«Στον ναό του κινηματογράφου υπάρχουν εικόνες, φως και πραγματικότητα. Ο Σεργκέι Παρατζάνοφ ήταν ο κύριος αυτού του ναού». Με αυτά τα λόγια αναφέρεται ο Jean Luc Godard στον μαγεμένο και μαγευτικό κινηματογράφο του Sergei Parajanov (Σεργκέι Παρατζάνωφ).
Ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του κινηματογράφου, ο Sergei Parajanov δημιούργησε τρεις από τις πιο μαγικές διαδρομές στην ιστορία του κινηματογράφου: το «ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ» (1964), το «ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ»(1969), και το 1984 το τρίτο εμβληματικό αριστούργημα «Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΥΡΑΜΙ».
Θρυλικοί θαυμαστές του ο Φελίνι, ο Γκοντάρ και ο Ταρκόφσκι. Τα έργα του, και ιδιαίτερα τα κολάζ του στη Μόνα Λίζα, τον έβαλαν στην παρέα του Πικάσο και του Γουόρχολ. Τουλάχιστον τέσσερις χώρες τον διεκδικούν ως δικό τους και μεγάλοι σκηνοθέτες από το Χόλιγουντ μέχρι το Ιράν, σχεδιαστές μόδας από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Βραζιλία, βραβευμένοι με Πούλιτζερ επιστήμονες και σούπερ σταρ μουσικοί όπως η Madonna και η Lady Gaga, έχουν όλοι δημιουργήσει έργο επηρεασμένο και εμπνευσμένο από αυτή την ιδιοφυΐα.
Τo STUDIO αποχαιρετά την ανεμελιά του καλοκαιριού, με τρεις ταινίες του μεγάλου δημιουργού στη σειρά, για να μη χάσει το χρώμα και τη μαγεία του το φθινόπωρο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το πρόγραμμα προβολών
ΔΕΥΤΕΡΑ 9/9 – ΤΡΙΤΗ 10 /9 – ΤΕΤΑΡΤΗ 11 /9
16:15 | ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
18:00 | ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
19:30 | Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΥΡΑΜΙ
Οι ταινίες του αφιερώματος
ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
1965, 84’
Κάπου στα Καρπάθια, στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ιβάν ερωτεύεται τη Μαρίτσκα, κόρη του δολοφόνου του πατέρα του. Όμως η «βέβηλη» αγάπη τους δεν μπορεί παρά να έχει ένα και μοναδικό τίμημα, τον θάνατο.
Κουβαλώντας στους ώμους την τραγωδία τους, ο Ιβάν περιπλανιέται και καταλήγει σε ένα άλλο ταίρι, την Παλάγνα, την οποία παντρεύεται χωρίς όμως να ξεχάσει στιγμή την παλιά του αγάπη.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
1969, 80’
Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή και το έργο του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν.
«Η πίστη μου είναι δυνατή σαν το γρανίτη». Είναι στίχοι του Αρμένη ποιητή Αρούθιν Σαγιαντίν (1712-1795), γνωστού με το παρατσούκλι Σάγιατ Νόβα, που σημαίνει «ο βασιλιάς του τραγουδιού».
Όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές, ο Σαγιαντίν ήταν ένας βασιλιάς χωρίς βασίλειο, κι όπως όλοι οι Αρμένιοι, ένας άνθρωπος ξεχασμένος πάνω στο Αραράτ απ’ την εποχή του Νώε.
Μια σειρά από συμβολικές εικόνες, που αφορούν την αρμενική κληρονομιά – που ήταν άλλωστε και η κληρονομιά του ίδιου του σκηνοθέτη.
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΥΡΑΜΙ
1984, 88’
Ένα ζωγραφικό κινηματογραφικό ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη των Γεωργιανών πολεμιστών όλων των εποχών μέσα από θρύλους και δοξασίες της περιοχής που συνθέτουν μια μαγική ατμόσφαιρα.
Ένας Γεωργιανός θρύλος σχετικά με την αδυναμία ενός ηγεμόνα να χτίσει το κάστρο των ονείρων του. Κάθε φορά που το ξεκινούσαν, αυτό κατέρρεε.
Μέχρι που μία μάντισσα του είπε πως για να στεριώσει το κάστρο πρέπει να χτίσουν μέσα του έναν έφηβο.
