Σινεμά ο παράδεισος, του Τζουζέπε Τορνατόρε

Η πολυβραβευμένη ταινία ύμνος στον κινηματογράφο με την υπογραφή του Τζουζέπε Τορνατόρε και τη μουσική επιμέλεια του Ένιο Μορικόνε.

Λίγα λόγια για την ταινία

Το αριστούργημα του Τζουζέπε Τορνατόρε κυκλοφόρησε το 1988 και πήρε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η ταινία αφηγείται τη ζωή σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας, όπου ο νεαρός Τότο γίνεται φίλος με τον Αλφρέντο, τον μηχανικό προβολής του τοπικού σινεμά. Μέσα από τη φιλία τους, ο Τότο αποκτά ένα πατέρα που ποτέ δεν είχε, ενώ μαγεύεται από το σινεμά και τις ταινίες. Παράλληλα, βλέπουμε πώς ο κινηματογράφος επηρεάζει τους κατοίκους του χωριού, ενώνοντάς τους μέσα από την αγάπη τους για τις ταινίες. Καθώς μεγαλώνει ο Τότο, έρχεται η ώρα που θα πρέπει να αποχαιρετήσει τους γνωστούς του για να αναζητήσει την τύχη του στην πόλη. Ύστερα από 30 χρόνια, ο Τότο ενημερώνεται για τον θάνατο του Αλφρέντο και επιστρέφει στο χωριό του για την κηδεία… Η ταινία είναι βασισμένη στη ζωή του σεναριογράφου/σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε.

Τα νοήματα

Ο Τζουζέπε Τορνατόρε αφηγείται μια τρυφερή ιστορία με αυτοβιογραφικά στοιχεία για τον μικρό Σαλβατόρε ή Τότο και τη σχέση του με τον κινηματογράφο στην επαρχία της Ιταλίας. Το συνοικιακό του σινεμά αποτέλεσε τη διέξοδο από την δυστυχία της εποχής και έδωσε στον μικρό Τότο, αλλά και σε όλη την τοπική κοινωνία, δύναμη να ονειρεύεται. Σε μια εποχή που ο ιερέας φρόντιζε να λογοκρίνει κάθε σκηνή πάθους απο τις ταινίες, η τοπική κοινωνία χρησιμοποιεί το σινεμά όχι μόνο σαν μέσο διασκέδασης αλλά και κέντρο συνάντησης και κοινωνικοποίησης.

Μέσα από τα μάτια του μικρού Τότο, βλέπουμε τρεις βασικές αξίες της ζωής: την αγάπη, τη φιλία και τον έρωτα. Είτε πρόκειται για τον κινηματογράφο είτε για το κορίτσι που του έκλεψε την καρδιά, ο Τότο αγαπάει με πάθος.

Η ταινία είναι ένα flashback που πυροδοτείται από την είδηση του θανάτου του Αλφρέντο, του μηχανικού προβολής των ταινιών και φίλου του Σαλβατόρε. Ο Σαλβατόρε μεγάλώνει, ωριμάζει, ερωτεύεται, πληγώνεται αλλά ο κινηματογράφος αποτελεί πάντα το καταφύγιό του και αυτό άλλωστε είναι το κεντρικό νόημα της ταινίας.

Καστ και διακρίσεις

Ο Τζουζέπε Τορνατόρε, σκηνοθέτης της ταινίας «Μαλένα» που έκανε επίσης μεγάλη επιτυχία, στη δεύτερη κινηματογραφική του απόπειρα καταφέρνει να μας προσφέρει μια βαθιά συναισθηματική ταινία και μάλιστα να βραβευτεί με πέντε βραβεία BAFTA, τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας και το αντίστοιχο Οσκαρ.

Η καταπληκτική μουσική του Ένιο Μορικόνε ντύνει με ποιητικό τρόπο την ταινία και αποτελεί σήμα κατατεθέν στα χρόνια που ακολουθούν. Ο πολυβραβευμένος Ιταλός συνθέτης που έχει γράψει μουσική για πάνω από 500 ταινίες («Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», «Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μαλένα», «Οι Μισητοί 8») κατάφερε να συμπληρώσει ιδανικά την ταινία με τη ρομαντική μουσική του.

Ο μικρός πρωταγωνιστής Σαλβατόρε Κάσιο λέγεται ότι πήρε τον ρόλο όταν ο Τορνατόρε τον ρώτησε τι σημαίνει για εκείνον το σινεμά και ο μικρός απάντησε πως είναι «μια μεγάλη τηλεόραση». Η παιδική αθωότητα του μικρού επιβεβαίωσε ότι ήταν αυτός που έψαχνε ο Τορνατόρε. Μια επιλογή που σίγουρα τον δικαίωσε αφού ο Σαλβατόρε κλέβει την παράσταση.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Τορνατόρε

Σενάριο: Τζουζέπε Τορνατόρε

Ηθοποιοί: Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Σαλβατόρε Κάσιο, Μάρκο Λεονάρντι