Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου (SIFF), με κεντρική θεματική το «Passage / Πέρασμα», πραγματοποιήθηκε για 11η συνεχή χρονιά κάνοντας το Πέρασμα στη δεύτερη δεκαετία της ζωής του, με την προσέλευση του κοινού να ξεπερνά καθημερινά κάθε προσδοκία! Από τις 28 έως και τις 31 Ιουλίου, το SIFF για ακόμα μια χρονιά, είχε ένα “γεμάτο” επιλεκτικό πρόγραμμα που περιελάμβανε συνολικά 10 sold-out προβολές ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, καθώς και ένα ευρύ φάσμα οπτικοακουστικών περφόρμανς, workshop, συζητήσεων και παρουσιάσεων.
Σημείο συνάντησης ήταν τα ιδιαίτερης ομορφιάς τοπόσημα του νησιού, φέρνοντας την τέχνη του κινηματογράφου κοντά στα στοιχεία της φύσης, σε άμεσο διάλογο με το νησί και το κοινό του φεστιβάλ. Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε από τον αρχοντικό θερινό Κινηματογράφο Παλλάς και το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, μέχρι το μοναδικής βιομηχανικής αισθητικής Ναυπηγείο Ταρσανάς, το δημοφιλές αυτοσχέδιο ντράιβ-ιν σινεμά στην Ντελαγκράτσια και το Κολυμβητήριο “Δημήτριος Βικέλας”.
Οι βραδιές του SIFF είχαν την τιμητική τους
Οι βραδιές έκλειναν με μουσική και ποτό, φέρνοντας το κοινό, την τοπική κοινότητα αλλά και όλους όσους επισκέφθηκαν το νησί για να παρακολουθήσουν το SIFF, την ομάδα και τους φίλους του φεστιβάλ, καλλιτέχνες και καλεσμένους ακόμα πιο κοντά, δίνοντας τους την ευκαιρία να μοιραστούν απόψεις και προβληματισμούς που γεννήθηκαν μέσα από τις υπέροχες ταινίες του προγράμματος και τα θέματα που αυτές πραγματεύτηκαν. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους μουσικούς και djs Δημήτρη Καραϊσκο, Andreas Palmer, Blue Lagoon, 132 Hertz, Ablaze Meursault, coupdetat και Khmer που επιμελήθηκαν τη μουσική ατμόσφαιρα και ανέβαζαν τη διάθεση κάθε βραδιάς!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Σύρος, ΠΕΡΑΣΜΑ σε μια κινηματογραφική πύλη
Με την επιλεγμένη θεματική «Passage / Πέρασμα» το SIFF επικεντρώθηκε φέτος στο να ανοίξει τον διάλογο ανάμεσα στη κινούμενη εικόνα και τον άνθρωπο, διερευνώντας καταστάσεις μετάβασης μεταξύ εννοιών όπως η πραγματικότητα και η μυθοπλασία, η ζωή και ο θάνατος, η προσωπική μνήμη και η ιστορία, η παράδοση και η νεωτερικότητα, μέσα από έργα κινούμενης εικόνας που παράγονται τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Το φεστιβάλ ξεκίνησε με το workshop “Εναλλακτικά μονοπάτια: Περπατώ όπου περπατάς”, όπου μαζί με την Έρση Βαρβέρη και τον Gijs Waterschoot (Pink House press) περπατήσαμε και ανακαλύψαμε τις πέτρινες επιγραφές που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της Ερμούπολης.
Το βράδυ μας βρήκε στην καρδιά της Σύρου, στον θερινό κινηματογράφο Παλλάς, στην Πλατεία Μιαούλη, όπου προβλήθηκε ως ταινία έναρξης το “Ο άνεμος θα μας πάρει” του Abbas Kiarostami, ενώ αμέσως μετά, παρακολουθήσαμε την ταινία μικρού μήκους “Fit” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη.
Το επόμενο πρωί, το κάλεσμα του SIFF οδηγούσε στο εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο Απόλλων για την παρουσίαση “Forensis: Το ναυάγιο της Πύλου” την “τροφή για σκέψη” εν εξελίξει έρευνα της Forensis από την ερευνήτρια Γεωργία Σκαρτάδου. Ακολουθησε η προβολή του νοσταλγικού “Turkish Delight [Λουκούμι]” της Pinar Öğrenci, στη συνέχεια του οποίου παρακολουθήσαμε μια απολαυστική ανοιχτή συνομιλία ανάμεσα στη σκηνοθέτιδα και τη λουκομοποιό Ντίνα Συκουτρή.
Το βράδυ σειρά είχε, ο κλασικός πλέον θεσμός του SIFF, το Ντράιβ-ιν στην Ντελαγκράτσια. Τα έργα “Η φωτογραφία” του Νίκου Παπατάκη, “Είμαστε τα σπίτια που μέσα τους ζήσαμε” της Κατερίνας Μαρκουλάκη και ο “Αρωματισμένος εφιάλτης” του Kidlat Tahimik συνοδεύτηκαν αντί χειροκροτήματος… με κορναρίσματα!
Η επόμενη μέρα μας βρήκε ξανά στο Θέατρο Απόλλων, με την παρουσίαση του έργου της Δάφνης Χαιρετάκη “Αυτό που ζητάμε από ένα άγαλμα είναι να μην κινείται (Work-in-Progress)” και στο κολυμβητήριο “Δημήτριος Βικέλας” για τις προβολές της μικρού μήκους “Eaux d’Artifice” του Kenneth Anger και το κρυμμένο αριστούργημα της φιλμογραφίας του Robert Altman, “3 γυναίκες [3 Women]”.
Η τέταρτη και τελευταία ημέρα ξεκίνησε από το Θέατρο “Απόλλων” όπου οι Αντώνης Πίττας, James Bridle, Έρση Βαρβέρη και Gijs Waterschoot σε συντονισμό της Rachael Rakes πραγματοποίησαν μια συζήτηση με τίτλο “Αρχιπελαγικό πέρασμα” στην οποία μοιράστηκαν με το κοινό του SIFF σκέψεις γύρω από την πρακτική και το έργο τους στη σύγχρονη τέχνη και τη σύνδεσή τους με τα νησιά του Αιγαίου. Επιπλέον, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με εκπροσώπους των Cimatheque – Alternative Film Center (Κάιρο – Tamer El Said), UMAM Documentation & Research (Βηρυτός – Ayman Nahle) και Δίκτυο Αρχιπέλαγος (Σύρος – Jacob Moe) στον “Διαμεσογειακό αρχειακό διάλογο”.
Το φεστιβάλ έριξε αυλαία με προβολές και ζωντανή περφόρμανς στο Ναυπηγείο Ταρσανάς. Παρακολουθήσαμε τη “Ναυπηγική παράδοση στη Σύρο: Ταινίες μικρού μήκους” έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή και συνιδρυτή του SIFF Jacob Moe και “Το τέλος της Γης” του σπουδαίου Jean Epstein με συνοδεία live-score από τον Σάββα Μεταξά ενώ η βραδιά ολοκληρώθηκε φυσικά με… πάρτυ σε ένα ονειρικό σκηνικό στα φωτισμένα καράβια του Ταρσανά!
Η εξέλιξη του Φεστιβάλ
Το SIFF, εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο.
Για μια ακόμα χρονιά, το SIFF επιδίωξε να επαναφέρει την βιωματική προσέγγιση του κινηματογράφου, δημιουργώντας εμπειρίες που συμβαίνουν μόνο σε έναν συγκεκριμένο τόπο και χρόνο κάτω από τον κυκλαδίτικο ουρανό!
Αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει σε λίγες μόνο γραμμές είναι η αγάπη που λάβαμε από όσους συμμετείχαν στο φεστιβάλ, η ελπίδα από νέες συνεργασίες που υλοποιήθηκαν μέσα από αυτό αλλά και η πεποίθηση ότι ο κινηματογράφος έχει συνοχή και αποτελεί συλλογή προγενέστερων εμπειριών από γενιά σε γενιά.