Στις 18 Μαρτίου 1817, η Τζέιν Ώστιν γράφει τις τελευταίες αράδες ενός μυθιστορήματος εν προόδω. Το χειρόγραφο φέρει τον τίτλο «Τα αδέλφια». Η αποδυναμωμένη υγεία της Ώστιν και ο θάνατός της, στις 18 Ιουνίου του ίδιου έτους, κληροδοτούν στην παγκόσμια λογοτεχνία δώδεκα κεφάλαια από το μυθιστόρημα, το οποίο θα εκδοθεί τελικά το 1925, με τον τίτλο «Σάντιτον». Έκτοτε, το τελευταίο μυθιστόρημα της Ώστιν, ανολοκλήρωτο πλην όμως φανερά το πιο ώριμο έργο της, βρίσκει περισσότερους από 80 «συνεχιστές».
Κανείς δεν γνωρίζει αν η Σάρλοτ Χέιγουντ και ο Σίντνεϊ Πάρκερ («Σάντιτον») θα κατάφερναν να «κλέψουν τη δόξα» από την Ελίζαμπεθ Μπένετ και τον κ. Ντάρσι − το ζευγάρι των πρωταγωνιστών στο «Περηφάνια και προκατάληψη». Βέβαιο, όμως, είναι πως στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος η Ώστιν ασκεί ενδελεχή κριτική στην ηθική φιλοσοφία του φύλου, αντικρίζοντας από τα παράθυρά της έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία.
Το «Σάντιτον» αποτελεί την οριστική λογοτεχνική πνοή της Ώστιν και ένα ακατέργαστο διαμάντι για κάθε αναγνώστη.