχρήστου
Θωμάς Μακινατζής
Μανόλης Ρωμαντής
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Μανόλης Ρωμαντζής