Ο Sivert Hoyem, ένας από τους πιο αγαπητούς μας ξένους μουσικούς, επιστρέφει και πάλι σε ελληνικό έδαφος, για τέσσερις (!) συναυλίες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ιωάννινα. Λίγο πριν φτάσει στην Ελλάδα για το mini greek tour και εν μέσω μίας μεγαλύτερης ευρωπαϊκής περιοδείας, o Sivert Hoyem μιλάει στο Culturenow για την οικονομική κρίση, την Ελλάδα, αλλά και τον ολόφρεσκό του δίσκο.
Συνέντευξη στον Μπάμπη Βασιλειάδη
CultureNow: Διάβασα στο site σου και συμφωνώ ότι ο καινούριος σου δίσκος είναι εμπνευσμένος από διάφορα είδη μουσικής όπως την Black Metal των 90’s, από Industrial Noise και από το Krautrock. Ποιά από αυτές τις κατευθύνσεις πιστεύεις ότι σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Sivert Hoyem: Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, είμαι πολύ επιλεκτικός μουσικός. Η έμπνευσή μου προέρχεται από διάφορα μέρη και θεωρώ ότι όλα αυτά τα είδη με αντιπροσωπεύουν. «Κλέβω» λίγο από εδώ και από εκεί (γέλια). Πάντα προσπαθώ να εξελίσσομαι ως μουσικός. Ακόμα και όταν ακούς μια συγκεκριμένη μουσική για ένα διάστημα δεν σημαίνει ότι μπορείς να πάρεις κάτι από αυτήν. Από αυτά τα είδη μουσικής μπορούσα να κερδίσω κάτι για να δουλέψω το album μου. Το Krautrock θεωρώ ότι είναι σημαντικό για μένα, ένα από τα καλύτερα είδη μουσικής των 70’s, ίσως και το πιο σημαντικό που έκανε πρωτοποριακά βήματα στην Γερμανία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
C. N.: Οι Kaizers Orchestra είναι από τα πρώτα συγκροτήματα που ενώ δεν παίζουν Black Metal και τραγουδούν στα Νορβηγικά, κατάφεραν να γίνουν γνωστοί και εκτός της Σκανδιναβικής χερσονήσου. Εσύ επιλέγεις να τραγουδάς στα Αγγλικά. Γιατί;
S. H.: Όταν ξεκίνησα το 1993 με τους Madrugada δεν υπήρχε η επιλογή να τραγουδήσουμε στα Νορβηγικά αν θέλαμε να κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό. Εμείς πάντα πιστεύαμε ότι θα βγούμε και εκτός συνόρων, γιατί ήμασταν φιλόδοξοι. Άσε που δεν μας άρεσε πως ακουγόντουσαν οι μπάντες που τραγουδούσαν στα Νορβηγικά τότε! Η απόφαση να τραγουδάμε στα Αγγλικά ήταν συνειδητή.
C. N.: Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του “Industrial Silence” μέχρι το “Long Slow Distance”. Ποιά πιστεύεις ότι ήταν η πιο σημαντική στιγμή σε αυτή την πορεία;
S. H.: Υποθέτω ότι το πιο σημαντικό πράγμα ήταν η ηχογράφηση του πρώτου album με τους Μadrugada. Ήταν φοβερό να βλέπουμε ότι η επιτυχία που είχαμε κάνει στην χώρα μας, είχε την ίδια απήχηση και στο εξωτερικό όταν κάναμε περιοδείες! Κάνεις τον πρώτο σου δίσκο και ανακαλύπτεις τι μπορείς να κάνεις με τον ήχο. Ήταν ο δίσκος στον οποίο είχαμε συγκεντρωθεί περισσότερο και ήταν η καλύτερη στιγμή του συγκροτήματος. Πρέπει να πω οτι αν δεν είχε γίνει τόσο καλή δουλειά σε αυτό το άλμπουμ, δεν θα μιλάγαμε τώρα…
C. N.: Τον Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφόρησες το single “Prisoner of the Road” για να υποστηρίξεις το NRC (Νορβηγικό συμβούλιο για θέματα μετανάστευσης) και να ευαισθητοποιήσεις τον κόσμο για θέματα μετανάστευσης. Πιστεύεις ότι οι μουσικοί έχουν την δύναμη να επηρεάζουν και να εμπνέουν τον κόσμο με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες;
S. H.: Όχι πάντα. Όταν κάποιοι, για παράδειγμα οι Αμερικάνοι, μιλάνε συνεχώς για κάποιο καλό σκοπό στον οποίο έχουν αφοσιωθεί, είναι δύσκολο να τους πιστέψεις. Υπάρχει η αφελής άποψη ότι η μουσική μπορεί να διορθώσει τα πάντα στον κόσμο. Δεν νομίζω ότι μπορεί, κυρίως είναι ψυχαγωγία, αλλά επηρεάζει τους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο. Όσον αφορά το κομμάτι, με είχε προσεγγίσει ένας σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, που θα προβάλονταν δουλειές του στην τηλεόραση και ήθελε να κάνω το soundtrack. Και έτσι ξεκίνησε, αναμείχθηκα με το NRC και έμαθα ότι είναι μία σημαντική οργάνωση. Έτσι θεώρησα ότι αν γράψω ένα τραγούδι το οποίο θα μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων, τότε θα σήμαινε ότι η ανάμειξη μου είχε νόημα. Έχω τις αμφιβολίες μου για το αν η μουσική μπορεί να θεραπεύσει τον κόσμο. Δεν νομίζω ότι αυτό θα συμβεί.
C. N.: Οι δισκογραφικές εταιρίες και οι καλλιτέχνες χάνουν πολλά χρήματα από το παράνομο «κατέβασμα». Από την άλλη μεριά, οι δουλειές τους γίνονται πιο προσβάσιμες σε περισσότερο κόσμο. Ποιά η γνώμη σου;
S. H.: Ναι, είναι αλήθεια αυτό που λες. Δεν μπορείς να εμποδίσεις την εξέλιξη της τεχνολογίας. Κάποιοι θα αποκτήσουν την μουσική σου δωρεάν χωρίς καμία επίπτωση. Από την άλλη, έχω fan club στην Γουατεμάλα! Αυτό πριν από δέκα χρόνια θα ήταν αδιανόητο! Έχω fans σε διάφορες χώρες του κόσμου που πιθανόν να μην μπορέσω να επισκεφθώ ποτέ! Οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν την μουσική σου και να την αγαπήσουν από όπου και να είναι. Και πιστεύω ότι ως μουσικός, αυτό είναι το καλύτερο πράγμα και αντισταθμίζει την πιθανή απώλεια κέρδους από τις πωλήσεις. Όπως και να έχει, οι δίσκοι μου δεν θα κυκλοφορούσαν ποτέ στην Γουατεμάλα!
C. N: Τι γνώμη έχεις για την οικονομική κρίση στην Ευρώπη που έχει επηρεάσει κυρίως τις νότιες χώρες; Πιστεύεις ότι έχει προκληθεί από κακή διαχείριση των κυβερνήσεων ή είναι ένα «κόλπο» κάποιων για να βγάλουν τεράστιο κέρδος;
S. H.: Δύσκολη ερώτηση! Φαίνεται να είναι μια συνεχής κρίση και νομίζω ότι είναι δύσκολο να κατηγορήσεις κάποιον συγκεκριμένο για αυτήν. Τα θεμέλια ενός ολόκληρου συστήματος, αρχίζουν και τρέμουν! Και ανησυχώ ιδιαίτερα για την περαιτέρω εξέλιξη. Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι δραματικά και φυσικά οι Έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει. Ελπίζω ότι τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που ξέρω ότι αντιμετωπίζει το κοινό στην Ελλάδα, δεν θα τους αποτρέψουν να έρθουν για να παρακολουθήσουν την συναυλία. Η Νορβηγία είναι, κατά μία έννοια, προνομιούχος χώρα και δεν είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης και είμαστε απλά θεατές. Αλλά έτσι όπως πάει η κρίση, ακόμα και οι πιο πλούσιες χώρες θα επηρεαστούν μέχρι να τελειώσει και με ανησυχεί. Στην Ισπανία το 50% των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι και δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό!
C. N.: Ποιοί καλλιτέχνες, μουσικοί ή όχι, έχουν επηρεάσει την δουλειά σου;
S. H.: Ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Bob Dylan για πολλά χρόνια. Είμαι ακόμα αλλά δεν είμαι παθιασμένος πια. Οπότε θα επιλέξω αυτόν. Επίσης όταν ήμουν παιδί, άρχισα να παίζω μουσική, εξαιτίας καλλιτεχνών όπως ο Jim Morrison και οι Doors. Όταν είσαι έφηβος αυτή η μουσική σε μαγεύει με την εκφραστική της δύναμη και θες και εσύ να κάνεις το ίδιο με αυτούς. Κατά κάποιον τρόπο αυτά τα ινδάλματα ακόμα με επηρεάζουν. Αν και δεν τους ακούω πια, υπάρχουν ακόμα στο μυαλό μου. Επίσης οι Nirvana μου έδωσαν μεγάλη έμπνευση στα εφηβικά μου χρόνια, ειδικά το πρώτο album τους που άλλαξε τα πάντα για μένα, άλλαξε τους κανόνες και μου έδειξε ότι μπορείς να κάνεις κάτι τόσο καινοτόμο και πρωτοποριακό. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός, ήταν απλά φυσιολογικοί άνθρωποι που ενεργούσαν με τρομερό συναίσθημα και δύναμη και δεν ήταν σαν ήρωες καρτούν των 80’s. Ήταν αληθινοί άνθρωποι σαν εσένα και εμένα που έκαναν φοβερή μουσική.
C. N.: Ποιός ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες;
S. H.: Το πρώτο album που αγόρασα με δικά μου χρήματα ήταν το “Born in the USA” και το τελευταίο το “Treasure” των Cocteau Twins.
C. N.: Πότε και που ήταν η καλύτερη συναυλία που έδωσες;
S. H.: Είχαμε κάνει μια μαγική συναυλία με τους Madrugada το 2005 στην Αθήνα. Είναι δύσκολο να επιλέξεις μόνο μία. Άλλη μία που μου έρχεται στο μυαλό, ήταν στην Νορβηγία, που εμφανίστηκα μόνος με μία κιθάρα. Ήταν ένα πολύ ξεχωριστό show. Κάτι που θα ήθελα να κάνω πιο συχνά. Είναι μεγάλη πρόκληση από τη μία πλευρά, αλλά είναι και πολύ εύκολο να επικοινωνήσεις με το κοινό σου γιατί είσαι εσύ και η φωνή σου. Δεν χρειάζεται να κάνεις «ακροβατικά» για να τους τραβήξεις την προσοχή!
C. N.: Φέτος κυκλοφόρησες το “Long Slow Distance” και είσαι σε περιοδεία για να το προωθήσεις. Τι να περιμένουμε για μετά; Ποιά είναι τα πλάνα σου για το μέλλον;
S. H.: Αυτό που θα ήθελα να κάνω είναι πιο πολλές solo εμφανίσεις. Να αφοσιωθώ στην συγγραφή τραγουδιών και να τα παρουσιάσω μόνο με την κιθάρα μου. Θέλω να κάνω κάτι πιο απλό γιατί όλοι οι προσωπικοί μου δίσκοι είναι πιο περίπλοκοι, με πολλά όργανα και τώρα θέλω απλούστερα πράγματα. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι αυτή την στιγμή. Συνήθως δεν ανακοινώνω τα πλάνα μου διότι αυτά συνεχώς αλλάζουν. Αλλά θα κάνω και ένα διάλειμμα. Ήταν ένας δύσκολος χρόνος, θέλω να ξεκουραστώ τα Χριστούγεννα και κάποιους μήνες από την νέα χρονιά, αλλά ξέροντας τον εαυτό μου, θα σκέφτομαι καινούρια τραγούδια! Ευελπιστώ ότι θα υπάρξει κάποιος νέος δίσκος αλλά πριν από αυτό θα παίξουμε στα καλοκαιρινά φεστιβάλ.
C. N.: Ευχαριστώ πολύ. Ανυπομονούμε να σε δούμε στην Ελλάδα σε λίγες μέρες!
S. H.: Εγώ ευχαριστώ!