Πρόκειται για μια μεγάλης κλίμακας in situ εγκατάσταση, ειδικά φτιαγμένη για το Παλαιό Ελαιουργείο και την Ελευσίνα. Με βασικά υλικά το χώμα και το νερό, και με κυρίαρχο μορφολογικό στοιχείο το πήλινο αγγείο, το έργο έρχεται σε διάλογο με την πλούσια ιστορική διαστρωμάτωση της Ελευσίνας από την αρχαιότητα ως τη μακροχρόνια βιομηχανική ιστορία της πόλης και τη δομή της σήμερα. Εμπλέκει στην «αφήγησή» του τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τη θνητότητα, την έννοια του ταξιδιού, την υπαρξιακή αναζήτηση ενός προορισμού και τη μετανάστευση ως φαινόμενο που καθόρισε την ιστορία της περιοχής αλλά που επίσης επαναλαμβάνεται σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Μέσα από το έργο η καλλιτέχνης επιδιώκει να συνδέσει το παρελθόν με το τώρα, με ενοποιητικό στοιχείο το νερό. Η αντανάκλαση του ουρανού στην επιφάνειά του, συνδέει την γη με τον ουρανό, το μακρινό με το κοντινό και κατ’ επέκταση το φαντασιακό με το πραγματικό, τη θνητότητα με το υπερβατικό, το οικείο με το ανοίκειο. Το νερό που κινείται ταξιδεύει και μας ταξιδεύει, διασχίζει και ενώνει τόπους και πολιτισμούς. Καθρεφτίζει την απεραντοσύνη του χώρου και υπαινίσσεται την «απέραντη», αέναη ροή. Παραπέμπει στα κοινά στοιχεία που γεφυρώνουν συγκρούσεις και διαφορές: στην αγωνία και την περιπέτεια της ύπαρξης που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους που ζούνε «πάνω στην γη και κάτω από τα σύννεφα». Το νερό, η θάλασσα που απλώνεται απέναντι από το παλαιό Ελαιουργείο ενώνει την αρχή και το τέλος του έργου καθώς αποτελεί την συμβολική αρχή αλλά και την κατάληξη του.

Το νερό αποτελεί επίσης και μέσο διερεύνησης του χώρου, μία διάσταση που διαποτίζει ως προβληματική το σύνολο του έργου της Δανάης Στράτου. Ο χώρος είναι φορτισμένος με ιστορία και με ιστορίες ανθρώπων, με πολιτιστικές και ψυχολογικές αποχρώσεις. Ο χώρος έχει σχέση με την κατοίκηση, με την καταγωγή, με τη συνύπαρξη και με το πώς δομείται η ζωή των ανθρώπων. Το έργο καθιστά το θεατή ευαίσθητο δέκτη όλων αυτών των πτυχών και τον ωθεί στο να σκεφθεί το πώς ο χώρος επηρεάζει την σκέψη του και πώς αντίστροφα, επενεργεί ο ίδιος πάνω σε αυτόν.

Η εγκατάσταση Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα είναι ένα σύγχρονο, αφαιρετικό έργο. Η λιτότητά του αποτυπώνει μεταφορικά τη σημασία που έχουν θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης. Η εστίαση σε αυτά, η ένταξη του συγκεκριμένου στο γενικό ενδεχομένως να συμβάλλει στο να δει κανείς την πραγματικότητα με μεγαλύτερη διαύγεια και διεισδυτικότητα.

Μέσα από ένα τέτοιο έργο εγείρονται, τέλος, ευρύτερα θέματα όπως ο ρόλος της τέχνης σε μία εποχή κρίσης, η πολιτική και ηθική χροιά της τέχνης, η ικανότητα της να ενεργοποιεί την μνήμη και να ευαισθητοποιεί την ιστορική συνείδηση αλλά και ο τρόπος που η παραγωγή ενός καλλιτεχνικού έργου εμπλέκει την κοινότητα και το ανθρώπινο δυναμικό μίας περιοχής ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων του έργου θα ανακοινωθούν σύντομα.

Συνεργάτες

Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Κοροξενίδη

Μελέτη εφαρμογής & Επιβλεψη διαμόρφωσης τοπίου : ECOSCAPES

Κατασκευή χειροποίητων πήλινων αγγείων: Pottery Art Χουλάκης

Σχεδιασμός Ήχου: Studio 19

Φωτισμός: No Dark

Project Management και Επικοινωνία: Medianeras

Εκτέλεση Παραγωγής: Vital Space & Medianeras

Video Documentation: Πάνος Καλλίτσης

Σύντομο Βιογραφικό

Η Δανάη Στράτου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες με ειδίκευση στη Γλυπτική και τις εγκαταστάσεις στο Central St. Martins College of Art and Design του Λονδίνου (1983-1988). Από το 2007 έως το 2013 δίδαξε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΜΕΤ) στην Αθήνα.

Δημιουργεί μεγάλης κλίμακας εικαστικές εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα δουλεύοντας με διάφορα μέσα. Η δουλειά της εκτίθεται συστηματικά διεθνώς συμπεριβαλαμβανομένων των: 48η Mπιενάλε της Βενετίας, Ιταλία (1999), 1η Mπιενάλε της Βαλένθια, Ισπανία (2001), 1η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης, Ελλάδα (2007), La Verriere (Fondation D’ Enterprise Her- mes), Βέλγιο (2010, ατομική έκθεση), Διεθνές Φεστιβάλ της Αδελαϊδας – Restless, Αυστραλία (2012), Ετήσια Διεθνή Έκθεση Ιcastica στο Αρέτσο, Ιταλία (2015). Το 2010 ίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Vital Space, μια καλλιτεχνική – διεπιστημονική πλατφόρμα που δραστηριοποιείται διεθνώς με σκοπό να προσεγγίσει τα ζωτικά ζητήματα της εποχής μας και να προβάλλει στο ευρύτερο κοινό την καλλιτεχνική οπτική.

Ως ένα από τα τρία μέλη της ομάδας D.A.ST. Arteam δημιούργησε το Desert Breath ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Land Art στον πλανήτη, που καλύπτει 100.000 m2, στην Αιγυπτιακή Σαχάρα κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, Αίγυπτος (1997).

Πρόσφατες διακρίσεις περιλαμβάνουν το δεύτερο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό για δημόσια εικαστική παρέμβαση στην κεντρική οδό του αεροδρόμιου της πόλης Όστιν του Τέξας, Η.Π.Α, (2014) καθώς και το Βραβείο Επιτροπής στην 18η Μπιενάλε της Σερβέιρα, Πορτογαλία (2015) για την βιντεο-εγκατάσταση The Globalising Wall.