Δεν μένω στο ότι ο Καβάφης ήταν ένα άτομο προβληματικό. Υποστηρίζω ότι ο ίδιος ήταν -και είναι- ένα απέραντο πρόβλημα, ένα τεράστιο σαν τη Σφίγγα ερωτηματικό, που κι αν νομίσεις πως έχεις απαντήσει, ήδη σου έχει δημιουργήσει άπειρα άλλα ερωτηματικά. Ένα παράδειγμα: στην ιδιορρυθμία της προσωπικής του συμπεριφοράς και στην ιδιόρρυθμη ερωτογραφία του, τι νόημα μπορεί να είχε η πολιτική ερωτοτροπία του -στο μέτρο που είναι αληθινή- με τον φασισμό: Ήταν πίστη ή “βίτσιο” παροδικό.
Σαράντος Ι. Καργάκος
Ο Σαράντος Ι. Καργάκος γεννήθηκε στο Γύθειο το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έχει γράψει πενήντα έξι βιβλία. Από αυτά ξεχωρίζουν οι γλωσσικές μελέτες «Αλαλία» και «Αλεξία», η ιστορική μελέτη «Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων», οι συλλογές δοκιμίων «Προβληματισμοί: ‘Ένας διάλογος με τους νέους» (6 τόμοι) και «Κινούμενη άμμος», το δίτομο ιστορικό έργο «Ιστορία του ελληνικού κόσμου και του μείζονος χώρου», η επίσης ιστορική μελέτη «Αλβανοί – Αρβανίτες – Έλληνες», η ογκώδης μονογραφία «Αλεξανδρούπολη, μια νέα πόλη με παλιά ιστορία», η πολιτική μελέτη: «Παγκοσμιοποίηση: Προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας».
